Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznam że zawiodłam się. Przyznam że pod koniec pierwszego tomu, kiedy to nasza Hailie wykrzyknęła prosto w twarz braciom, to co czuje, myśli o nich i czego ona sama pragnie, to zaczną ją traktować poważnie. Myliłam się. Nadal traktują ją jak dziecko i nazywają “dziewczynką” bądź “ dzieciaczku” ( według mnie to sprawia że bohaterka ma tak dziecinny charakter, ponieważ nikt jej nie traktuje poważnie ani nie wprowadza w życie dorosłego). Nasza główna bohaterka, choć nadal dziecinna, powoli zaczyna wszystko rozumieć, zaczyna się udzielać w rodzinnej firmie, po prostu zaczyna normalnie żyć i już się tak nie przejmuje jakimiś drobiazgami. Zachowanie braci nadal mnie zniesmacza a nawet żenuje. Książkę czytało mi się w miarę przyjemnie i szybko.