Książkę Gilbert zabieram za każdym razem ze sobą, gdy wylatuję do USA. Stany mają w sobie coś z buntu i nostalgią za amerykańskim pograniczem. "Ostatni taki Amerykanin" pobudza zatem wyobraźnię za Ameryką, której już nie ma, a przynajmniej nie ma jej w dużych miastach. Po drugie, czyta się ją szybko, co nie znaczy, że nie warto się czasem zatrzymać, bo niektóre przemyślenia dają ku temu powód. Dziś w głuszy żyć ciężko, bo i dla otaczającego nas świata jest to postawa nie do końca zrozumiała, choć przecież wbrew pozorom jeszcze nie tak dawno ludzie musieli bardziej wsłuchać się naturę. Mieli do niej więcej szacunku. Książka to gorzka refleksja na temat człowieczeństwa. Jeśli szukasz pozycji o poszukiwaniu nowego amerykańskiego pogranicza przez współczesnego człowieka, to dobrze znalazłeś. Jeśli myślisz, że to materiał o dawnych pionierach dawnego pogranicza i poszukiwaczach przygód, to jesteś w błędzie.

Książkę Gilbert zabieram za każdym razem ze sobą, gdy wylatuję do USA. Stany mają w sobie coś z buntu i nostalgią za amerykańskim pograniczem. "Ostatni taki Amerykanin" pobudza zatem wyobraźnię za Ameryką, której już nie ma, a przynajmniej nie ma jej w dużych miastach. Po drugie, czyta się ją szybko, co nie znaczy, że nie warto się czasem zatrzymać, bo niektóre przemyślenia...

Czytając pierwsze dwieście stron byłam zachwycona! To miała być ostatnia szansa Pani Elizabeth Gilbert. Jeżeli to mi się nie spodoba - już żadnej innej książki autorstwa tej Pani nie przeczytam.
Później było jednak coraz gorzej, coraz nudniej, a historia była coraz bardziej powtarzalna i po prostu męcząca. Doszło do tego, że nie mogłam już dłużej czytać i ostatnie strony tylko przekartkowałam. Czytając to tu, to tam.
Sama idea życia w zgodzie z naturą zdecydowanie przemówiła do mojej wyobraźni. I jest w tej książce wiele mądrych fragmentów, nad którymi warto się zastanowić, przemyśleć i wprowadzić w życie.
Polecam tylko 200 pierwszych stron!

Czytając pierwsze dwieście stron byłam zachwycona! To miała być ostatnia szansa Pani Elizabeth Gilbert. Jeżeli to mi się nie spodoba - już żadnej innej książki autorstwa tej Pani nie przeczytam.
Później było jednak coraz gorzej, coraz nudniej, a historia była coraz bardziej powtarzalna i po prostu męcząca. Doszło do tego, że nie mogłam już dłużej czytać i ostatnie strony...

Hipnotyzująca opowieść o Eustacie Conwayu - prawdopodobnie ostatnim człowieku w świecie Amerykańskiego przepychu, który postanowił żyć w zgodzie z naturą. Przekładając kolejne strony książki, zauważamy jego ewolucję, w czasie której odkrywa samego siebie i otaczający go świat. Poznajemy jego codzienne walki, bolączki, rodzinne dramaty, załamania nerwowe, romanse i chwile wielkiej intymności. W skrócie mówiąc, poznajemy człowieka z krwi i kości, najprawdziwszego z prawdziwych. Choćby dlatego warto przeczytać tę książkę, żeby poznać Eustace'a i jego niesamowity świat. Dodatkowo, pióro Gilbert jak zawsze mnie zachwyca., Nie mam chyba więcej słów, żeby oddać doskonałość tej książki.

Hipnotyzująca opowieść o Eustacie Conwayu - prawdopodobnie ostatnim człowieku w świecie Amerykańskiego przepychu, który postanowił żyć w zgodzie z naturą. Przekładając kolejne strony książki, zauważamy jego ewolucję, w czasie której odkrywa samego siebie i otaczający go świat. Poznajemy jego codzienne walki, bolączki, rodzinne dramaty, załamania nerwowe, romanse i chwile...

Życie Eustace'a Conwaya, bez wątpienia, zasługuje na ujęcie go w książce.
Jego historia - potwierdza, że to, w jakiej rodzinie się wychowujemy, ma wpływ na nasze życie.
Cel, jaki w swoim życiu obrał, był wzniosły. Opisy jego "pionierskiego życia" chwytają za serce.
Jest to jednak, dla mnie oczywiście, smutna historia... ale warta przeczytania...

Życie Eustace'a Conwaya, bez wątpienia, zasługuje na ujęcie go w książce.
Jego historia - potwierdza, że to, w jakiej rodzinie się wychowujemy, ma wpływ na nasze życie.
Cel, jaki w swoim życiu obrał, był wzniosły. Opisy jego "pionierskiego życia" chwytają za serce.
Jest to jednak, dla mnie oczywiście, smutna historia... ale warta przeczytania...

