Jak połączyć stereotypowego przedstawiciela subkultury dresiarzy z psychologicznym i filozoficznym podejściem do życia?

Brzmi niemożliwie, a jednak. Sender to robi. I to w jakim stylu! Choć główny bohater wprost ocieka stereotypem (łysa głowa, szeleszczący dres, stary golf trójka, dziewczyna „słodka-idiotka”, napakowani koledzy i pytania z serii: „Masz jakiś problem?”) to jednocześnie ma niesamowity bagaż doświadczeń: trudne dzieciństwo w domu pełnym alkoholu, wychowywanie się praktycznie samemu. Teraz studiuje, swoją dziewczynę kocha ponad wszystko, myśli o założeniu rodziny. A za kumpli oddałby wszystko i skoczył wszędzie.
To tak naprawdę dwie historie w jednej książce. Akcja dzieje się niby tu i teraz, ale autor funduje nam mnóstwo retrospekcji, które uzupełniają i tłumaczą niektóre wybory głównego bohatera. Sama sztuka wprowadzenia tego tła jest naprawdę na wysokim poziomie - przenosimy się do wcześniejszych wydarzeń bardzo płynnie i są one odpowiednio osadzone w fabule.
Jeśli chodzi o język - oczywiście jest mocny, uliczny, dosadny i bezkompromisowy. Może czasem nieco sztampowy. Uśmiech jednak wywołuje! Wulgaryzmy nie irytowały mnie tak bardzo, jak polonizmy. Fonetyczne zapisy różnych angielskich czy francuskich słów trochę kuły w oczy. Ale było to zamierzone, więc się pogodziłam.
Autor pisze bezpośrednio - nie cacka się, nie owija w bawełnę. Czasem może nawet obrzydza, ale to nieodłączna cecha naturalizmu. Jest bacznym obserwatorem - tutaj szczegół gra rolę. Otwarcie mówi o przykrych wspomnieniach i się ich nie boi.

Bo czego tu się bać? Dobrego debiutu? A to się udało z pewnością!

Jak połączyć stereotypowego przedstawiciela subkultury dresiarzy z psychologicznym i filozoficznym podejściem do życia?

Brzmi niemożliwie, a jednak. Sender to robi. I to w jakim stylu! Choć główny bohater wprost ocieka stereotypem (łysa głowa, szeleszczący dres, stary golf trójka, dziewczyna „słodka-idiotka”, napakowani koledzy i pytania z serii: „Masz jakiś problem?”) to...

Jest to książka, która odmieniła moje życie.

Jest to książka, która odmieniła moje życie.

Książka pisana prostym językiem, każdy zrozumie =) mi się podobała, tylko jestem zawiedziona zakończeniem

Książka pisana prostym językiem, każdy zrozumie =) mi się podobała, tylko jestem zawiedziona zakończeniem

Recenzję można znaleźć także na moim blogu: http://mlodzi-niestatystyczni.simplesite.com/428515692



Dresiarze- kim oni właściwie są? Według Wikipedii mianem dresiarzy określa się utworzoną w latach 90. XX wieku subkulturę młodzieżową, charakteryzującą się w większości negatywnymi cechami, takimi jak gwałtowne zachowanie, brutalność czy też brak kultury osobistej. Dres, Sebek, Chuligan- te właśnie słowa nasuwają się nam na myśl, gdy myślimy o tak zwanych "dresiarzach".

Autor książki "Bóg nosi dres", Piotr Sender wydając swą debiutancką powieść miał jedynie 21 lat. Poruszył w niej problemy natury filozoficznej, egzytencjalnej, nieco też emocjonalnej. Główny wątek stanowił obraz postrzegania Boga przez głównego bohatera. A wspomnianym głównym bohaterem był nie kto inny jak właśnie dres, którego styl życia i tok myślenia poznajemy w powieści. Jest ona napisana w nietuzinkowy sposób- występuje w niej duża liczba wulgaryzmów, określeń rodem z łaciny kuchennej oraz nieco prymitywnych dialogów. Według mnie te elementy świetnie pasują do tematyki książki- patologicznego dzieciństwa, ogromnego bagażu doświadczeń, problemów na barkach jednej, wyniszczonej psychicznie osoby i wielu nałogów. Jedną z rzeczy, które w książce mnie irytowały były poglądy i sposób rozumowania głównego bohatera. Choć próbowałam w każdy możliwy sposób, nie mogłam się do niego przekonać, jednak muszę podkreślić, że jego pozorna płytkość i prostactwo nie były wcale błędem autora: w ten sposób doskonale oddał on charakter osoby wychowanej w patologicznej rodzinie.

