Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Początkowo myślałam o tej książce jak o kolejnej nudnej opowieści o czasach wojny. Choć były to straszne lata, to jednak powieści, opowiadań i innych form na ten temat powstało dużo, a ja nie miałam ochoty czytać następnej. A jednak mnie wciągnęła. Duża zasługa w tym lektorki, Danuty Stenki, która potrafi stworzyć niepowtarzalny klimat, czyta wspaniale intonując, wczuwając się w postaci niczym w teatrze, tworzy atmosferę każdej sceny, dzięki czemu postaci stały przed mymi oczami jak żywe. Z pewnością ocenę podnosi fakt, że pierwszy raz w życiu popłakałam się podczas czytania (słuchania), gdy córka Rachel zostaje bezsensownie rozstrzelana podczas ucieczki... Czy to dlatego, że sama jestem mamą? Nie umiem ocenić, na ile to zasługa autorki, a na ile przeniesienie emocjonalne. Ale stało się. I drugi raz, gdy Daniel musi rozstać się z matką i wyjechać do Ameryki.
Być może to nie arcydzieło literatury, to nie książka, która jest intelektualnym wyzwaniem, ale chwyta za serce i trąca struny, które każą czytać kolejną stronę, i następną, i następną... aż do końca.

Początkowo myślałam o tej książce jak o kolejnej nudnej opowieści o czasach wojny. Choć były to straszne lata, to jednak powieści, opowiadań i innych form na ten temat powstało dużo, a ja nie miałam ochoty czytać następnej. A jednak mnie wciągnęła. Duża zasługa w tym lektorki, Danuty Stenki, która potrafi stworzyć niepowtarzalny klimat, czyta wspaniale intonując, wczuwając...