Zapoznałam się z tą książką na studiach, na zajęciach z dydaktyki języka polskiego. Jedna z gorszych publikacji jakie widziałam na polskim rynku wydawniczym. I to jest podobno książka dla dzieci...

Zapoznałam się z tą książką na studiach, na zajęciach z dydaktyki języka polskiego. Jedna z gorszych publikacji jakie widziałam na polskim rynku wydawniczym. I to jest podobno książka dla dzieci...

Emily, nastolatka o kociej naturze. Indywidualistka chodząca własnymi ścieżkami, tajemnicza, pełna sprzeczności, nieodgadniona z "diabłem pod skórą", wyalienowana, ale czyż nie tacy są nastolatkowie i ich świat. Psychodeliczna, mroczna książeczka, która trafi do wyjątkowo niepokornych czytelniczych dusz ;)

Emily, nastolatka o kociej naturze. Indywidualistka chodząca własnymi ścieżkami, tajemnicza, pełna sprzeczności, nieodgadniona z "diabłem pod skórą", wyalienowana, ale czyż nie tacy są nastolatkowie i ich świat. Psychodeliczna, mroczna książeczka, która trafi do wyjątkowo niepokornych czytelniczych dusz ;)

Mam przed sobą bardzo dziwną książkę, oryginalną w stylu, mroczną, ale niosącą przesłanie emo.
Czytanie nie odbywa się w sposób jak to zwykle ogarnięcia tekstu, tylko nad każdą stroną , pojedynczym komiksowym rysunkiem trzeba się zastanowić. Książka składa się dosłownie z pojedynczych zdań myślowych do głębokiego rozważania. Ilustracje w tonacji czarnej z przebłyskiem białego i elementów krwistej czerwieni. Na każdej niemalże stronie znajdują się malunki lub tekst pokryty bezbarwnym lakierem. Możliwość odczytania lub zobaczenia danego obrazka istnieje przy przyłożeniu książki pod światło o odpowiednim kącie. Jest to bardzo ciekawy pomysł.

Na samej okładce tylnej mamy ostrzeżenie czerwonymi literami - UWAGA.
A na dole bezbarwnym lakierem – słów waga.

Daje to właśnie dużo do myślenia , że jest to niezwykła książka o rozważaniu każdego słowa.
Skierowana do osób dorosłych, które mają w domu nastoletnie dzieci lub do samych nastolatków.

Treść jest poświęcona trzynastoletniej dziewczynce Emily , która ma w domu cztery czarne koty.
Sama ubiera się cała na czarno. Nosi włosy proste, też czarne.
Emily jest odbierana przez otoczenie jako dziwna, wręcz nienormalna. Nie jest to adekwatne określenie.
Może jest egzotyczna na pewien sposób, ale tylko taki , jak odmienny jest sam styl emo, który czerpie natchnienie z innych subkultur, tworząc gładką całość .
Styl emo przyciąga młodych ludzi, którzy przy jego pomocy wyrażają swoje poglądy i osobowość.
Inny nie znaczy nienormalny. Dziewczynka jest odosobniona, wyobcowana i odnajduje się właśnie w tym świecie doskonale, przynajmniej dla niej. Emo postrzegany jest przez pryzmat negatywnych stereotypów, w rzeczywistości reprezentuje ludzi bardzo wrażliwych oraz zbuntowanych. Emo jest zlepkiem gotyku, punka, rapu i metalu.
Wszyscy mamy być tolerancyjni i szanować każdego, w tym nawet bardzo różniącego się od nas samych. Bądźmy więc tacy.

W książce występują typowe atrybuty i rekwizyty dla emo.
Sami je odnajdziecie podczas tej niezwykłej lektury.

Dużo ciepła książeczce dają czarne koty , które w rzeczywistości są normalnymi kotami i nie ma w nich żadnego demonizmu. Dla Emily dopełniają tylko do końca jej styl życia. Ona utożsamia się z nimi, nawet sama nosi się jak kot w swojej postawie chodzącej czy stojącej.

Zapraszam do lektury i własnych przemyśleń. O tym jak spędza czas dziewczynka, o czym myśli i co porabiają jej koty przeczytacie już sami.

