Rozczarowała mnie ta książka - i treścią, i formą.

Przede wszystkim nie rozumiem, dlaczego autorka poświęciła aż niemal 400 stron opowieści o człowieku, który wcale nie jest tak idealny i oryginalny jak zapowiadają niektóre recenzje. Przyznam, że bohater bardziej mnie zirytował niż zachwycił czy zaintrygował. Szybko bowiem okazuje się, że współistniejący z przyrodą "ostatni Amerykanin" jest pełen sprzeczności. Mieszka w tipi i żywi się tym, co upoluje, ale jednocześnie nie umie obyć się bez telefonu komórkowego, który rzekomo niezbędny mu jest do kontaktowania się ze światem w celu... chronienia natury. W rzeczywistości jednak telefonicznie umawia się on na spotkania, które prowadzi i na których nieźle zarabia. Zarabia ponoć po to, by móc wykupić ziemię, na której chce utworzyć rezerwat przyrody i oazę spokoju. Jednak ostatecznie okazuje się, że na zakup pożycza pieniądze od ojca, z którym od dawna jest w bardzo złych stosunkach. Można mnożyć takie przykłady, bo jest ich znacznie więcej.

W moich oczach Eustace jawi się jako doskonały biznesmen, który pod przykrywką ekologicznych działań potrafi robić świetne interesy. Zarabia nie tylko na promocji siebie i swojej ziemi, ale także na organizowanych za niemałe pieniądze szkołach przetrwania, piknikach, wycieczkach po górach...
Jakby tego było mało, bohater okazuje się uczuciowym tyranem, a jego stosunek do ludzi, którzy zdecydowali się żyć na jego farmie, oględnie mówiąc, pozostawia wiele do życzenia.

Na pewno Eustace jest doskonały materiałem na reportaż, ale nie aż tak obszerny. Gdyby autorka opisała jego życie na maksymalnie stu stronach, książka na pewno zyskałaby wiele. A tak pani Gilbert zaserwowała czytelnikowi długaśną opowieść, która często po prostu się rozłazi jak poprute szwy i przypomina przysłowiowe lanie wody.

Plusem książki jest pokazanie w drugiej części całości stanowisk opozycyjnych wobec działań tytułowego bohatera - poznajemy opinie wyrażane przez osoby, które miały styczność z Eustace'm, utrzymywały z nim bliskie kontakty, mieszkały na jego ziemi...
Gdyby nie ta rzetelność reporterska, książka byłaby zupełnie niestrawna.

Rozczarowała mnie ta książka - i treścią, i formą.

Przede wszystkim nie rozumiem, dlaczego autorka poświęciła aż niemal 400 stron opowieści o człowieku, który wcale nie jest tak idealny i oryginalny jak zapowiadają niektóre recenzje. Przyznam, że bohater bardziej mnie zirytował niż zachwycił czy zaintrygował. Szybko bowiem okazuje się, że współistniejący z przyrodą...