Tę powieść autor zaadresował do starszych dzieci, mniej więcej rówieśników głównego bohatera. Stąd też akcja dzieje się w ich świecie i opisana jest z dbałością o młode umysły. Nie ma tu scen opisujących seks, okrucieństwo czy przemoc, ale też nie są potrzebne. Świetnie wykreowana atmosfera niepewności w wystarczającym stopniu wytwarza sporą dawkę napięcia.

Główny bohater, choć nie jest prawnikiem, bo ma zaledwie trzynaście lat, robi wszystko, aby stać się nim w przyszłości. Interesują go prawo, przepisy, procesy sądowe i marzy on o tym, że któregoś dnia sam poprowadzi prawdziwą rozprawę. Na razie ogranicza się do prostych porad kolegom i buszowaniu w sądzie, gdzie wszyscy go znają i uważają za kogoś w rodzaju syna palestry. Wyżywa się w na pół formalnych sprawach, dotyczących zwierząt. Tam nie trzeba mieć licencji prawnika, aby reprezentować kolegę, którego papuga trochę nabroiła.

I nagle jego poukładany świat doznaje wstrząsu, gdy w niewiadomych okolicznościach znika jego szkolna przyjaciółka.

Choć Theo może dorosłego czytelnika nieco irytować, sądzę że w młodym pożeraczu książek jest w stanie wzbudzić sympatię. Poza tym, jest to książka o pięknej przyjaźni, bo choć zapracowanych rodziców nigdy nie ma w domu, zawsze pozostają oddani koledzy, nieprzypadkowo lubiany przez wszystkich uczniów nauczyciel, czy niezawodny stryjek, który zwykle wspomoże młodego adepta prawa nie tylko rozsądną radą.

Tę powieść autor zaadresował do starszych dzieci, mniej więcej rówieśników głównego bohatera. Stąd też akcja dzieje się w ich świecie i opisana jest z dbałością o młode umysły. Nie ma tu scen opisujących seks, okrucieństwo czy przemoc, ale też nie są potrzebne. Świetnie wykreowana atmosfera niepewności w wystarczającym stopniu wytwarza sporą dawkę napięcia.

Główny bohater,...