Czekałam na nią bardzo długo. Spodziewałam się fenomenu, który odmieni moje życie. Nie ustawałam w wysiłkach poszukiwania "Zieleni Szmaragdu", aż wreszcie nadszedł TEN dzień - najnowsza powieść Kerstin Gier trafiła w moje rączęta. Otwierałam ją z nadzieją malującą się na pyszczku. A jak tak historia się potoczyła się dalej?
Na początku naprawdę dobrze. Akcja rozkręcała się obiecująco. Gier znowu wciągnęła mnie w kreowaną historię swoim ujmującym stylem i powalającą lekkością pióra. Bohaterowie, których pokochałam/znienawidziłam w poprzednich cześciach, znowu się tu pojawili, wywołując, albo nawet pogłębiajac wcześniejsze uczucia. "Geniusz" szeptałam, przewracając kolejne kartki.
Ale zakończenie... Cóż... Pod względem fabuły - cudne. Absolutnie zaskakujące, przynajmniej dla mnie, i fantastycznie pomysłowe. Jednak jeśli chodzi o całą resztę, czyli język czy dopracowanie - porażka na całej linii. Tak jakby Kerstin Gier dokończyła tę cudowną trylogię na "odwal się", bo terminy cisną. Zabrakło w tym jej niesamowitego poczucia humoru i języka, za które tak ją pokochałam, co więcej, momentami wpadała w tani sentymentalizm i ewidentnie szła na łatwiznę! A tego nie lubi chyba żaden czytelnik. Żeby własne dzieło potraktować tak po macoszemu - po prostu się nie godzi!
Podsumowując: widać, że autorka miała pomysł. To dobrze. Ale sam pomysł to za mało. Ważna jest jeszcze włożona w jego realizację praca, a tu jej wyraźnie zabrakło, choć, jak już wspomniałam, głównie na końcu - Gier spartaczyła tylko zakończenie (co nie umniejsza jej winy - wręcz przeciwnie, bo przecież na to zakończenie czekało tylu fanów na całym świecie!).
Skoro więc już przeczytało się dwie poprzednie części, szkoda byłoby przegapić ostatnią, można jakoś się przemęczyć. Ale jeśli jeszcze nie zaczęło się tej trylogii, lepiej dać sobie spokój. Gier ciekawie się zapowiada, ale musi popracować nad zakończeniami. Może gdzieś, kiedyś... Ale póki co - tylko dla wytrwałych fanów.

Czekałam na nią bardzo długo. Spodziewałam się fenomenu, który odmieni moje życie. Nie ustawałam w wysiłkach poszukiwania "Zieleni Szmaragdu", aż wreszcie nadszedł TEN dzień - najnowsza powieść Kerstin Gier trafiła w moje rączęta. Otwierałam ją z nadzieją malującą się na pyszczku. A jak tak historia się potoczyła się dalej?
Na początku naprawdę dobrze. Akcja rozkręcała się...