Z książki możemy dowiedzieć się wiele o życiu "po drugiej stronie lustra", czyli dresiarskiej rutynie dnia. Zaciekawiła mnie także postać "Boga", którego postać była idealnym dopełnieniem książki. Autor sam podkreślił, że główny przekaz płynący z utworu ma na celu uświadomić ludziom, że to, co niekiedy uważamy za złe, wcale nie jest takie w oczach Stwórcy. Kim był domniemany Bóg? Tego możecie dowiedzieć się po przeczytaniu pozycji "Bóg nosi dres", którą serdecznie polecam.


Moja ocena: 7/10.

Recenzję można znaleźć także na moim blogu: http://mlodzi-niestatystyczni.simplesite.com/428515692



Dresiarze- kim oni właściwie są? Według Wikipedii mianem dresiarzy określa się utworzoną w latach 90. XX wieku subkulturę młodzieżową, charakteryzującą się w większości negatywnymi cechami, takimi jak gwałtowne zachowanie, brutalność czy też brak kultury osobistej. Dres,...

Zapowiadało się naprawdę dobrze, ale jeśli tak wygląda "młoda polska literatura" to okazuje się że ja niejedną książkę słyszałam na imprezie. Mnóstwo wulgaryzmów które zapewne miały stworzyć klimat lekkości i pokazać jak bardzo autor jest ponad wszelkie normy językowe a książka prawdziwa (wulgaryzmy ODPOWIEDNIO użyte dodają książce animuszu tu niestety tak nie jest). Naprawdę słaba publikacja chyba że ktoś doszukuje się drugiego dna, ale ja nie lubię dorabiania teorii do dyszla. Czyta się szybko tylko właściwie po co?

Zapowiadało się naprawdę dobrze, ale jeśli tak wygląda "młoda polska literatura" to okazuje się że ja niejedną książkę słyszałam na imprezie. Mnóstwo wulgaryzmów które zapewne miały stworzyć klimat lekkości i pokazać jak bardzo autor jest ponad wszelkie normy językowe a książka prawdziwa (wulgaryzmy ODPOWIEDNIO użyte dodają książce animuszu tu niestety tak nie jest)....

Dres. I tyle, tak? Stereotyp jest silny jak zawsze, i jeszcze wkurw...(;))
Szczerze polecam, bo nie dość, że wciąga, to jeszcze później podyskutować o niej można. I aż się człowiek zastanawia nad zmianą stylu ubioru :)

Dres. I tyle, tak? Stereotyp jest silny jak zawsze, i jeszcze wkurw...(;))
Szczerze polecam, bo nie dość, że wciąga, to jeszcze później podyskutować o niej można. I aż się człowiek zastanawia nad zmianą stylu ubioru :)

Przyjemna książka napisana językiem którym wielu ludzi posługuje się na co dzień. Opowiada o nie lekkiej przeszłości. Pokazuje że wygląd nie zdobi duszy człowieka.

Przyjemna książka napisana językiem którym wielu ludzi posługuje się na co dzień. Opowiada o nie lekkiej przeszłości. Pokazuje że wygląd nie zdobi duszy człowieka.

Jak myślicie - jakie tematy najchętniej przyciągają widzów do filmów, reklam, artykułów?
Kontrowersyjne - seks, alkohol, przemoc, przekleństwa.

