Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Emma jest modelką. Marzy o tym, by zdobyć sławę i być na szczycie, chce to osiągnąć za wszelką cenę. Pewnego dnia w jej życiu pojawia się jednak tajemniczy, siedmioletni chłopiec, który sprawia, że wszystko, do czego do tej pory dążyła przestaje mieć znaczenie, a jej życie zmienia się na zawsze.
W tej krótkiej opowieści autorce udało się pomieścić cały wachlarz emocji i wątków. To historia o tęsknocie i pragnieniu poczucia bezpieczeństwa, miłości i stracie, a także o tym, że czasem to, do czego usilnie dążymy, wcale nie jest dla nas najlepsze. Autorka udowadnia, że czasem aby zmienić swoje życie trzeba otworzyć oczy na to, co naprawdę ważne. Choć jej opowieść jest dość krótka, pozwala nam całkiem dobrze poznać bohaterów i poczuć z nimi prawdziwą więź. Tajemnica małego chłopca intryguje, a rozwiązanie zagadki łapie za serce.
„Tajemnica Evana” to krótka opowieść o tym, co w życiu jest naprawdę ważne, jednak podana bez zbędnego moralizatorstwa. Mimo że czyta się ją szybko, to jej przesłanie zostaje w pamięci na długo.

Emma jest modelką. Marzy o tym, by zdobyć sławę i być na szczycie, chce to osiągnąć za wszelką cenę. Pewnego dnia w jej życiu pojawia się jednak tajemniczy, siedmioletni chłopiec, który sprawia, że wszystko, do czego do tej pory dążyła przestaje mieć znaczenie, a jej życie zmienia się na zawsze.
W tej krótkiej opowieści autorce udało się pomieścić cały wachlarz emocji i...

Rzadko zdarza się książka, w której bohaterami są osoby do tego stopnia wolne od zdolności logicznego myślenia i niezdatne do podjęcia choćby jednej niepozbawionej sensu decyzji. Autorce ta sztuka jednak się udała i to na tyle dobrze, że trudno będzie ją przebić.

Rzadko zdarza się książka, w której bohaterami są osoby do tego stopnia wolne od zdolności logicznego myślenia i niezdatne do podjęcia choćby jednej niepozbawionej sensu decyzji. Autorce ta sztuka jednak się udała i to na tyle dobrze, że trudno będzie ją przebić.

Bardzo mało w tej książce tytułowych numerów. Właściwie gdyby usunąć z niej ten wątek, nie miałoby to większego wpływu na fabułę. Powieść reklamuje się jako psychologiczny thriller dla nastolatków, jednak ani to thriller ani psychologiczny. Tylko ucieczka dwójki niezbyt bystrych nastolatków przerywana przydługimi rozważaniami głównej bohaterki. Nic z tej książki nie wynika, a jeśli ma być wstępem do dalszej historii, to można było, z korzyścią dla jakości, skrócić ją do dwóch rozdziałów.

Bardzo mało w tej książce tytułowych numerów. Właściwie gdyby usunąć z niej ten wątek, nie miałoby to większego wpływu na fabułę. Powieść reklamuje się jako psychologiczny thriller dla nastolatków, jednak ani to thriller ani psychologiczny. Tylko ucieczka dwójki niezbyt bystrych nastolatków przerywana przydługimi rozważaniami głównej bohaterki. Nic z tej książki nie wynika,...

Chociaż zwykle bardzo lubię motyw gier w literaturze, tutaj coś nie zadziałało. Mając świadomość, że większość zdarzeń rozgrywa się w wirtualnym świecie, nie potrafiłam się w nie zaangażować. Problemy, z którymi mierzyli się gracze na Io były po prostu zbyt błahe, w końcu wystarczyło się odłączyć by przestać być ich częścią.
Nie pomaga również fakt, że główna bohaterka, nie mówiąc o innych postaciach, jest przedstawiona dość pobieżnie i definiowana wyłącznie przez dwa wydarzenia ze swojego życia. Nie mamy szansy, aby poznać ją lepiej.
Autorka nie omieszkała również podjąć tematu uzależnienia od wirtualnej rzeczywiści i jego konsekwencji. Trudno to jednak uznać za błyskotliwe - uzależnić można się bowiem od wszystkiego, a gry nie są w tym żadnym wyjątkiem.
Trzeba jednak przyznać, że wizja istnienia tak zaawansowanej technologii, jak ta przedstawiona przez autorkę, jest ciekawa. Poruszone przez nią wątki stanowią dobry punkt wyjścia do dyskusji na temat możliwości i pułapek obecnych i potencjalnych urządzeń i wynalazków.

Chociaż zwykle bardzo lubię motyw gier w literaturze, tutaj coś nie zadziałało. Mając świadomość, że większość zdarzeń rozgrywa się w wirtualnym świecie, nie potrafiłam się w nie zaangażować. Problemy, z którymi mierzyli się gracze na Io były po prostu zbyt błahe, w końcu wystarczyło się odłączyć by przestać być ich częścią.
Nie pomaga również fakt, że główna bohaterka,...

