Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podzielam opinię większości: piękna, smutna i wzruszająca książka, wywołująca wiele emocji i przemyśleń. Przepiękny język. Jestem zauroczona nie tyle samą treścią powieści, co sposobem narracji. Remarque wspiął się na wyżyny literatury. Bezaubernd!

Podzielam opinię większości: piękna, smutna i wzruszająca książka, wywołująca wiele emocji i przemyśleń. Przepiękny język. Jestem zauroczona nie tyle samą treścią powieści, co sposobem narracji. Remarque wspiął się na wyżyny literatury. Bezaubernd!

"Rok na Majorce" to książka o niczym. Ani zabawna, ani pełna ciepłych klimatów. Niestety nie moja bajka, nie mój język. Najlepsza z tego wszystkiego jest okładka, treść to gniot. I tyle w temacie.

"Rok na Majorce" to książka o niczym. Ani zabawna, ani pełna ciepłych klimatów. Niestety nie moja bajka, nie mój język. Najlepsza z tego wszystkiego jest okładka, treść to gniot. I tyle w temacie.

Z twórczością pani Picoult zetknęłam się jakiś czas temu, ale mnie totalnie nie zainteresowała ani nie poruszyła. Może trafiłam na jej gorszą powieść. Tym razem jednak było inaczej. "Krucha jak lód" poruszyła moje serce i wzbudziła wiele emocji. Książka porusza niezwykle trudny i smutny temat, pełen moralnych aspektów, a mianowicie chodzi o nieuleczalnie chore dziecko z wadą genetyczną. Co by było, gdyby... gdybym wiedział/a wcześniej... Gdzie jest granica poświęcenia? Czy warto iść przez życie jak tornado, niszcząc wokół siebie wszystko co najważniejsze, miłość innych, przyjaźń, rodzinę za cenę miłości i poczucia spełnionego obowiązku do chorego dziecka? Czy można kochać za bardzo? Warto przeczytać.

Z twórczością pani Picoult zetknęłam się jakiś czas temu, ale mnie totalnie nie zainteresowała ani nie poruszyła. Może trafiłam na jej gorszą powieść. Tym razem jednak było inaczej. "Krucha jak lód" poruszyła moje serce i wzbudziła wiele emocji. Książka porusza niezwykle trudny i smutny temat, pełen moralnych aspektów, a mianowicie chodzi o nieuleczalnie chore dziecko z...

Lekka lektura, którą dobrze się czyta. Wahałam się miedzy oceną dobrą a bardzo dobrą. Zainteresowała mnie na tyle, że chcę sięgnąć po drugi tom, choć niekoniecznie natychmiast.

Lekka lektura, którą dobrze się czyta. Wahałam się miedzy oceną dobrą a bardzo dobrą. Zainteresowała mnie na tyle, że chcę sięgnąć po drugi tom, choć niekoniecznie natychmiast.

Trzecia część historii sióstr Niemirskich wypada niestety najsłabiej. Fabuła zbyt rozwleczona, takie trochę gadanie o niczym. Choć czyta się dość przyjemnie, książka przeciętna, nie wywołująca emocji, nie zapadająca w pamięć. Ot, czytadło na nudną niedzielę.

Trzecia część historii sióstr Niemirskich wypada niestety najsłabiej. Fabuła zbyt rozwleczona, takie trochę gadanie o niczym. Choć czyta się dość przyjemnie, książka przeciętna, nie wywołująca emocji, nie zapadająca w pamięć. Ot, czytadło na nudną niedzielę.

Lekka, ciepła, wręcz "słoneczna" powieść obyczajowa o trzech siostrach. W grudniowe wieczory książka przeniosła mnie do małego miasteczka koło Krakowa, pełnego słońca, tajemnic i niezaprzeczalnego sielskiego uroku. Poznawanie poplątanych losów sióstr sprawiło mi niebywałą przyjemność. Przeczytajcie.

Lekka, ciepła, wręcz "słoneczna" powieść obyczajowa o trzech siostrach. W grudniowe wieczory książka przeniosła mnie do małego miasteczka koło Krakowa, pełnego słońca, tajemnic i niezaprzeczalnego sielskiego uroku. Poznawanie poplątanych losów sióstr sprawiło mi niebywałą przyjemność. Przeczytajcie.