Ciekawe podejście głównego bohatera do instytucji marszanda i kupowania przez taką osobę obrazów trendy a nie takich, które faktycznie podobają się nabywcy, przynajmniej na początku książki ukazane jest to, że bogactwo nie bierze się z niczego, ale z ciężkiej pracy i obarczone jest organizowaniem życia przez sekretarki i asystentki. Mam nieodparte wrażenie, że książka jest pół- plagiatem naszego rodzimego filmu, ,,Vinci”, pewnie z tego powodu znalazła się tu nano-postać, czyli polska kelnerka. Opis postaci zacznę od dziewczyny fałszerza, jest to idiotka, typowa bogata cizia z dobrego domu mająca może dobre ciało, ale zero w głowie. Wielki ukłon za wzmiankę o Vanessie Mae, jej utwory towarzyszyły mi przy czytaniu książki ,,Amatorka”, Jana Mostowiaka. Moja ulubiona bohaterka to Laura, wisienka i truskawka na torcie w jednym, Rensom, to znów typowy glina z przerostem ambicji, aby tylko dostać awans rozwali śledztwo koledze, Mike i Alan, (o ile dobrze zapamiętałem imię tego drugiego), są naiwni, czym jest kradzież obrazów w ,,celu odzyskania ich dla świata”, ale z koniecznością ukrycia ich przed światem, optycznym przeniesieniem problemu. Profesor jest dwulicowy, gra socjotechniką- inżynierią społeczną, wykorzystuje emocje i uczucia znajomych dla realizacji swoich celów. Majcher i Nienawiść to kretyni, chcą odzyskać dług, ale niszczą bardzo cenne dzieła, które mogły być zabezpieczeniem długu. Ogólnie tytuł jest wymowny, drzwi są otwarte, nie mamy zakończenia. Najbardziej lubię tekst Laury o tym, że z Randsoma już na studiach był niezły ch.u..j i za przystawianie się do niej kopnęła go w kroczę, taka dziewczyna z pazurem.

Ciekawe podejście głównego bohatera do instytucji marszanda i kupowania przez taką osobę obrazów trendy a nie takich, które faktycznie podobają się nabywcy, przynajmniej na początku książki ukazane jest to, że bogactwo nie bierze się z niczego, ale z ciężkiej pracy i obarczone jest organizowaniem życia przez sekretarki i asystentki. Mam nieodparte wrażenie, że książka jest...