Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedna z naprawdę niewielu książek, do których uwielbiam wracać.

Jedna z naprawdę niewielu książek, do których uwielbiam wracać.

Nie skończyłam. Chyba jestem za stara na tego typu książki.

Nie skończyłam. Chyba jestem za stara na tego typu książki.

Straciłam kilka godzin z życia kartkując kolejne strony i czekając, aż Różyczka się ogarnie i zrobi porządek w tym pseudokrólestwie. Niesmaczne.

Straciłam kilka godzin z życia kartkując kolejne strony i czekając, aż Różyczka się ogarnie i zrobi porządek w tym pseudokrólestwie. Niesmaczne.

Ciężko mi ocenić tę książkę, gdzie każde zdanie czytałam w bólach po kilkanaście razy, za każdym kolejnym mniej je rozumiejąc. Ale nie da się ukryć, że to swego rodzaju biblia dla teoretyków literatury.

Ciężko mi ocenić tę książkę, gdzie każde zdanie czytałam w bólach po kilkanaście razy, za każdym kolejnym mniej je rozumiejąc. Ale nie da się ukryć, że to swego rodzaju biblia dla teoretyków literatury.

Krasicki to mój idol jeśli chodzi o wyśmiewanie głupoty ludzkiej.

Krasicki to mój idol jeśli chodzi o wyśmiewanie głupoty ludzkiej.

Nie potrafię docenić geniuszu tej powieści. Dla mnie lektura ciężka jak worek kartofli.

Nie potrafię docenić geniuszu tej powieści. Dla mnie lektura ciężka jak worek kartofli.

Cieniutka książeczka i równie cienki kryminał. Przeczytałam nieco ponad połowę i nie obchodzi mnie, kto zabił. Wielkie rozczarowanie, biorąc pod uwagę świetne recenzje.

Cieniutka książeczka i równie cienki kryminał. Przeczytałam nieco ponad połowę i nie obchodzi mnie, kto zabił. Wielkie rozczarowanie, biorąc pod uwagę świetne recenzje.

Sięgnęłam po tę książkę przypadkiem i szczerze, spodziewałam się jakiegoś tandetnego melodramatu, które z takim upodobaniem ekranizuje Lifetime. Przyjemnie się zaskoczyłam, o ile przyjemnym można nazwać lekturę książki o takiej tematyce. Jest smutno i depresyjnie a całą historię poznajemy z punktu widzenia kilku bohaterów - 13 letniej Anny, która pozywa rodziców do sądu, by samodzielnie podejmować decyzje o zabiegach medycznych, jej rodziców, starszego brata, wynajętego przez Annę adwokata i kuratorkę sądową. Ja osobiście z każdą kolejną wypowiedzią zmieniałam punkt widzenia i ocenę bohaterów. Brakowało mi zdania Kate, chorej na nieuleczalną chorobę siostry, która wypowiada się chyba tylko w epilogu, ale po przeczytaniu całości widać, że to celowy zamysł autorki.

Sięgnęłam po tę książkę przypadkiem i szczerze, spodziewałam się jakiegoś tandetnego melodramatu, które z takim upodobaniem ekranizuje Lifetime. Przyjemnie się zaskoczyłam, o ile przyjemnym można nazwać lekturę książki o takiej tematyce. Jest smutno i depresyjnie a całą historię poznajemy z punktu widzenia kilku bohaterów - 13 letniej Anny, która pozywa rodziców do sądu, by...

Zbiór różnych objętościowo opowiadań których cechą łączącą są w większości bohaterowie (np rodzeństwo von Selerbergów w pierwszej części) i wątek romansowy. Raczej humorystyczne, a na pewno lekkie i przyjemne. Kto zna fanfiki Toroj, będzie miał deja vu - w paru opowiadaniach zmieniono tylko drobne szczegóły.

Zbiór różnych objętościowo opowiadań których cechą łączącą są w większości bohaterowie (np rodzeństwo von Selerbergów w pierwszej części) i wątek romansowy. Raczej humorystyczne, a na pewno lekkie i przyjemne. Kto zna fanfiki Toroj, będzie miał deja vu - w paru opowiadaniach zmieniono tylko drobne szczegóły.

Z całą moją miłością do twórczości Pilipiuka, każda jedna część "Oka" mnie bardziej irytuje, bo właściwie akcja stoi w miejscu. Fajnie, klimatycznie, błyskawicznie się czyta ale chyba powinnam poczekać z lekturą jak już wszystkie tomy zostaną wydane.