Trochę za dużo miejsca autorka poświeciła przemyśleniom głównej bohaterki, co sprawia wrażenie, jakby chciała łopatologicznie tłumaczyć czytelnikowi to, co się dzieje na kartach książki. Niemniej jednak fabularnie to bardzo ciekawe i zaskakujące zamknięcie historii.

Trochę za dużo miejsca autorka poświeciła przemyśleniom głównej bohaterki, co sprawia wrażenie, jakby chciała łopatologicznie tłumaczyć czytelnikowi to, co się dzieje na kartach książki. Niemniej jednak fabularnie to bardzo ciekawe i zaskakujące zamknięcie historii.

Rewelacyjnie napisany i jakże aktualny obecnie cykl. Cała trylogia jest przemyślana i spójna, a zawarte w niej wątki są na tyle wiarygodne i angażujące, że śledzi się je z zapartym tchem. Chociaż walka o wolność, przeciwstawianie się władzy, miłość i przyjaźń w brutalnym świecie to wątki bardzo dobrze znane z innych powieści młodzieżowych, tutaj są one podane tak umiejętnie i podparte tak ciekawym tłem, że nie można odmówić tej trylogii oryginalności. Również wątek miłosny został stworzony wreszcie w ciekawy sposób.
Finał tej historii jest świetny - nietuzinkowy, odważny i pozostający na długo w pamięci, choć zupełnie się z nim nie zgadzam i złamał mi serduszko.

Rewelacyjnie napisany i jakże aktualny obecnie cykl. Cała trylogia jest przemyślana i spójna, a zawarte w niej wątki są na tyle wiarygodne i angażujące, że śledzi się je z zapartym tchem. Chociaż walka o wolność, przeciwstawianie się władzy, miłość i przyjaźń w brutalnym świecie to wątki bardzo dobrze znane z innych powieści młodzieżowych, tutaj są one podane tak umiejętnie...

Zabrakło większej ilości wypowiedzi specjalistów, próby znalezienia przyczyny tego, co się wydarzyło. Poza krótką biografią sprawców i streszczeniem procesu nie ma w tej książce zbyt wielu ciekawych informacji. A te, które są to zdecydowanie za mało, by ocenić tę książkę wyżej. Bo pamiętajmy, że to reportaż, a zatem powinniśmy oceniać nie samą historię, której przecież autor sam nie wymyślił, ale sposób jej przedstawienia.

Zabrakło większej ilości wypowiedzi specjalistów, próby znalezienia przyczyny tego, co się wydarzyło. Poza krótką biografią sprawców i streszczeniem procesu nie ma w tej książce zbyt wielu ciekawych informacji. A te, które są to zdecydowanie za mało, by ocenić tę książkę wyżej. Bo pamiętajmy, że to reportaż, a zatem powinniśmy oceniać nie samą historię, której przecież...

Tytułowych rozmów z seryjnymi mordercami właściwie nie ma. Autor jedynie opisuje sylwetki kilku seryjnych morderców i przytacza ich krótkie wypowiedzi. Szkoda, bo gdyby autor zdecydował się na przytoczenie wywiadów, byłoby dużo ciekawiej. Tymczasem książki, oprócz przystępnego stylu, nic nie wyróżnia.

Tytułowych rozmów z seryjnymi mordercami właściwie nie ma. Autor jedynie opisuje sylwetki kilku seryjnych morderców i przytacza ich krótkie wypowiedzi. Szkoda, bo gdyby autor zdecydował się na przytoczenie wywiadów, byłoby dużo ciekawiej. Tymczasem książki, oprócz przystępnego stylu, nic nie wyróżnia.

Jest to opowieść ciekawa (choć bynajmniej nie od jej początku), jako historia życia człowieka, który, przeżywając wzloty i upadki, dążył do odnalezienia, a następnie odzyskania, swojego szczęścia. Może nie przewartościuje znaczenia miłości ani nie zmieni spojrzenia na życie, ale może dać nadzieję na to, że wytrwałe dążenia w końcu przynoszą owoce.

Jest to opowieść ciekawa (choć bynajmniej nie od jej początku), jako historia życia człowieka, który, przeżywając wzloty i upadki, dążył do odnalezienia, a następnie odzyskania, swojego szczęścia. Może nie przewartościuje znaczenia miłości ani nie zmieni spojrzenia na życie, ale może dać nadzieję na to, że wytrwałe dążenia w końcu przynoszą owoce.

