Alternatywne wersje historii to kusząca dla autorów tematyka - skrzywienie naszej historii niejednokrotnie kusi bardziej niż wkraczanie w nowe, nieznane światy. Autor zyskuje cudowną możliwość nawiązywania do rzeczywistości i komentowania jej, jakby z zewnątrz, jakby w krzywym zwierciadle - a my - czytelnicy możemy w to krzywe zwierciadło spoglądać, zachwycać i przerażać się widzianymi w nim odkształceniami rzeczywistości, którą przecież dobrze znamy.

Dick w Człowieku z Wysokiego Zamku dokonuje takiego właśnie eksperymentu - przewraca historię XX wieku do góry nogami, rozdziela świat między zwycięskie Niemcy i Japonię i pokazuje nam świat w tych realiach tętniący. Mówi o wspaniałym rozwoju techniki, który dokonuje się pod opiekuńczymi skrzydłami Rzeszy, mówi o podziale Stanów Zjednoczonych - na strefy wpływów japońskich i niemieckich. Pokazuje świat, w którym to przegrani - alianci - sądzeni są jako zbrodniarze wojenni. Zdaje się zadawać pytanie - czym jest zło i jak je widzimy? Czy w świecie, w którym wygraliby Niemcy, ktoś przejmowałby się obozami zagłady?

Świat stworzony - a raczej przeinaczony - przez Dicka, jest chłodny, precyzyjny, pełen szczegółów, wszystko chodzi tu jak w zegarku. Niezwykle ważną rolę odgrywają w nim przedmioty. Wszystko kręci się tutaj wokół rzeczy - rzeczy otoczonych wręcz kultem - i tak - jeden z bohaterów sprzedaje antyki, drugi owe antyki podrabia-wytwarza, trzeci kupuje je i ogarnięty jest manią ich posiadania... W obliczu tak ważnych przedmiotów, ludzkie losy wydają się być jeszcze bardziej błahe i nietrwałe, pasujące do świata, w którym triumfuje rasizm i nazizm.
Autor skupia się na kilku bohaterach i śledzi ich naprzemiennie - Childan, Frink, żona Frinka, Tagomi... Żadna z tych postaci nie otwiera przed nami szeroko ramion, żadnej dokładnie nie poznamy - każda z nich zbytnio jest zabiegana - to w pogoni za własnym szczęściem i tęsknotami, to w wielkiej chęci zadowolenia innych - wszyscy bohaterowie zdają się grać drugoplanowe role we własnych życiach. Gdy natrafiają na konieczność jakiejkolwiek decyzji, każdy z nich bez zastanowienia sięga po radę wyroczni i to ona napędza ich nadzieje i oczekiwania, w jakiś dziwny sposób określa trajektorie ich żyć.

Jest jeszcze jeden drobny, fantastyczny moim zdaniem szczegół - otóż w świecie "Człowieka..." wielu bohaterów zaczytuje się w pewnej książce. Książka ta opowiada o losach świata w... alternatywnej wersji XX wieku. Jest tam dokładnie tym samym, czym "Człowiek..." jest w naszej rzeczywistości. Fikcją i ciekawostką - żartem autora - żartem na temat prawdziwości tego i tamtego świata a jednocześnie pretekstem do porównywania i oceniania tych dwóch wersji rzeczywistości. W tym miejscu książka Dicka znacznie różni się od wszystkich innych fikcji historycznych, które znałem. I tak - każda taka książka jakoś podświadomie zadaje nam takie pytanie, jakby automatycznie skłania do porównań, do oceny naszej własnej rzeczywistości.

Człowieka z Wysokiego Zamku odebrać można na wielu płaszczyznach - można widzieć w nim jedynie opowieść o grupie ludzi i o tym jak, pozornie bezcelowo uganiają się za tym, czego naprawdę nie potrzebują. Można też ujrzeć w nim refleksję na temat największych wydarzeń ubiegłego stulecia. Można odbierać go jako opowieść o naszej, własnej bezsilności wobec losu (naszego, własnego).
Można w końcu patrzeć w niego jak w krzywe zwierciadło w wesołym miasteczku, które mimo wykrzywiania i zniekształcania, nie pokazuje niczego więcej niż przeglądających się w nim - nas samych.

Alternatywne wersje historii to kusząca dla autorów tematyka - skrzywienie naszej historii niejednokrotnie kusi bardziej niż wkraczanie w nowe, nieznane światy. Autor zyskuje cudowną możliwość nawiązywania do rzeczywistości i komentowania jej, jakby z zewnątrz, jakby w krzywym zwierciadle - a my - czytelnicy możemy w to krzywe zwierciadło spoglądać, zachwycać i przerażać...