Dziwna

Dziwna

"Emily jest mała...ale ma wielkie plany". Bardzo lubię tę pomysłową, oryginalną Dziewczynkę, której abstrakcyjne podejście do tematu i pomysłowość są zadziwiające.

"Emily jest mała...ale ma wielkie plany". Bardzo lubię tę pomysłową, oryginalną Dziewczynkę, której abstrakcyjne podejście do tematu i pomysłowość są zadziwiające.

Druga część książki ,,Emily the Strange. Dziwna Emily’’. Recenzję z pierwszej części umieściłam poprzednio na portalu. Dziś pora zmierzyć się z drugą częścią i ostatnią, która jest kontynuacją pierwszego tomiku. Zalecam jednak czytanie od części pierwszej. Dla przypomnienia, obydwie części mają oryginalny styl, są mroczne, niosą przesłanie emo.
Czytanie nie odbywa się w sposób jak to zwykle czyli ogarnięcia tekstu, tylko nad każdą stroną , pojedynczym komiksowym rysunkiem trzeba się zastanowić. Książka składa się dosłownie z pojedynczych zdań myślowych do głębokiego rozważania. Ilustracje w tonacji czarnej z przebłyskiem białego i elementów krwistej czerwieni. Na każdej niemalże stronie znajdują się malunki lub tekst pokryty bezbarwnym lakierem. Możliwość odczytania lub zobaczenia danego obrazka istnieje przy przyłożeniu książki pod światło o odpowiednim kącie. Jest to bardzo ciekawy pomysł.

Skierowana do osób dorosłych, które mają w domu nastoletnie dzieci lub do samych nastolatków.

Treść jest poświęcona dwunastoletniej dziewczynce Emily , która ma w domu cztery czarne koty.
Sama ubiera się cała na czarno. Nosi włosy proste, też czarne.
Emily jest źle tolerowana przez otoczenie, niezrozumiana, potraktowana jak odmieniec, wręcz nienormalna. Nie jest to adekwatne określenie.
Może jest egzotyczna na pewien sposób, ale tylko taki , jak odmienny jest sam styl emo, który czerpie natchnienie z innych subkultur, tworząc gładką całość .
Emo postrzegany jest przez pryzmat negatywnych stereotypów, w rzeczywistości reprezentuje ludzi bardzo wrażliwych oraz zbuntowanych. Emo jest zlepkiem gotyku, punka, rapu i metalu.
Bądźmy tolerancyjni, nie osądzajmy nikogo, który różni się od nas.

W książce występują typowe atrybuty i rekwizyty dla emo.

Emily utożsamia się ze swoimi kotami , nawet sama nosi się jak kot w swojej postawie chodzącej czy stojącej.

W drugiej części Emily stworzyła swój własny kod znaków, swoją pajęczą nić- atrybut emo.
Według niego porusza się po swoich tajnych zapiskach. Ma kontakt internetowy z osobami należącymi do jej mrocznego stylu. Znaki są zaszyfrowane na czarnym tle bezbarwnym lakierem i pod światłem można je odczytać. Od tej pory koduje swoje wiadomości, by nie dostały się w niepowołane ręce.

Emily jest samotna , ucieka w świat , gdzie nikt nie ma do niej dostępu , poza jej cudownymi kotami.
Emily uważa: ,,Nieważne, dokąd pójdziesz…
… ważne , że znikniesz.’’

To jedna z jej myśli przewodnich.
Jeżeli chcecie się więcej dowiedzieć o jej życiu, jakimi drogami chadza, co porabiają jej koty, co tak skrzętnie notuje za pomocą znaczków, musicie prześledzić cały tekst i ilustracje w książce.

Zdaję sobie sprawę, że lektura jest bardzo specyficzna. Za to jest pewnym wyzwaniem. Jeżeli ktoś chce choć w minimalnym stopniu zrozumieć nastolatki, to warto zastanowić się nad przeczytaniem czegoś innego niż dotychczas.

Druga część książki ,,Emily the Strange. Dziwna Emily’’. Recenzję z pierwszej części umieściłam poprzednio na portalu. Dziś pora zmierzyć się z drugą częścią i ostatnią, która jest kontynuacją pierwszego tomiku. Zalecam jednak czytanie od części pierwszej. Dla przypomnienia, obydwie części mają oryginalny styl, są mroczne, niosą przesłanie emo.
Czytanie nie odbywa się w...

Dziwne to są literacjie wytwory - takie mroczne mini komiksy. Największym ich atutem są oczywiście rysunki i przesłania, zawarte w jednozdaniowych tekstach.
Tekstów tam zresztą jest niewiele, widać, że autorzy postawili zdecydowanie na minimalizm.
I koty.
I inność.
Nie wiem, komu polecać tą mini serię, na pewno nie dzieciaczkom, bardziej już chyba dojrzewającym nastolatkom, przechodzącym swój osobisty intymny etap emo?