Przeczytałam "Ostatniego takiego Amerykanina" pod koniec listopada i pod koniec grudnia w dalszym ciągu nie wiem, co o tej książce myśleć. Oczekiwałam, że będzie to opowieść z gatunku wielkich mitów amerykańskich o pionierach i początkach Ameryki. O wielkim człowieku,który aż do dzisiaj żyje w głuszy, nie zabiega o rozgłos, jest szczęśliwy i zajmuje się tym, czym zajmowali się jego przodkowie, czyli zbieractwem, polowaniem, duchowym łączeniem się z naturą. Tak przynajmniej głosi opis na tylnej okładce, któremu dałam się zwieść. Tymczasem czytelnik dostaje opowieść o facecie, który - owszem - żyje w głuszy, potrafi rozpoznawać rośliny, odgłosy zwierząt, umie zrobić sobie jakieś podstawowe narzędzia i pod tym względem faktycznie jest niezwykły. Jednak przy tym jest także sfrustrowany i nieszczęśliwy, bo nie potrafi sobie znaleźć towarzyszki życia. A nie potrafi takowej znaleźć, bo nie jest wyciszonym, spokojnym i żyjącym w zgodzie z naturą człowiekiem, tylko dominującym, szorstkim, autorytatywnym facetem, który ustawia wszystkich po kątach, nie lubi, kiedy ktoś wychyla nos przed szereg i oczekuje od innych totalnego podporządkowania się jego woli, bo inaczej mówi ci "do widzenia"...jest to facet z gatunku "trudny do życia", tak przynajmniej opisuje go Elizabeth Gilbert...
Drugi - poważniejszy zarzut jest taki, że postać Eustace'a Conway'a rysuje się niemal jako obraz jakiegoś przywódcy sekty. Jeździ po Ameryce i propaguje zdrowy styl życia, ekologię, powrót do natury i to nie byłoby złe, gdyby nie fakt, że sam siebie nazywa "Zbawcą", kimś, kto pojawił się na świecie po to by zawrócić ludzkość z jej drogi. Życiowym celem Conaway'a jest bowiem to, by wszyscy (!) Amerykanie go wysłuchali i ruszyli jego śladami. Porzucili swoje życie i zamieszkali w leśnej głuszy, bo tylko wtedy świat ocaleje i nie dojdzie do jego zagłady. Rozumiecie? On naprawdę wierzy w to, że wszyscy Amerykanie co do jednego uznają go za swojego przywódcę i zaczną żyć tak jak on. Że to on będzie wybawcą zmierzającego do samozniszczenia świata. Dlatego też jest taki sfrustrowany, bo widzi, że prawie od 30 lat to zadanie mu nie wychodzi. Trudno, żeby mu wychodziło.
Liczyłam na książkę, która będzie opowiadała o życiu w głuszy. O tym, że ktoś wybrał sobie takie życie, żeby odseparować się od współczesnego "zdigitalizowanego" świata. Że można iść swoją drogą, nie potrzebować WiFi i odtwarzacza DVD, żeby być szczęśliwym. Książkę de facto o wolności. O tym, że każdy ma wybór i jeśli tylko chce, to może porzucić pracę biurową w korporacji i ruszyć przed siebie w świat. Elizabeth Gilbert przedstawia jednak osobę głęboko nieszczęśliwą, poirytowaną i tyranizującą innych, która ma wielkie ambicje zostać duchowym przywódcą Amerykanów, a w dalszej kolejności także innych nacji. Osobę, która sama siebie kreuję na taką pozycję, nie mają w sobie ani pokory ani zdrowego rozsądku, że to się zwyczajnie nie uda, bo udać się nie może...
Ideały Conway'a są szlachetne. Próby ochrony przyrody, propagowanie ekologii i nawoływanie do większego zainteresowania środowiskiem naturalnym są chwalebne. Jednak jego wybuchowy charakter, nieustępliwość, a także i przede wszystkim właśnie to zaślepienie wizją przywództwa ludzkości jest delikatnie mówiąc nierealne i nieco absurdalne, a to sprawia, że niewiele osób traktuje go poważnie.

Przeczytałam "Ostatniego takiego Amerykanina" pod koniec listopada i pod koniec grudnia w dalszym ciągu nie wiem, co o tej książce myśleć. Oczekiwałam, że będzie to opowieść z gatunku wielkich mitów amerykańskich o pionierach i początkach Ameryki. O wielkim człowieku,który aż do dzisiaj żyje w głuszy, nie zabiega o rozgłos, jest szczęśliwy i zajmuje się tym, czym zajmowali...

Oby takich ludzi było coraz więcej... z powrotem, bo przecież tacy kiedyś byliśmy.

