Nawet spoko ale troszkę nudna

Nawet spoko ale troszkę nudna

Po falach hejtu, popularności i wielu różnych opinii, którymi okryła się tą książka nie sięgałabym z własnej woli po nią. A teraz poważnie zastanawiam się nad przeczytaniem kolejnych części. Książka pożyczona przez przyjaciółką, która wręcz zmusiła mnie do przeczytania, ale chyba nie żałuję. Może jestem w takim wieku, a przeczytane negatywne opinie na pewno mają też swoje odzwierciedlenie, że tą książkę traktują jako formę rozrywki, czas na spędzenie czasu przy lekkiej lekturze, a nie przykłady zachowań. Po przeczytanych recenzjach nastawiałam się na coś dużo gorszego, i pod względem stylistycznym (jedynie kilka błędów interpunkcyjnych i kilka logicznych znalazłam) a przede wszystkim fabularnym, a tu mile się zaskoczyłam. Jest to zdecydowanie typ literatury przeznaczonej do rozrywki, ale można się przy niej mile wciągnąć. Autorka poruszyła też ważny temat akceptacji młodszej części rodziny, która nieraz nie odczuwa wsparcia od rodziców/opiekunów. Oczywiście większość zachowań jest strasznie toksyczna, zasługująca na potępienie, i czasami aż ciężko uwierzyć że ktoś mógłby się tak zachować, i to bywa irytujące. Ale wciąga, czasami nawet rozczulało, i dawało pole do myślenia "co by było gdybym ja odnalazła 5 starszych braci?".

Po falach hejtu, popularności i wielu różnych opinii, którymi okryła się tą książka nie sięgałabym z własnej woli po nią. A teraz poważnie zastanawiam się nad przeczytaniem kolejnych części. Książka pożyczona przez przyjaciółką, która wręcz zmusiła mnie do przeczytania, ale chyba nie żałuję. Może jestem w takim wieku, a przeczytane negatywne opinie na pewno mają też swoje...

W wieku 16 lat uwielbiałabym tą książkę i dałabym wyższą ocenę, aczkolwiek nawet nie wiem czy jest odpowiednia dla nastolatek. Historia książki ma potencjał, lecz styl pisania autorki jest na niskim poziomie. Wykreowana przez autorkę główna bohaterka jest strasznie irytująca, a niektóre dialogi bohaterów były aż żenujące. Czytając książkę miałam wrażenie, że czytam historię z wattpada.

W wieku 16 lat uwielbiałabym tą książkę i dałabym wyższą ocenę, aczkolwiek nawet nie wiem czy jest odpowiednia dla nastolatek. Historia książki ma potencjał, lecz styl pisania autorki jest na niskim poziomie. Wykreowana przez autorkę główna bohaterka jest strasznie irytująca, a niektóre dialogi bohaterów były aż żenujące. Czytając książkę miałam wrażenie, że czytam historię...

🏷️ 3/10
sięgnęłam po tę książkę z czystej ciekawości. i po raz kolejny ciekawość mnie zgubiła. co mogę powiedzieć? toksyczna, brutalna, agresywna bohaterowie dosyć płytcy, miałam wrażenie, że posiadają tylko jedną cechę charakteru i milion cech fizycznych.
jacy są bracia? bogaci, umięśnieni (oczywiście jest to przypominane na każdym kroku),niebezpieczni, a i jeszcze umięśnieni, nie wiem czy o tym wspominałam. a no i są hipokrytami. zakazują hailie używek, podczas gdy sami po nie sięgają. każą nie przeklinać, podczas gdy sami to robią. próbują sprawić, aby była bezpieczna, podczas gdy w losowym miejscu w wielkiej willi leży broń. raczej powinni być przykładem dla niej, a nie wręcz przeciwnie.
niekiedy idiotyczność dialogów powodowała na moim ciele ciarki żenady:
"— nie wiem, stary, ona się chyba czegoś nałykała. [...]
— czemu tak uważasz?
— bo wcześniej napisała, że się czegoś nałykała." (s. 333)
kolejny minus, to przedstawienie kobiet jako rzecz, obiekt, służący tylko i wyłącznie do zaspokojenia potrzeb seksualnych:
"— Hailie... — [...] — Z tą dziewczyną pójdę do łóżka, i to możliwe, że jeszcze dziś. Nie chciałbym, żeby ktokolwiek myślał o tobie tak jak teraz ja o niej." (s. 312). To chyba problem jest w sposobie myślenia, a nie ubiorze...
ale żeby nie było, że tylko wylewam żale na temat książki: czytało się ją naprawdę płynnie, duży plus też za krótkie rozdziały. ale to tylko tyle.

🏷️ 3/10
sięgnęłam po tę książkę z czystej ciekawości. i po raz kolejny ciekawość mnie zgubiła. co mogę powiedzieć? toksyczna, brutalna, agresywna bohaterowie dosyć płytcy, miałam wrażenie, że posiadają tylko jedną cechę charakteru i milion cech fizycznych.
jacy są bracia? bogaci, umięśnieni (oczywiście jest to przypominane na każdym kroku),niebezpieczni, a i jeszcze...

