Przyznaję się od razu, że o pani Griffiths wcześniej nie słyszałam, a być może powinnam, bo okazało się, że jest ona autorką serii kryminałów, której bohaterką jest archeolog sądowy Ruth Galloway. I wszystko byłoby super, któż miałby pretensję, że może się zapoznać z więcej niż jedną dobrą książki, gdyby nie to, że „Janusowy kamień” który właśnie pochłaniałam okazał się drugim, a nie pierwszym tomem serii. Nigdzie w opisie nie znalazłam o tym wzmianki, a szkoda, bo choć mamy przed sobą niby osobną historię, kolejną sprawę i zagadkę do rozwiązania, to jednak co i rusz pojawiają się odnośniki do wydarzeń i osób znanych ze „Szlaku kości”.
Można by więc było, całkiem słusznie zapytać, dlaczego więc nie odłożyła czytania do czasu, aż zapoznam się z pierwszą częścią. Otóż, po prostu za bardzo mnie wciągnęło. Jest coś w sposobie pisania pani Griffiths, że tworzy ona sugestywny trochę mroczny klimat nieznanych zakątków Anglii, a jednocześnie posługuje się przy tym bardzo lekkim językiem. To wielki atut tej książki.
Dotąd nie napisałam jeszcze o czym w ogóle „Janusowy kamień” jest. W trakcie prac budowlanych na miejscu starego domu dziecka odnaleziony zostaje dziecięcy szkielet. Może on zarówno pochodzić z czasów starożytnych jak i całkiem współczesnych. Podczas gdy Ruth Galloway prowadzi na ten temat naukowe badania, miejscowy inspektor Harry Nelson zabiera się do policyjnego śledztwa. Oboje starają się odkryć tajemnicę z przeszłości co ktoś usilnie stara się im udaremnić. Nie bez znaczenia pozostają także ich prywatne problemy, a na tym polu sytuacja mocno się komplikuje. Autorka wplotła w historię także dużo ciekawych szczegółów dotyczących archeologii, a zwłaszcza zwyczajów grzebalnych z czasów rzymsko – celtyckich.
Fabuła sama w sobie nie jest może jakoś szczególnie zaskakująca, właściwie rozwiązanie dosyć mnie rozczarowało jako mało realne ale w połączeniu z klimatem i wyrazistą osobowością głównych bohaterów całość robi naprawdę dobre wrażenie.
Polecam, ale głównie tym, którzy już się ze „Szlakiem kości” zapoznali. Nie przypuszczam by czuli się zawiedzeni, a niektóre wątki – jak wzajemna relacja Ruth i Harrego – nie wyda im się tak wyrwana z kontekstu jak mnie.

Przyznaję się od razu, że o pani Griffiths wcześniej nie słyszałam, a być może powinnam, bo okazało się, że jest ona autorką serii kryminałów, której bohaterką jest archeolog sądowy Ruth Galloway. I wszystko byłoby super, któż miałby pretensję, że może się zapoznać z więcej niż jedną dobrą książki, gdyby nie to, że „Janusowy kamień” który właśnie pochłaniałam okazał się...