Książka bardzo przeciętna. Jest kilka zabawnych momentów, niestety nie dźwiga to całości.
Historia słaba, wręcz nudna. Głowna bohaterka bezbarwna, depresyjna i nieporadna. Żyje zgodnie z zasadą "jakim mnie Panie Boże stworzyłeś, takim mnie masz". Wiecznie narzeka, kompletnie nic nie robiąc ze swoim życiem, a wyłącznie rozprawiając, że powinna coś zrobić, ale nie ma: a) siły, b) ochoty, c) humoru. Całkowicie biernie podchodzi do życia należąc do gatunku ludzi "posiedzę w domu i poużalam się nad sobą, aż szczęście samo zapuka do drzwi".
Kiczu dodaje fakt, że życie bohaterki oczywiście w cudowny i kompletnie niezależny od niej sposób odmienia się o 180 stopni, a szczęście samo ją odnajduje w nagrodę, że była taką nudziarą.
Całość co najmniej naciągana. Ratuje ją jedynie dość sprawny, momentami ironiczny język autorki dzięki, któremu pozycja staje się strawna.
Dwie pozostałe części trylogii są znacznie lepsze (oczywiście dopóki nie pojawia się w nich Malina, co na szczęście zdarza się rzadko).

Książka bardzo przeciętna. Jest kilka zabawnych momentów, niestety nie dźwiga to całości.
Historia słaba, wręcz nudna. Głowna bohaterka bezbarwna, depresyjna i nieporadna. Żyje zgodnie z zasadą "jakim mnie Panie Boże stworzyłeś, takim mnie masz". Wiecznie narzeka, kompletnie nic nie robiąc ze swoim życiem, a wyłącznie rozprawiając, że powinna coś zrobić, ale nie ma: a)...