Mam przed sobą bardzo dziwną książkę, oryginalną w stylu, mroczną, ale niosącą przesłanie emo.
Czytanie nie odbywa się w sposób jak to zwykle ogarnięcia tekstu, tylko nad każdą stroną , pojedynczym komiksowym rysunkiem trzeba się zastanowić. Książka składa się dosłownie z pojedynczych zdań myślowych do głębokiego rozważania. Ilustracje w tonacji czarnej z przebłyskiem...

Dziwne to są literacjie wytwory - takie mroczne mini komiksy. Największym ich atutem są oczywiście rysunki i przesłania, zawarte w jednozdaniowych tekstach.
Tekstów tam zresztą jest niewiele, widać, że autorzy postawili zdecydowanie na minimalizm.
I koty.
I inność.
Nie wiem, komu polecać tą mini serię, na pewno nie dzieciaczkom, bardziej już chyba dojrzewającym nastolatkom, przechodzącym swój osobisty intymny etap emo?

Dziwne to są literacjie wytwory - takie mroczne mini komiksy. Największym ich atutem są oczywiście rysunki i przesłania, zawarte w jednozdaniowych tekstach.
Tekstów tam zresztą jest niewiele, widać, że autorzy postawili zdecydowanie na minimalizm.
I koty.
I inność.
Nie wiem, komu polecać tą mini serię, na pewno nie dzieciaczkom, bardziej już chyba dojrzewającym...

Urocza, króciutka książeczka która przypadnie do gustu każdemu "dziwakowi". Mi przypasowała :D

Urocza, króciutka książeczka która przypadnie do gustu każdemu "dziwakowi". Mi przypasowała :D

Zajefajnie wydana książka.
Bardzo ciekawa i szybka (kilka minut) lektura. #jasNAprzysZŁOŚĆ

Zajefajnie wydana książka.
Bardzo ciekawa i szybka (kilka minut) lektura. #jasNAprzysZŁOŚĆ

Jak wskazuje tytuł - dziwna książka o dziwnej Emily :P

Jak wskazuje tytuł - dziwna książka o dziwnej Emily :P

Urzekła mnie po trzech stronach...

Urzekła mnie po trzech stronach...

Meh.

Meh.

Książka bardziej do oglądania niż do czytania - i to często pod światło, poruszając nią i zmieniając ułożenie płaszczyzny stron, by ujrzeć odbite kocie łapki. Prawie niedostrzegalne ślady, które jednak naprowadzają na trop: Emily nie jest dziewczynką tylko kotem. Na ilustracjach bez szyi, dziwnie przykurczona, jak skulony kot, rzuca spod czarnej grzywki chłodne spojrzenia, w których patrzący nie znajdzie żadnej wzajemności czy choćby odrobiny zainteresowania jego osobą. I spójrzcie na te jej pepegi - założymy się, że stąpa bezszelestnie?

Emily nie istnieje po to, by można się z nią było zaprzyjaźnić czy jakoś polubić. Myślę, że istnieje, bo tak chce - i ewentualnie po to, by nas trochę zaskoczyć. Także zdumiewającym dowcipem, opartym często na grze słów, na zestawianiu pojęć na co dzień zupełnie ze sobą niepowiązanych, niespokrewnionych.

Nie do poczytania, bo na to wystarczą 3 minuty w księgarni. Do pomyślenia - już bardziej. Nie dla dzieci. Ale moja córka dostała tę książeczkę w wieku 10 lat i w pełni zaakceptowała. Może dzieci wiedzą/widzą coś, co nam, mądrym dorosłym, już umyka?...

Książka bardziej do oglądania niż do czytania - i to często pod światło, poruszając nią i zmieniając ułożenie płaszczyzny stron, by ujrzeć odbite kocie łapki. Prawie niedostrzegalne ślady, które jednak naprowadzają na trop: Emily nie jest dziewczynką tylko kotem. Na ilustracjach bez szyi, dziwnie przykurczona, jak skulony kot, rzuca spod czarnej grzywki chłodne spojrzenia,...