Nie wiem, czy na tych właśnie wartościach opierała się promocja książki Piotra Sendera (zakazany owoc najlepiej smakuje),ale one wszystkie są w niej obecne. I poruszane bez żadnego tabu, prosto z mostu. Przez to też książka balansowała na granicy (mojego) dobrego smaku. Do tego stopnia, że czasami miałam ochotę dać autorowi w ryj (jakby powiedział dres),ale... No kurczę, nie mogłam! Dresy mówią takim językiem, i nic na to nie poradzę!

Tytułowy bohater jest, jak już wiecie, takim właśnie dresem. Ma za sobą taką a nie inną przeszłość, która tak a nie inaczej go ukształtowała. No cóż, jedni ludzie popadają pod wpływem problemów w depresję, a drudzy... Też popadają w depresję, tylko starają się to jakoś ukryć pod płaszczykiem siły i brutalności.

Książka skłania do przemyśleń - na temat wiary, sensu życia, filozofii, a nawet psychologii. Głównie dlatego, że główny bohater to osoba inteligentna, wbrew wszystkim stereotypom. Tylko postrzega świat po swojemu. Jednakże, "Pingwiny" uważa za burżuazję, a sam kreuje swoją niejako "burżuazyjną grupę" we własnym środowisku. Trochę to sprzeczne.

Drogie feministki, tutaj nie macie co feminizmu szukać. Kobieta to w pierwszej kolejności obiekt seksualny, a potem sprzątaczka. Niestety. Ale mnie też to zabolało, mimo, że feministką nie jestem.

Zabiegi retrospekcji poczynione przez pana Piotra to majstersztyk. Wszystko jest ze sobą powiązane i ukazywane w odpowiednim momencie. W miarę czytania przed czytelnikiem odsłaniane są kolejne elementy, które na końcu układają się w całość. Książka napisana jest zgrabnym językiem. Świetne!

Warto przeczytać, jeśli lubicie taką tematykę.

Jak myślicie - jakie tematy najchętniej przyciągają widzów do filmów, reklam, artykułów?
Kontrowersyjne - seks, alkohol, przemoc, przekleństwa.

Nie wiem, czy na tych właśnie wartościach opierała się promocja książki Piotra Sendera (zakazany owoc najlepiej smakuje),ale one wszystkie są w niej obecne. I poruszane bez żadnego tabu, prosto z mostu. Przez to też książka...

Książka łatwa i nie wymagająca. Zabawna, nie powiem nie. Niejednokrotnie zdarzyło mi się parsknąć śmiechem podczas czytania, nawet w autobusie.
Świetne teksty.
Mimo wszystko jakoś nie mogłem wyobrazić sobie tego Dresa. Jakiś taki odstający od stereotypu ;),dla mnie lepszy.
Historia ciekawa i taka z życia wzięta. Smutna, szczególnie kiedy opisuje dzieciństwo. Bo to mało takich rodzin? Główny bohater przynajmniej potrafił wykorzystać szansę. Co z tego, że jest Dresem, jak sam o sobie mówi i czego nie ukrywa - ma swoje zasady i swoją filozofię.
Rozbawiła mnie historia (nie tylko ta),kiedy kolega opowiada o jakimś tam zdarzeniu i rzuca: to jakiś dres był, a nasz bohater komentuje w myśli, że: kolega nawet nie spostrzegł się, że strzelił faux pas :)
No i tekst, który wprowadziłem w życie: wrócił zaraz po tym jak skończyła się wieczność (zdarza mi się tak czekać na moją połowę ;) hehehehe...)

Polecam gorąco!

Książka łatwa i nie wymagająca. Zabawna, nie powiem nie. Niejednokrotnie zdarzyło mi się parsknąć śmiechem podczas czytania, nawet w autobusie.
Świetne teksty.
Mimo wszystko jakoś nie mogłem wyobrazić sobie tego Dresa. Jakiś taki odstający od stereotypu ;),dla mnie lepszy.
Historia ciekawa i taka z życia wzięta. Smutna, szczególnie kiedy opisuje dzieciństwo. Bo to mało...

Wypożyczając książkę podchodziłam do niej sceptycznie. Okazała się świetna, do przeczytania na raz. Polecam

Wypożyczając książkę podchodziłam do niej sceptycznie. Okazała się świetna, do przeczytania na raz. Polecam