Piotr Sender w swej debiutanckiej powieści "Bóg nosi dres" przedstawia nam niemal stereotypowego przedstawiciela dresiarskiej społeczności. Gdyby ktoś kiedyś nakręcił film przyrodniczy o dresiarzach, wtedy główny bohater tej powieści byłby idealnym obiektem do obserwacji. Jest łysy, napakowany sterydami i odżywkami, nosi tylko dres i sportowe obuwie. No chyba, że przez przypadek wrzuci jedyne adidasy do pralki, której istnienia praktycznie nie zauważa. Ma stereotypową różową dziewczynę, jeździ starym golfem, pakuje na siłowni, pali mocne fajki i żłopie piwo przy dowolnej okazji. Bez okazji też.
Jednak wspomniany podręcznikowy dresiarz, tylko pozornie jest tak prosty. W rzeczywistości studiuje na gdańskiej Polibudzie, kocha kobietę z którą żyje i ma przyjaciół dla których jest w stanie wiele zaryzykować. Nosi też w sercu stare urazy, które nie raz odzywają się w dorosłym życiu.

"Bóg nosi dres" to tak naprawdę dwie historie w jednej książce. Poznajemy równolegle losy głównego bohatera jako dorosłego dresa, oraz jego perypetie z dzieciństwa - wychowywał się w zabitej dechami wsi, a jego rodzice całymi dniami robili tylko jedno - pili. Poznajemy kilka ciekawych wątków z młodszych lat bohatera, z których każdy porusza inny ważny problem, jak wioskowe przesądy, moralność lokalnych autorytetów, czy ogólny zgubny wpływ picia na ludzkie życie. Szybko też poznamy znaczenie tytułu książki, którego zdradzać nie będę żeby nie odbierać nikomu przyjemności jego odkrywania.

Obie historie - bieżąca, czyli dres dorosły w szarej miejskiej rzeczywistości i retrospekcyjna, czyli dres dorastający na popeerelowskiej wsi - są ze sobą mocno przeplecione. Niekiedy z akapitu na akapit autor przeskakuje między czasami i miejscami wydarzeń, co może powodować drobne zamieszanie. Sam dwa lub trzy razy złapałem się na tym, że dopiero po chwili orientowałem się, iż znowu czytam o młodzieńczych czasach bohatera, a nie jestem już w bieżącej akcji. To ciekawy zabieg, choć trochę mylący, szczególnie na ostatnich stronach powieści - autor wrzucił w jedno miejsce tyle retrospekcji na raz, że do teraz nie jestem pewien, czy zrozumiałem zakończenie po myśli autora. .. Nie mniej jednak czekam tylko, aż jakiś zdolny reżyser zabierze się za sfilmowanie tej książki, bowiem stworzona jest na tyle plastycznie, że po drobnym dostosowaniu śmiało mogłaby stanowić scenariusz dla filmu.

Tekst powieści ułożony jest bardzo zgrabnie, całość czyta się praktycznie jednym tchem i nie sposób się oderwać od czytania. Bez większego problemu można ją poznać w dwa dni, a znajdą się pewnie i tacy, którym wystarczy jeden wieczór. Niektórych odrzucić może dość dosadny, wulgarny wręcz język używany przez bohaterów z głównym dresiarzem na czele, jednak czego oczekiwać po powieści osadzonej w takich klimatach? Przecież chyba nikt sięgając po książkę o dresiarzu nie spodziewa się, że bohaterowie wyrażać się będą piękną literacką polszczyzną? Książka przypadnie do gustu w szczególności młodym czytelnikom, którzy znajdą tu słownictwo, jakim wielu młodych posługuje się na co dzień. Mówiąc jednak o młodych czytelnikach mam na myśli raczej tych powyżej 16 roku życia, a najlepiej tych pełnoletnich i to nie tylko ze względu na ostre słownictwo. Nie chcę nikomu na siłę narzucać ograniczeń wiekowych, jednak wydaje mi się, że pewien wiek i życiowe doświadczenie potrzebne jest, aby właściwie odebrać niektóre z przekazów płynących z kart powieści.

Na koniec słów kilka na temat wydania książki. "Bóg nosi dres" prezentuje się świetnie. Wydawnictwo Replika oddaje w nasze ręce książkę z ciekawie zaprojektowaną okładką i czcionką, która nie męczy wzroku. Okładka jest błyszcząca ze skrzydełkami, a cena mimo to pozostaje niewygórowana - 29.90 zł to przy obecnych cenach całkiem niewiele jak na tak ładnie wydaną książkę. Na dość dobrym poziomie stoi też redakcja i korekta, bo jak wspomniałem czyta się płynnie i nadmiar błędów nie odrywa od lektury. Choć może przepuszczenie przez korektę słowa "popatrzała" warto wspomnieć, bo woła to o pomstę do nieba...

"Bóg nosi dres" to książka jak najbardziej godna polecenia. Polecić ją mogę każdemu, choć wiem, że osoby wrażliwsze na ostry język mogą poczuć się w takcie lektury odrobinę urażone. Jest to jednak powieść dla każdego, gdyż znajdziemy w niej praktycznie wszystko - wątek kryminalny, miłosny, grozę i masę dobrego humoru. Nie obyło się bez drobnych zgrzytów, które wspomniałem wcześniej, ale trzeba pamiętać, że to powieściowy debiut Piotra Sendera - autora, który ma zaledwie 21 lat a już mógłby swoją książką zawstydzić niejednego starszego pisarza. Mam nadzieję, że kolejne tytuły, które wyjdą spod jego ręki będą jeszcze lepsze. Nie pozostaje mi więc nic innego jak jeszcze raz polecić wszystkim lekturę tej powieści, a autorowi życzyć wielu dobrych pomysłów na nowe powieści.

Paweł Kukliński