Rodzina Monet mi się podobała taka nie obowiązującą przyjemnie się czytało nie polecam osobą która mają zaburzenie odżywiania jestem ciekawa co będzie dalej

Rodzina Monet mi się podobała taka nie obowiązującą przyjemnie się czytało nie polecam osobą która mają zaburzenie odżywiania jestem ciekawa co będzie dalej

Ma kilka plusów ale zbyt Więcek minusów żeby dać 3 powyżej wieeec tyle

Ma kilka plusów ale zbyt Więcek minusów żeby dać 3 powyżej wieeec tyle

To pozycja najczęściej czytana przez nastoletnich czytelników i książka która zdobyła kilka nagród, byłam więc ciekawa kim jest autorka, o czym napisała i co sprawiło że ta fabuła stala się tak popularna wśród młodych ludzi. niestety przy całej sympatii do literatury młodzieżowej ta książka to dla mnie nudny nastoletni sen jedynaczki o posiadaniu groźnych i bogatych braci. nastoletnia bohaterka zachwyca się wystrojem wnętrz, samochodami czy silą fizyczną braci sama będąc raczej dziewczyną nijaką, bez wyrazu. pozostali bohaterowie są płascy, nie mają życia wewnętrznego, to takie papierowe postacie, u których najdokładniej opisany jest wygląd a które względem głównej bohaterki wykazują albo obojętność albo chorobliwą nadopiekuńczość. najbardziej zdziwiło mnie jednak, że autorka pani Weronika Anna Marczak to osoba dorosła, absolwentka Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej na Uniwersytecie Wrocławskim. czytając byłam przekonana że tak miałką pod względem stylu i zawartości książkę mogła napisać tylko osoba bardzo młoda, która nie posiada wystarczającego wykształcenia i doświadczenia. zaczęłam przygodę z "Rodzina Monet" od pierwszego tomu i na nim kończę, tyle mi wystarczy, nie rozumiem jej fenomenu, nie rozumiem nastoletnich zachwytów, jestem za stara.

To pozycja najczęściej czytana przez nastoletnich czytelników i książka która zdobyła kilka nagród, byłam więc ciekawa kim jest autorka, o czym napisała i co sprawiło że ta fabuła stala się tak popularna wśród młodych ludzi. niestety przy całej sympatii do literatury młodzieżowej ta książka to dla mnie nudny nastoletni sen jedynaczki o posiadaniu groźnych i bogatych braci....

Chciałam sprawdzić o co tyły zachodu z tą całą rodzinką Monet i w sumie się zaskoczyłam, bo panikę sobie o niej myślałam, nie wciąga mnie to o tyle siedziałam i czytałam, żeby jak najwięcej przeczytać z tej historii. Nasza bohaterka traci mamę i babcię, okazuje się, że jej nowym opiekunem jest jej brat, zresztą jeden z 5. Czy ciężko będzie odnaleźć się w nowej rzeczywistości? Czy dogada się z braćmi ? Zachęcam do przeczytania.

Chciałam sprawdzić o co tyły zachodu z tą całą rodzinką Monet i w sumie się zaskoczyłam, bo panikę sobie o niej myślałam, nie wciąga mnie to o tyle siedziałam i czytałam, żeby jak najwięcej przeczytać z tej historii. Nasza bohaterka traci mamę i babcię, okazuje się, że jej nowym opiekunem jest jej brat, zresztą jeden z 5. Czy ciężko będzie odnaleźć się w nowej...

Książka ta wciągnęła mnie po pierwszych stronach a akcja która zaczeła się dziać na ostatnich około 100 stronach była cudowna. Bardzo polecam tą książkę

Książka ta wciągnęła mnie po pierwszych stronach a akcja która zaczeła się dziać na ostatnich około 100 stronach była cudowna. Bardzo polecam tą książkę

Książka "Skarb" pozostawia wiele do życzenia. Styl pisania autorki jest nijaki i pozbawiony oryginalności, co sprawia, że czytelnik ma trudności z zaangażowaniem się w fabułę.

Główna bohaterka jest niezwykle irytująca i trudna do polubienia. Jej zachowanie oraz decyzje są nieuzasadnione i często absurdalne, co sprawia, że trudno identyfikować się z nią czy współczuć jej losowi.

Wątek fabularny również pozostawia wiele do życzenia - jest banalny i przewidywalny, co sprawia, że czytelnik szybko traci zainteresowanie książką.

Ogólnie rzecz biorąc, "Skarb" to powieść, która nie spełnia oczekiwań i nie pozostawi trwałego śladu w pamięci czytelnika. Słaby styl oraz irytująca główna bohaterka sprawiają, że lepiej omijać tę książkę szerokim łukiem.

Książka "Skarb" pozostawia wiele do życzenia. Styl pisania autorki jest nijaki i pozbawiony oryginalności, co sprawia, że czytelnik ma trudności z zaangażowaniem się w fabułę.

Główna bohaterka jest niezwykle irytująca i trudna do polubienia. Jej zachowanie oraz decyzje są nieuzasadnione i często absurdalne, co sprawia, że trudno identyfikować się z nią czy współczuć jej...