Pozwolę sobie zacząć od najmniej istotnej, bo wizualnej części książki. Po pierwsze okładka- jak dla mnie ciekawa i tajemnicza, wprawdzie na pierwszy rzut oka niewiele ma wspólnego z treścią, ale oddaje klimat książki. Po drugie ciekawa czcionka tytułu na okładce i rozdziałów, do tego początek każdego rozdziału jest ozdobiony takimi samymi wzorkami jak na okładce. Czyli książka wydana ładnie.
Jednakże jest w niej masa drobnych błędów, literówek głównie, szkoda, że staranność nad stroną wizualną nie dorównała staranności nad poprawnością tekstu.
Na szczęście tłumaczowi nie mam nic do zarzucenia, język książki nie jest kulawy.

Sam pomysł na książkę nie jest zbyt wyszukany. Trzeba przyznać, że konkretnie czegoś takiego jeszcze nie było, ale ostatnio paranormalne romanse czy książki z gatunku urban fantasy są niezwykle popularne.
Na szczęście autorzy nadganiają ciekawymi pomysłami. I nie jest to oczywiście paranormal romance, romance może i jest, ale jako poboczny wątek.

Język książki nie jest jakiś wyszukany, ale nie jest też prymitywny. Jest lekki, książkę czyta się szybko. Fabuła wciąga, choć może się czuć przesyt mnogością bohaterów i wydarzeń.
Dodatkowo moim zdaniem źle się stało, że autorzy upchali akcję Królestwa czarnego łabędzia w ciągu jakichś 7 dni. Jest wiele książek z gatunku fantasy gdzie akcja jednej książki odbywa się w ciągu miesięcy i wcale nie muszą one mieć więcej niż 400 stron.

Główna bohaterka dzięki Bogu nie jest naiwną nastolatką, która ma swojego wilkołaka/wampira/anioła (niepotrzebne skreślić). Jest trochę naiwna, ale na szczęście jest młodą kobietą.
Charakter ma jaki ma, osobiście wolę bardziej żywiołowe bohaterki, ale wiadomo, że każdy jest inny. Także na tym polu nie mam jej nic do zarzucenia.
Natomiast drażniło mnie, że autorzy uczynili ją taką wszechmocną i wszechwiedzącą. Nauka przychodziła jej w sekundę, a przecież w tylu książkach szkolenie zajmowało bohaterom wiele tygodni, nie godzin.
Jeszcze jedną denerwującą rzeczą było to, że jakoś nie okazywała emocji. Po prostu coś robiła, mało o tym myślała na polu emocjonalnym. Raz powiedziała, że kocha, raz się zezłościła, raz płakała. Nic więcej.
Co do pozostałych postaci, było ich wiele, ale żadna nie została dokładniej nakreślona, a szkoda, bo wiele było ciekawych, a mało o nich wiemy.

Scenerią Królestwa czarnego łabędzia jest obecny Nowy Jork, bardzo mroczny oraz... Letnia Kraina stanowiąca całkowite przeciwieństwo tego miasta.
I znów o Letniej Krainie wiemy niewiele. Książka jest bardzo tajemnicza i to jest z jednej strony plusem.

Co do zakończenia to strony pochwała dla autorów, że ładnie wszystko zamknęli, w odpowiednim momencie. Jednak nie zostawili zbyt wielu wskazówek co do kolejnego tomu. Oczywistym jest, że Garet będzie szukać Willa, jednak mam nadzieję, że nie zrobią z drugiego tomu romansidła.

Zasadniczo trudno mi powiedzieć czy książka mi się podobała. Ma kilka plusów, ma kilka minusów, ogólnie dobrze się czytało, dlatego uważam ją za taką nieco lepszą niż średnią.

Pozwolę sobie zacząć od najmniej istotnej, bo wizualnej części książki. Po pierwsze okładka- jak dla mnie ciekawa i tajemnicza, wprawdzie na pierwszy rzut oka niewiele ma wspólnego z treścią, ale oddaje klimat książki. Po drugie ciekawa czcionka tytułu na okładce i rozdziałów, do tego początek każdego rozdziału jest ozdobiony takimi samymi wzorkami jak na okładce. Czyli...