Pan Mieczysław Kita trafił do Auschwitz w listopadzie 1941 roku. Następnie trafiał do obozów w Neuengamme, ponownie Auschwitz, Gross-Rosen, Flossenbürg-Hersbruck i Dachau, gdzie został wyzwolony. Wspomnienia zostały napisane po sześćdziesięciu siedmiu latach.

Książka liczy zaledwie sto stron. Pan Kita opisuje bardzo krótko poszczególne etapy swojego życia, oczywiście najbardziej skupia się na przeżyciach obozowych. Opisuje swoje doświadczenia z obozów, w jakich komandach pracował, w jaki sposób cudem udało mu się ujść z życiem i wiele innych sytuacji, które są kolejnym świadectwem życia w obozach koncentracyjnych. Przedstawił kilka postaci, z którymi się zetknął. Wspomnienia zostały napisane w bardzo przystępnej formie.

Nie dam jej najwyższej oceny, jednak doceniam i chylę czoła przed odwagą Pana Kity. Wracanie pamięcią do tych wydarzeń nie może być łatwe, a „Ja tam byłem” powstała po bardzo, bardzo długim czasie. Takie relacje niezależnie od ocen zawsze warto przeczytać.

Pan Mieczysław Kita trafił do Auschwitz w listopadzie 1941 roku. Następnie trafiał do obozów w Neuengamme, ponownie Auschwitz, Gross-Rosen, Flossenbürg-Hersbruck i Dachau, gdzie został wyzwolony. Wspomnienia zostały napisane po sześćdziesięciu siedmiu latach.

Książka liczy zaledwie sto stron. Pan Kita opisuje bardzo krótko poszczególne etapy swojego życia, oczywiście...

Skondensowane (niecałe 100 stron),bardzo konkretne i dobrze czytające się (o ile można użyć takiego trywializmu w odniesieniu do tematyki obozowej) wspomnienia z pobytu Autora w kilku niemieckich kacetach (1941-1945),poprzedzone okolicznościami aresztowania (ech, ta rodzina!). Najbardziej obszerny i poruszający fragment dotyczy obozu Auschwitz - Birkenau (praca w komandzie budowlanym, m.in. przy wznoszeniu krematorium w Brzezince, parokrotne otarcie się o śmierć z incydentem z utratą przytomności i ocknięciem się na ... - nie będę zdradzał szczegółów). Autor mógł pokusić się również o (choćby zdawkowe) opisanie swoich powojennych losów, przynajmniej z okresu bezpośrednio po wyzwoleniu. Jest to stosunkowo często stosowana praktyka, w dodatku takie uzupełniające informacje są zazwyczaj dość interesujące. Niemniej są to jedne z ciekawszych wspomnień obozowych, z jakimi dane mi było się zetknąć.

Skondensowane (niecałe 100 stron),bardzo konkretne i dobrze czytające się (o ile można użyć takiego trywializmu w odniesieniu do tematyki obozowej) wspomnienia z pobytu Autora w kilku niemieckich kacetach (1941-1945),poprzedzone okolicznościami aresztowania (ech, ta rodzina!). Najbardziej obszerny i poruszający fragment dotyczy obozu Auschwitz - Birkenau (praca w...