Niespiesznie,powoli,wręcz leniwie rozwija się akcja tej powieści.Pewnego letniego dnia córka Vojkayów,przez wszystkich zwana Ptaszyną, wyjeżdża z tygodniową wizytą do krewnych na wieś. Niby nic a to swoisty wyłom w uporządkowanym i monotonnym życiu rodziny.Początkowo rodzice traktują jej wyjazd jako coś strasznego.Zastanawiają się,jak wytrzymają tak długą nieobecność ukochanej jedynaczki.Pierwszego wieczora czują dojmującą pustkę.Kolejne dni przynoszą zdecydowaną odmianę.
Akacjusz wraz z żoną wracają do dawno zapomnianego życia,korzystają z jego uroków,ulegają pokusom.Odwiedzają restauracje,teatr,spotykają się ze znajomymi,bohater nawet upija się w towarzystwie kompanów.Oboje zachowują się,jakby nagle udało im się oswobodzić ze zbyt krępującego gorsetu przyzwyczajeń,rutynowych nawyków.To swego rodzaju wyjście ze świata szarzyzny i nudy.
Myśli o córce,mimo że pojawiają się od czasu do czasu, nie determinują ich kilkudniowej wolności. Tylko raz,po otrzymaniu listu od niej,Akacjusz uzmysławia sobie,że jest głęboko nieszczęśliwą kobietą. Dzieli się tą refleksją z żoną,ale oboje szybko tłumaczą sobie,że najwyraźniej się pomylił. A później wraca Ptaszyna i życie,do którego wszyscy troje tak bardzo przywykli.
Powieść Kosztolanyjego,prosta i oszczędna w przekazie zachwyciła mnie swą metaforycznością. Jej autor to wnikliwy obserwator ludzkich zachowań,zarówno tych widocznych dla całego świata,jak i tych głęboko skrywanych,nawet przed sobą samym.

Niespiesznie,powoli,wręcz leniwie rozwija się akcja tej powieści.Pewnego letniego dnia córka Vojkayów,przez wszystkich zwana Ptaszyną, wyjeżdża z tygodniową wizytą do krewnych na wieś. Niby nic a to swoisty wyłom w uporządkowanym i monotonnym życiu rodziny.Początkowo rodzice traktują jej wyjazd jako coś strasznego.Zastanawiają się,jak wytrzymają tak długą nieobecność...