Listy i szepty

Nic się nie zmieniło. W porównaniu z pierwszym tomem. Głos lektorki nadal mnie drażni, seplenienie przeszkadza. Na szczęście przestała starać się nadawać inny timbre głosu poszczególnym postaciom, więc słucha się odrobinę przyjemniej. A treść? Przewidywalna do bólu. Kurczę, naprawdę, nawet dla średnio rozgarniętego czytelnika. Żeby nie była to lektura słuchana przy odkurzaniu, to rzuciłabym ją już dawno w kąt. Ta idealna Lenka. Wspaniała, rozkwitająca miłość nastolatków. Wielkie wybaczenie dorosłej pary. Miłość po latach u Włoszki. Ech… Gdzie się nie obejrzysz tam życie jak z okładki folderu. I nawet morderstwo jest zapomniane i wybaczone. Bo to takie czasy były. Przesłuchałam. Odetchnęłam. Komuś, kto nie jest fanem tak zwanej literatury kobiecej polecać się nie ośmielę.

Nic się nie zmieniło. W porównaniu z pierwszym tomem. Głos lektorki nadal mnie drażni, seplenienie przeszkadza. Na szczęście przestała starać się nadawać inny timbre głosu poszczególnym postaciom, więc słucha się odrobinę przyjemniej. A treść? Przewidywalna do bólu. Kurczę, naprawdę, nawet dla średnio rozgarniętego czytelnika. Żeby nie była to lektura słuchana przy...

Świetna książka łącząca romans kryminał i historię. Czytałam z zapartym tchem. Świetny cykl koniecznie przeczytajcie

Świetna książka łącząca romans kryminał i historię. Czytałam z zapartym tchem. Świetny cykl koniecznie przeczytajcie

Przeczytałam zaraz po zakończeniu pierwszej części, gdybym nie miała za sobą trudnego przeżycia i nie chciała koniecznie przeczytać lekkiej książki z optymistycznym spojrzeniem na świat, to zapewne bym tę książkę odłożyła na później.
Za bardzo przesłodzona. Główna bohaterka jest tak wspaniała, że wszyscy ją kochają, wszyscy za jej sprawą się godzą, odnajdują miłość i nawet poprawia się ich stan zdrowia, wszyscy żyją długo i szczęśliwie itd. Za dużo tej słodyczy. O ile w pierwszą część byłam w stanie "uwierzyć", o tyle ta część jest zupełnie nierealna.
Sama Lena zaczęła mnie irytować. Może nie tyle ona sama, co jej "związek" z Kubą". Czasami zmuszona byłam do przekartkowania paru stron dalej lub do przebiegnięcia wzrokiem kilku akapitów, byle mieć to już za sobą.
Jeżeli chodzi o związek z Borysem - ich e-maile lubiłam, ale jak w końcu się spotkali, to czegoś mi zabrakło, autorka skupiła się bowiem na wyjaśnianiu syberyjskiej przeszłości babci Mieczysławy.
Przeczytajcie tę książkę, ale nie oczekujcie zbyt wiele, bo jest słabsza od pierwszej części.

Przeczytałam zaraz po zakończeniu pierwszej części, gdybym nie miała za sobą trudnego przeżycia i nie chciała koniecznie przeczytać lekkiej książki z optymistycznym spojrzeniem na świat, to zapewne bym tę książkę odłożyła na później.
Za bardzo przesłodzona. Główna bohaterka jest tak wspaniała, że wszyscy ją kochają, wszyscy za jej sprawą się godzą, odnajdują miłość i nawet...

Cóż Wam mogę powiedzieć? „Mansarda pod Aniołami” to kolejny cykl powieści Agnieszki Olejnik, który złapał mnie za serce. Oczarował i wstrząsnął równocześnie. Rozkochał w życiu, a potem tę miłość okrutnie zdeptał. Pozwolił mieć nadzieję, a potem ją odebrał. Rozśmieszył i wycisnął łzy. To cykl, który zaczyna się dość niewinnie, by następnie drugim tomem zatytułowanym „Listy i szepty” zszokować i pozostawić miejsce na głęboką refleksję. Pierwszy tom to lekka historia młodej dziewczyny, Leny, która próbuje się odnaleźć w nowej rzeczywistości, tymczasem w drugiej rownolegle zaczyna się toczyć wątek Mieci obnażający okrutną prawdę na temat życia Polaków zesłanych na Sybir po II wojnie światowej.
.
Jest to lekka książka, która porusza ciężkie tematy, a mimo to czyta się ją szybko i przez znaczną część przyjemnie, ponieważ wątek Syberiady Jasieńskiej stanowi zaledwie mały ułamek całej powieści. Historia Mieci ściska za serce, ale postać Lenki skutecznie przywraca wiarę w dobro i bezinteresowność, a także wywołuje uśmiech na twarzy. Zdecydowanie jest to cykl powieści godny uwagi.

