To najbardziej wartościową książka dla mnie, jako rodzica, jaką kiedykolwiek przeczytałem. Uzmysłowiła mi jak łatwo można nieświadomie trwale skrzywdzić psychikę ludzką.

To najbardziej wartościową książka dla mnie, jako rodzica, jaką kiedykolwiek przeczytałem. Uzmysłowiła mi jak łatwo można nieświadomie trwale skrzywdzić psychikę ludzką.

11 przykładów rodzin i zdiagnozowanych w nich osób chorych na schizofrenię w latach 1940-70. Przykłady pokazujące, że cały system rodzinny działał w sposób szkodliwy dla osoby "oznaczonej jako chora". Najczęstsze cechy schizofrenicznych rodzin: to sprzeczne komunikaty dla chorego, brak lub bardzo słaba więź uczuciowa między rodzicami i dziećmi. Szkoda, że opisywanymi pacjentami są tylko kobiety i dość podobnym profilu, przez co lektura traci na różnorodności, ale na pewno daje do myślenia jak postrzegana jest choroba i skąd się bierze.

11 przykładów rodzin i zdiagnozowanych w nich osób chorych na schizofrenię w latach 1940-70. Przykłady pokazujące, że cały system rodzinny działał w sposób szkodliwy dla osoby "oznaczonej jako chora". Najczęstsze cechy schizofrenicznych rodzin: to sprzeczne komunikaty dla chorego, brak lub bardzo słaba więź uczuciowa między rodzicami i dziećmi. Szkoda, że opisywanymi...

Naprawdę dobra książka, która pozwala nieźle zobaczyć to, o czym łatwo zapomnieć i o czym raczej nieczęsto słyszy się na studiach. Wprawdzie jest zdominowana przez teorię systemową, jednak ta teoria świetnie przysłużyła się pokazaniu głównej idei - że reifikacja choroby jest zawsze kiepskim pomysłem, a czasami jej źródeł lepiej jest szukać na zewnątrz osoby. Sama forma - opisy przypadków - to już duża zaleta tej książki. To, co zwykle dostaje się na gorąco, czyli treści przekazywane przez ludzi, można obejrzeć jak pod mikroskopem, bez emocji, przy herbacie. Świetne rozszerzenie horyzontów.

Naprawdę dobra książka, która pozwala nieźle zobaczyć to, o czym łatwo zapomnieć i o czym raczej nieczęsto słyszy się na studiach. Wprawdzie jest zdominowana przez teorię systemową, jednak ta teoria świetnie przysłużyła się pokazaniu głównej idei - że reifikacja choroby jest zawsze kiepskim pomysłem, a czasami jej źródeł lepiej jest szukać na zewnątrz osoby. Sama forma -...

Zamysł interesujący ale książka mnie osobiście bardzo zmęczyła.
Nie wiem czy to kwestia języka autorów czy pacjentów ale ciężko było mi skupić na niektórych opisach które wydawały mi się mało zrozumiałe.
Umęczona na 3 razy ale warto było dla poszerzenia horyzontów.

Zamysł interesujący ale książka mnie osobiście bardzo zmęczyła.
Nie wiem czy to kwestia języka autorów czy pacjentów ale ciężko było mi skupić na niektórych opisach które wydawały mi się mało zrozumiałe.
Umęczona na 3 razy ale warto było dla poszerzenia horyzontów.

"Być chorym to być upartym, buntowniczym i niewdzięcznym. To nie mieć uczuć, lub mieć nieodpowiednie uczucia."

Schizofrenia może swoja genezę mieć w fakcie umysłowego zniewolenia i asymilacji psychiki dziecka przez rodziców. Objawy jednostki chorobowej nazywanej schizofrenią nie będą wtedy objawami niejasnego procesu chorobowego, lecz po prostu będą implikacją sytuacji rodzinnej i, szerzej, społecznej "chorego". Cechy katatonii w zachowaniu można nazwać pasywnym oporem przed rodziną; nasyłanie myśli "choremu" będzie skutkiem tego, że rodzice siłą przypisują mu myśli, z którymi on się nie identyfikuje.

Schizofrenia jest zdrową reakcją, jest odpowiedzią na porządek panujący w rodzinie i otoczeniu, jest wyłamaniem i ucieczką od form ustalonych i najwidoczniej szkodliwych dla "chorego". Osobiście nie widzę schizofrenii jako choroby, lecz jako przebłysk prawdy i zdrowia w zatrutym otoczeniu.

"Być chorym to być upartym, buntowniczym i niewdzięcznym. To nie mieć uczuć, lub mieć nieodpowiednie uczucia."

Schizofrenia może swoja genezę mieć w fakcie umysłowego zniewolenia i asymilacji psychiki dziecka przez rodziców. Objawy jednostki chorobowej nazywanej schizofrenią nie będą wtedy objawami niejasnego procesu chorobowego, lecz po prostu będą implikacją sytuacji...