Dość długo zajęło mi przeczytanie tej powieści. Ale nie z powodu jakichś braków "Odysei Kosmicznej". Ciężko mi ocenić tę książkę. Ogólnie rzecz ujmując, "2010.." nie różni się zbytnio od "2001". Podobnie, jak poprzednio, opisy są niesamowite (Tutaj też znowu ogromna zasługa p. Czubówny, która zinterpretowała je w sposób mistrzowski w superprodukcji Audioteki), idea z poprzedniej części została rozbudowana i nieco bardziej wyjaśniona (Ale tylko nieco, bo kto jest zdolny z ludzi pojąć takie istoty, jak te, które "namieszały" w "2001..."). Ale po raz kolejny tempo akcji nie jest zdumiewające. Zaś płynie sobie, z kilkoma mocniejszymi scenami. Ale nawet te nie zostały sztucznie rozdmuchane do granic możliwości i rozsądku, co ma miejsce we współczesnych filmach tego gatunku. Oraz znowu bohaterowie nie są bardzo rozbudowani. Po prostu są i wypełniają swoje zadanie. Oczywiście, każdy jest inny, ma inne cechy. Ale brakuje im tego czegoś. Jednak, jak pisałem w opinii do "2001..", to nie oni są tutaj ważni, a idea, którą Clarke chciał pokazać. I ten cel został znowu osiągnięty.

Dość długo zajęło mi przeczytanie tej powieści. Ale nie z powodu jakichś braków "Odysei Kosmicznej". Ciężko mi ocenić tę książkę. Ogólnie rzecz ujmując, "2010.." nie różni się zbytnio od "2001". Podobnie, jak poprzednio, opisy są niesamowite (Tutaj też znowu ogromna zasługa p. Czubówny, która zinterpretowała je w sposób mistrzowski w superprodukcji Audioteki), idea z...