Cóż Wam mogę powiedzieć? „Mansarda pod Aniołami” to kolejny cykl powieści Agnieszki Olejnik, który złapał mnie za serce. Oczarował i wstrząsnął równocześnie. Rozkochał w życiu, a potem tę miłość okrutnie zdeptał. Pozwolił mieć nadzieję, a potem ją odebrał. Rozśmieszył i wycisnął łzy. To cykl, który zaczyna się dość niewinnie, by następnie drugim tomem zatytułowanym „Listy i...

Sama byłam zaskoczona jak bardzo spodobała mi się pierwsze część książki. Dlatego, kiedy dowiedziałam się, że istnieje też część druga, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. No ale niestety, tutaj było już słabiej. Obie części dzieli przepaść. Męczyłam się, przeskakiwałam wzrokiem po zdaniach, byle szybciej mieć to za sobą. Z ciepłej opowieści o życiu sąsiadów pewnej kamienicy stała się po części romansidłem tak słodkim, że aż bolał żołądek. Zamiast zwykłych spraw mamy trzy czwarte książki polegające na rozważaniach kocha czy nie kocha? Powiedzieć, że kocham? Może lepiej nie powiedzieć? Czy on mi właśnie powiedział, że kocha? Czy też nie powiedział? Okropność. Z sentymentu do poprzedniej części cztery gwiazdki.

Sama byłam zaskoczona jak bardzo spodobała mi się pierwsze część książki. Dlatego, kiedy dowiedziałam się, że istnieje też część druga, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. No ale niestety, tutaj było już słabiej. Obie części dzieli przepaść. Męczyłam się, przeskakiwałam wzrokiem po zdaniach, byle szybciej mieć to za sobą. Z ciepłej opowieści o życiu sąsiadów pewnej...

Listy te tradycyjne, ale przede wszystkim maile, odgrywają w tej książce znaczącą rolę. Ale mamy tu jeszcze przyjaźń, miłość i syberyjską tajemnicę.
Wszystko to tworzy bardzo wciągającą mieszankę.

Listy te tradycyjne, ale przede wszystkim maile, odgrywają w tej książce znaczącą rolę. Ale mamy tu jeszcze przyjaźń, miłość i syberyjską tajemnicę.
Wszystko to tworzy bardzo wciągającą mieszankę.

Znakomita kontynuacja historii o Lenie, jej babci i przyjaciół. Wciąga i podnosi na duchu. Polecam!

Znakomita kontynuacja historii o Lenie, jej babci i przyjaciół. Wciąga i podnosi na duchu. Polecam!

Dalsze losy sympatycznej Lenki, wiecznie optymistycznie nastawionej do ludzi i świata , jej sąsiadów oraz historia babci Mieczysławy, która wyjaśnia trudny charakter staruszki. Czyta się szybko z zaciekawiemiem. Polecam

Dalsze losy sympatycznej Lenki, wiecznie optymistycznie nastawionej do ludzi i świata , jej sąsiadów oraz historia babci Mieczysławy, która wyjaśnia trudny charakter staruszki. Czyta się szybko z zaciekawiemiem. Polecam

Ciekawa powieść z historią Sybiraków. Bardzo optymistyczna.

Ciekawa powieść z historią Sybiraków. Bardzo optymistyczna.

W tej książce poznajemy bliżej historię babci Mieczysławy, a także pozostałych sąsiadów zamieszkujących kamienicę pod Serafinami. Są to wspominki babci z czasów młodości, ale także jest pociągnięta historia z poprzedniego tomu. Jednak odniosłam wrażenie, że jest tutaj mniej Leny, a i ona sama jakoś straciła swój urok z pierwszej części 🙈. Jakże się jednak pomyliłam.

Początkowo wciągający był dla mnie wątek pociągnięty z Marceliną i jej zmianą dotyczącą nie tylko wyglądu, ale i zachowania, a także tego w kim lokowała swoje uczucia. Ale później.. Później już wszystko było takie piękne i smutne zarazem. Wiadomo, to wspomnienia babci Mieci należą do tych smutnych, a cała reszta była piękna. Wszystko potoczyło się tak magicznie, a zarazem tak nostalgicznie. Cudna seria. Szkoda, że skończyła się tak jak się skończyła, ale gdyby powstała trzecia część o dalszych losach Leny i pozostałych sąsiadów z kamienicy, to przeczytałabym z równie wielką przyjemnością i ciekawością.

Zdecydowanie polecam tę serię 💖.

W tej książce poznajemy bliżej historię babci Mieczysławy, a także pozostałych sąsiadów zamieszkujących kamienicę pod Serafinami. Są to wspominki babci z czasów młodości, ale także jest pociągnięta historia z poprzedniego tomu. Jednak odniosłam wrażenie, że jest tutaj mniej Leny, a i ona sama jakoś straciła swój urok z pierwszej części 🙈. Jakże się jednak pomyliłam....