Dziwne to są literacjie wytwory - takie mroczne mini komiksy. Największym ich atutem są oczywiście rysunki i przesłania, zawarte w jednozdaniowych tekstach.
Tekstów tam zresztą jest niewiele, widać, że autorzy postawili zdecydowanie na minimalizm.
I koty.
I inność.
Nie wiem, komu polecać tą mini serię, na pewno nie dzieciaczkom, bardziej już chyba dojrzewającym...

Ale w sumie po co w ogóle coś takiego? Małe nic w twardej oprawie. Chociaż ja chyba w ogóle nie lubię picturebooków (piszę "chyba", bo jeszcze za mało ich w życiu przeczytałem/obejrzałem, żeby wyrobić sobie zdanie. Może jakieś dobre gdzieś tam są, tylko jeszcze do nich nie dotarłem). 3 gwiazdki, bo super pomysł z wykorzystaniem lakieru wybranego do przemycenia ukrytych treści - chciałbym przeczytać jakiś komiks, w którym zastosowano podobny zabieg jako element narracji.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Ale w sumie po co w ogóle coś takiego? Małe nic w twardej oprawie. Chociaż ja chyba w ogóle nie lubię picturebooków (piszę "chyba", bo jeszcze za mało ich w życiu przeczytałem/obejrzałem, żeby wyrobić sobie zdanie. Może jakieś dobre gdzieś tam są, tylko jeszcze do nich nie dotarłem). 3 gwiazdki, bo super pomysł z wykorzystaniem lakieru wybranego do przemycenia ukrytych...

Emily ma wielu wielbicieli. Jest mroczna, ale jest też sobą. Żeby przejrzeć tą książeczkę, trzeba mieć dystans do siebie, świata i do tego, co się w niej zobaczy.

Emily ma wielu wielbicieli. Jest mroczna, ale jest też sobą. Żeby przejrzeć tą książeczkę, trzeba mieć dystans do siebie, świata i do tego, co się w niej zobaczy.

Ta książka niestety nie niesie ze sobą żadnej wartości. Co z tego, że mroczna, że o indywidualistce? To jeszcze żaden grzech ani żadna ujma. Natomiast bezsensowne treści w literaturze młodzieżowej to już jakiś ponury żart. Pamiętnik niejednej nastolatki jest o wiele ciekawszy. Trudno nawet nazwać tą książkę "książką". Ot - parę obrazków i kilka słów. Dosłownie - kilka! Komiksy mają ich więcej.
I jak tu wychowywać młodzież literaturą?

Ta książka niestety nie niesie ze sobą żadnej wartości. Co z tego, że mroczna, że o indywidualistce? To jeszcze żaden grzech ani żadna ujma. Natomiast bezsensowne treści w literaturze młodzieżowej to już jakiś ponury żart. Pamiętnik niejednej nastolatki jest o wiele ciekawszy. Trudno nawet nazwać tą książkę "książką". Ot - parę obrazków i kilka słów. Dosłownie - kilka!...

Złapałam ją szczęśliwie na kiermaszu taniej książki za 5 zł. Od tego czasu to moja ulubiona pozycja w biblioteczce. Za każdym razem, kiedy ją otwieram, znajduję w niej coś nowego, czego wcześniej nie zauważyłam. Emily jest tak ciekawa, tajemnicza i inna, że podziwiam autora, za postać, którą stworzył.
Nie mam bladego pojęcia, czy tak książeczka jest dla dzieci, czy raczej dla starszych czytelników. Niestety nie czytałam pierwszej części :(

Złapałam ją szczęśliwie na kiermaszu taniej książki za 5 zł. Od tego czasu to moja ulubiona pozycja w biblioteczce. Za każdym razem, kiedy ją otwieram, znajduję w niej coś nowego, czego wcześniej nie zauważyłam. Emily jest tak ciekawa, tajemnicza i inna, że podziwiam autora, za postać, którą stworzył.
Nie mam bladego pojęcia, czy tak książeczka jest dla dzieci, czy raczej...

Krótka, bardzo ładnie wydana książka.
Satyryczna, ironiczna, prześmiewcza.
Nie chodzi w niej o to by się naczytać, to jest swego rodzaju dzieło.
Z zawartości książki się śmieje, a samą książkę podziwia.
Rodzaj literatury nieco abstrakcyjnej :)

Krótka, bardzo ładnie wydana książka.
Satyryczna, ironiczna, prześmiewcza.
Nie chodzi w niej o to by się naczytać, to jest swego rodzaju dzieło.
Z zawartości książki się śmieje, a samą książkę podziwia.
Rodzaj literatury nieco abstrakcyjnej :)

To nie jest zwykła książka.
Jej się nie czyta, ją się odkrywa. Każdy na swój własny sposób.
Każda strona jest tak inna, nowa, ciekawa, trochę mroczna....

Otwieram ją gdy potrzebuję inspiracji. I za każdym razem ją znajduję. Za każdym razem inną.

To nie jest zwykła książka.
Jej się nie czyta, ją się odkrywa. Każdy na swój własny sposób.
Każda strona jest tak inna, nowa, ciekawa, trochę mroczna....

Otwieram ją gdy potrzebuję inspiracji. I za każdym razem ją znajduję. Za każdym razem inną.