Oczarowana okładką, na której pod światło można dostrzec przeróżne symbole religijne oraz wersety z Biblii, zaintrygowana obietnicą wstrząśnięcia moją opinią o chrześcijaństwie oraz zainteresowana okazyjną ceną na wyprzedaży w Media Markt, nie mogłam przejść obojętnie. Ogólnie nie mam nic przeciwko polskiej fantastyce, nawet przyznam, że czuję do niej niemałą sympatię, jednak "Cherem" zmienił moje podejście do tego stopnia, że chyba będę nieco ostrożniej dobierać literaturę fantastyczną. A już z pewnością nie będę brała tego typu obietnic na poważnie.

Andrzej Kamiński, oficer z Departamentu Zwalczania Sekt Religijnych Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, prowadzi śledztwo w związku z odnalezieniem w gdańskim porcie kontenera z artefaktami o charakterze religijnym sprzed ponad trzech tysięcy lat. Sprawy przybierają niespodziewany obrót, gdy kontener znika, a na terenie Trójmiasta zaczynają pojawiać się kolejne ofiary z wyszarpanym sercem.

Zacznijmy od tego, że jest to jedna z tych pozycji, które aż zbyt wiernie oddają świat przedstawiony - a to oznacza, że bohater chodzi konkretnymi ulicami Gdańska, zagląda do lokali w tym i tym miejscu, wybija szybę w takiej a takiej kamienicy. Ma to nam dać złudne wrażenie realności wydarzeń, a może autor poszedł na łatwiznę, opisując to, co widzi za oknem; czyli miejsce swojego zamieszkania? Tak czy siak, ja nie potrafię tego kupić, nie przepadam za takim rozwiązaniem, które z góry narzuca mi sposób myślenia i nieco ogranicza w momencie, gdy Gdańska nigdy na oczy nie widziałam.

Bohaterowie są okropnie płytcy, a ich kreacja jest dość słaba. Spotykamy sztuczne zachowania, które nijak się mają zarówno do wydarzeń, jak i miejsca akcji, wieku oraz funkcji postaci. Wiele jest również niedociągnięć oraz mało realnych sytuacji - wybuchający złością oficera ABW w chwili, w której zwykły szary człowiek, bez żadnego szkolenia czy garnituru, zachowałby spokój, nawet jeśli miałby on być wymuszony; antyterroryści, którzy męczą się po przebiegnięciu trzystu metrów; strzał z broni w zamkniętym pomieszczeniu w kłódkę na drzwiach; nie dość, że udany, to jeszcze Kamiński ani na moment nie zostaje ogłuszony. Styl także pozostawia wiele do życzenia, bo choć tragiczny nie jest, to niewiele się różni od co poniektórych lepszych blogowych opowiadań. Jednak od powieści oczekuje się nieco więcej.

Fabuła. Fabuła jest... przewidywalna oraz nieszczególnie oryginalna, wiele motywów można uznać za kopiuj-wklej z innych, lepszych pozycji. I choć czyta się dobrze - bo trzeba przyznać, że książka nawet wciąga - nie wnosi zupełnie niczego.

Jest to również pierwsza książka, którą ewidentnie czytałam z ołówkiem w ręce. Widać, że człowiek od korekty także zachwycony swą robotą nie był, gdyż niejednokrotnie znajdujemy przecinki w miejscach, w których nawet by do głowy nie przyszło, by je postawić, złą składnię lub zatraconą logikę. Mój egzemplarz dodatkowo uwieńczony jest komentarzami do zabójczo idiotycznych dygresji bohatera czy logiki wydarzeń.

Podsumowując, z początku, jeszcze zanim przystąpiłam do lektury, byłam zauroczona. Uwielbiam klimaty nadprzyrodzone, zbrodnie owiane tajemnicą oraz nawiązania do starych wierzeń. Książka, niestety, choć potencjał miała, okazała się niczym więcej jak jednym z gorszych odcinków "Supernatural" w polskich realiach, na siłę podciągniętym pod powieść opowiadaniem, które spokojnie zamknęłoby się w kilkudziesięciu stronach. Pozycję tę mogę polecić osobom, które znajdą ją na promocji za dziesięć złotych i które nie mają czym zapełnić traconego czasu w autobusie, pociągu, podczas gotowania. Czyta się lekko, przyjemnie, nie wymaga wielkiej uwagi, a nawet miejscami potrafi wciągnąć.

Oczarowana okładką, na której pod światło można dostrzec przeróżne symbole religijne oraz wersety z Biblii, zaintrygowana obietnicą wstrząśnięcia moją opinią o chrześcijaństwie oraz zainteresowana okazyjną ceną na wyprzedaży w Media Markt, nie mogłam przejść obojętnie. Ogólnie nie mam nic przeciwko polskiej fantastyce, nawet przyznam, że czuję do niej niemałą sympatię,...