Do załamania dochodzi, gdyż zespół iluzji i urojeń powoduje stały upust energii. Wcześniej czy później człowiek wyczerpuje swoje rezerwy i stwierdza, że dłużej tego stanu nie wytrzyma. Osoba w depresji dosłownie nie ma siły do normalnego funkcjonowania. Słabną wszystkie jej funkcje życiowe: nie ma apetytu, oddycha słabo, ruchliwość jej ciała jest skrajnie ograniczona. Konsekwencją takiego osłabienia jest spowolnienie metabolizmu i utrata czucia w ciele. Jeśli porównamy depresję do rozczarowania, jej relacja do iluzji staje się jasna. Ktoś, czyje uzasadnione nadzieje się nie ziściły, jest rozczarowany, ale nie popada w depresję. Człowiek w depresji ma poczucie, że jego życie jest puste. Nie ma ani siły, anie chęci do walki [...] Osoba rozczarowana czuje smutek. Osoba w depresji nie czuje nic. Depresyjna reakcja stanowi wyraźny dowód, że ta osoba kierowała się iluzją.

Do załamania dochodzi, gdyż zespół iluzji i urojeń powoduje stały upust energii. Wcześniej czy później człowiek wyczerpuje swoje rezerwy i s...

Człowiek który wypiera swoją wrogość, będzie postrzegał siebie jako kochającego i troskliwego. Jeśli wypiera gniew, wyobraża sobie, że jest dobroduszny i uprzejmy. Jeśli wypiera lęk, czuje się dzielny i nieustraszony. Normalnym przedmiotem działania ego są obrazy. Jednym z nich jest obraz własnego ciała, drugim - obraz własnego ja, trzecim - obraz światła. Jeśli te obrazy opierają się na autentycznym doświadczeniu, człowiek ma kontakt z rzeczywistością. Obraz sprzeczny z doświadczaniem to iluzja. Jeśli jest sprzeczny z wewnętrznym doświadczeniem, nazywamy go urojeniem.

Człowiek który wypiera swoją wrogość, będzie postrzegał siebie jako kochającego i troskliwego. Jeśli wypiera gniew, wyobraża sobie, że jest ...

Prawdziwa indywidualność nie wyróżnia się w tłumie. Ona stoi obok tłumu.

Prawdziwa indywidualność nie wyróżnia się w tłumie. Ona stoi obok tłumu.