Oby takich ludzi było coraz więcej... z powrotem, bo przecież tacy kiedyś byliśmy.

Bardzo przyjemna. Szybko się czyta ;) . W wielu momentach daje do myślenia. Sama podróż przez życie Eustance Cowey'a jest bardzo intrygująca i ciekawa. Jest kilka wad, które nie wpływają na całokształt : )

Bardzo przyjemna. Szybko się czyta ;) . W wielu momentach daje do myślenia. Sama podróż przez życie Eustance Cowey'a jest bardzo intrygująca i ciekawa. Jest kilka wad, które nie wpływają na całokształt : )

Historia o niebanalnym człowkieku z krwii i kości. Porywająca, lecz niepozbawiona mankamentów.

Historia o niebanalnym człowkieku z krwii i kości. Porywająca, lecz niepozbawiona mankamentów.

Rozczarowała mnie ta książka - i treścią, i formą.

Przede wszystkim nie rozumiem, dlaczego autorka poświęciła aż niemal 400 stron opowieści o człowieku, który wcale nie jest tak idealny i oryginalny jak zapowiadają niektóre recenzje. Przyznam, że bohater bardziej mnie zirytował niż zachwycił czy zaintrygował. Szybko bowiem okazuje się, że współistniejący z przyrodą "ostatni Amerykanin" jest pełen sprzeczności. Mieszka w tipi i żywi się tym, co upoluje, ale jednocześnie nie umie obyć się bez telefonu komórkowego, który rzekomo niezbędny mu jest do kontaktowania się ze światem w celu... chronienia natury. W rzeczywistości jednak telefonicznie umawia się on na spotkania, które prowadzi i na których nieźle zarabia. Zarabia ponoć po to, by móc wykupić ziemię, na której chce utworzyć rezerwat przyrody i oazę spokoju. Jednak ostatecznie okazuje się, że na zakup pożycza pieniądze od ojca, z którym od dawna jest w bardzo złych stosunkach. Można mnożyć takie przykłady, bo jest ich znacznie więcej.

W moich oczach Eustace jawi się jako doskonały biznesmen, który pod przykrywką ekologicznych działań potrafi robić świetne interesy. Zarabia nie tylko na promocji siebie i swojej ziemi, ale także na organizowanych za niemałe pieniądze szkołach przetrwania, piknikach, wycieczkach po górach...
Jakby tego było mało, bohater okazuje się uczuciowym tyranem, a jego stosunek do ludzi, którzy zdecydowali się żyć na jego farmie, oględnie mówiąc, pozostawia wiele do życzenia.

Na pewno Eustace jest doskonały materiałem na reportaż, ale nie aż tak obszerny. Gdyby autorka opisała jego życie na maksymalnie stu stronach, książka na pewno zyskałaby wiele. A tak pani Gilbert zaserwowała czytelnikowi długaśną opowieść, która często po prostu się rozłazi jak poprute szwy i przypomina przysłowiowe lanie wody.

Plusem książki jest pokazanie w drugiej części całości stanowisk opozycyjnych wobec działań tytułowego bohatera - poznajemy opinie wyrażane przez osoby, które miały styczność z Eustace'm, utrzymywały z nim bliskie kontakty, mieszkały na jego ziemi...
Gdyby nie ta rzetelność reporterska, książka byłaby zupełnie niestrawna.

Rozczarowała mnie ta książka - i treścią, i formą.

Przede wszystkim nie rozumiem, dlaczego autorka poświęciła aż niemal 400 stron opowieści o człowieku, który wcale nie jest tak idealny i oryginalny jak zapowiadają niektóre recenzje. Przyznam, że bohater bardziej mnie zirytował niż zachwycił czy zaintrygował. Szybko bowiem okazuje się, że współistniejący z przyrodą...

Prawdziwa historia - to najmocniejsza strona tej książki. Ciekawie jest uświadomić sobie, że gdzieś w Ameryce żyje człowiek, który wybrał taką, a nie inną drogę. To w pewnym sensie fascynujące ile radości można czerpać z przebywania w kontakcie z naturą i ile odwagi trzeba mieć by żyć tak jak Eustace. Niestety na tym fenomen tej historii się kończy. Przyznam, że spodziewałam się po niej więcej. Chwilami bywa nużąca, bo cały zarys stylu życia Eusatce'a poznajemy po przeczytaniu pierwszych stron, dalej już niestety nic nas nie zaskakuje.

Prawdziwa historia - to najmocniejsza strona tej książki. Ciekawie jest uświadomić sobie, że gdzieś w Ameryce żyje człowiek, który wybrał taką, a nie inną drogę. To w pewnym sensie fascynujące ile radości można czerpać z przebywania w kontakcie z naturą i ile odwagi trzeba mieć by żyć tak jak Eustace. Niestety na tym fenomen tej historii się kończy. Przyznam, że...