Z całą moją miłością do twórczości Pilipiuka, każda jedna część "Oka" mnie bardziej irytuje, bo właściwie akcja stoi w miejscu. Fajnie, klimatycznie, błyskawicznie się czyta ale chyba powinnam poczekać z lekturą jak już wszystkie tomy zostaną wydane.

Zamiast zebranych w całość notek z bloga, ewentualnie wzbogaconych o komentarz mamy praktycznie same komentarze dodane w trakcie redagowania książki, już po zakończeniu eksperymentu. Sama autorka jawi mi się jako rozpieszczona ignorantka, która decyduje się zostać eko, bo chce się polansować i jest znudzona. Większość wpisów była dla mnie po prostu irytująca: przykładowo laska rezygnuje z papieru toaletowego, ale równocześnie nie gasi światła po wyjściu z pomieszczenia. Nie wiem, może my w Polsce nie dotarliśmy jeszcze na taki poziom cywilizacyjny, żeby śmiertelnie przerażało nas chodzenie w tym samym ubraniu dwa dni pod rząd czy branie prysznica "tylko" raz dziennie. Ale skłamałabym pisząc, że całość jest do d.... Autorka z pewnością ma "lekkie pióro" (traci na jakości przez beznadziejne moim zdaniem tłumaczenie), i jako niezobowiązująca lektura jest ok i podejrzewam, że wielu osobom się spodoba. Ja po prostu miałam zbyt duże oczekiwania.

Zamiast zebranych w całość notek z bloga, ewentualnie wzbogaconych o komentarz mamy praktycznie same komentarze dodane w trakcie redagowania książki, już po zakończeniu eksperymentu. Sama autorka jawi mi się jako rozpieszczona ignorantka, która decyduje się zostać eko, bo chce się polansować i jest znudzona. Większość wpisów była dla mnie po prostu irytująca: przykładowo...

Żartobliwo-prześmiewczy Pilipiuk. Fani nie będą zawiedzeni.

Żartobliwo-prześmiewczy Pilipiuk. Fani nie będą zawiedzeni.

Z tego Konwickiego to ciekawy człowiek. Przyjemnie się czytało.

Z tego Konwickiego to ciekawy człowiek. Przyjemnie się czytało.

Ciężko to nazwać książką - parę stron z obrazkami, ledwie kilka zdań, ale bardzo ładnie wydane.

Ciężko to nazwać książką - parę stron z obrazkami, ledwie kilka zdań, ale bardzo ładnie wydane.

Fabuła świetna, ale napisane ciężkim językiem.

Fabuła świetna, ale napisane ciężkim językiem.

JUż wiem skąd Meyer wzięła pomysł na emowampira.

JUż wiem skąd Meyer wzięła pomysł na emowampira.

Mitologia grecka w ujęciu Roberta Gravesa znacznie się różni od ugrzecznionej Parandowskiego, którą można czytać dzieciom na dobranoc. Bardzo bogata interpretacja na różnych poziomach, lektura obowiązkowa dla fanów antyku.

Mitologia grecka w ujęciu Roberta Gravesa znacznie się różni od ugrzecznionej Parandowskiego, którą można czytać dzieciom na dobranoc. Bardzo bogata interpretacja na różnych poziomach, lektura obowiązkowa dla fanów antyku.

Zaczytywałam się w całej serii jako nastolatka. Z sentymentu daję 3 gwiazdki i przezornie nie zamierzam czytać ponownie.

Zaczytywałam się w całej serii jako nastolatka. Z sentymentu daję 3 gwiazdki i przezornie nie zamierzam czytać ponownie.

Troszkę się zawiodłam. Przez pierwsze rozdziały rewelacja, potem dochodzą przydługawe rozmyślania Artona, ale zakończenie znowu jest mocne.

Troszkę się zawiodłam. Przez pierwsze rozdziały rewelacja, potem dochodzą przydługawe rozmyślania Artona, ale zakończenie znowu jest mocne.

Poza ładną okładką i garścią informacji, które spodobają się fanom serialu książka nie ma zbyt wiele do zaoferowania.

Poza ładną okładką i garścią informacji, które spodobają się fanom serialu książka nie ma zbyt wiele do zaoferowania.