To co w pierwszych trzech tomach się sprawdzało w czwartym stało się już nudne. Jest to kolejny tom w którym dzieje się dokładnie to samo, co w poprzednich, tyle że znane już i ogarne trzy razy wcześniej schematy przestały ciekawić. Nie mówiąc o głównej bohaterce, która w tej książce osiąga szczyty podejmowania nieracjonalnych i infantylnych decyzji i której postać bynajmniej nie umila lektury. Dobrze, że do końca cyklu pozostał tylko jeden tom, bo autorka ewidentnie nie miała pomysłu już na czwartą część.

To co w pierwszych trzech tomach się sprawdzało w czwartym stało się już nudne. Jest to kolejny tom w którym dzieje się dokładnie to samo, co w poprzednich, tyle że znane już i ogarne trzy razy wcześniej schematy przestały ciekawić. Nie mówiąc o głównej bohaterce, która w tej książce osiąga szczyty podejmowania nieracjonalnych i infantylnych decyzji i której postać...

Temat niewątpliwie ciekawy i warty poruszenia - Może właśnie dlatego oczekiwałam więcej - próby lepszego wyczerpania tematu, bardziej wyczerpującej analizy. W książce zawarte są głównie ogólniki, anonimowe historie. Autorka porusza kilka kwestii, jednak żadnej z nich nawet nie próbuje zgłębić. Pojedyncze historie anonimowych bohaterek, w dodatku napisane z zastosowaniem koszmarnych stylizacji językowych i niepotrzebnych zabiegów stylistycznych, mają przekonać czytelnika, że właśnie tak wygląda świat. Ma się wrażenie, że autorka chciała poruszyć temat, o którym nie ma zbyt wiele do powiedzenia.

Temat niewątpliwie ciekawy i warty poruszenia - Może właśnie dlatego oczekiwałam więcej - próby lepszego wyczerpania tematu, bardziej wyczerpującej analizy. W książce zawarte są głównie ogólniki, anonimowe historie. Autorka porusza kilka kwestii, jednak żadnej z nich nawet nie próbuje zgłębić. Pojedyncze historie anonimowych bohaterek, w dodatku napisane z zastosowaniem...

Książka jest dobra. Niestety, kończy się z momencie, gdy akcja robi się najbardziej interesująca i tym ogromnie rozczarowuje.

Książka jest dobra. Niestety, kończy się z momencie, gdy akcja robi się najbardziej interesująca i tym ogromnie rozczarowuje.

Książka obiecuje wiele, ale daje niezbyt dużo. Przede wszystkim trudno jest polubić głównego bohatera, chyba że samemu ma się zadatki na stalkera. Bo tak właśnie go odbieram - jako stalkera, natręta, który nie daje o sobie zapomnieć pomimo tego, że wyraźnie daje mu się do zrozumienia, że jest niechciany. Powołuje się na zakochanie, jakby było ono usprawiedliwieniem dla podobnych zachowań, tymczasem owo uczucie powinno właśnie sprawić, że pozostawi on obiekt swoich nieodwzajemnionych uczuć w spokoju, tak jak obiekt ten sobie tego życzy. Autor listów z każdą kolejną wiadomością jawi się także jako niezwykle zarozumiały i irytujący. Pozwala sobie na komentowanie cudzych decyzji i ich krytykowanie, choć w żadnej mierze nie dotyczą one jego samego. Pod przykrywką dobrej woli traktuje innych protekcjonalnie, jak dzieci, którym tylko on może pokazać świat.

Cała książka złożona z listów do Emilki i jej biskich zdaje się być wyłącznie pretekstem do tego, aby sam autor mógł umieścić w epilogu wywody na temat własnych poglądów o seksie, miłości czy wierze. Nie są one jednak szczególnie odkrywcze i ciekawe i nie można ich traktować jako nagrody za przebrnięcie przez wszystkie poprzednie listy.

Trudno mi traktować tę książkę inaczej niż zajrzenie w głąb umysłu potencjalnie niebezpiecznego człowieka z obsesją na punkcie pewnej dziewczyny, której szczerze współczuję. Jedyne, co można wynieść z tej książki to dość smutna refleksja, że ryzykowne jest bycie dla kogoś miłym, bo może to prowadzić do otrzymywania przez lata wiadomości od natręta, którego trudno się pozbyć.

Książka obiecuje wiele, ale daje niezbyt dużo. Przede wszystkim trudno jest polubić głównego bohatera, chyba że samemu ma się zadatki na stalkera. Bo tak właśnie go odbieram - jako stalkera, natręta, który nie daje o sobie zapomnieć pomimo tego, że wyraźnie daje mu się do zrozumienia, że jest niechciany. Powołuje się na zakochanie, jakby było ono usprawiedliwieniem dla...

Niektóre rozwiązania zastosowane przez autora są bardzo naiwne, a decyzje głównych bohaterów kuriozalne. Mam tu na myśli przede wszystkim sam sposób, w jaki doszło do rozpoczęcia przez czworga przyjaciół swojej niezwykłej działalności. Można jednak przymknąć na to oko, zważywszy na to, że był to zalewie wstęp do napisanej z pomysłem i rozmachem powieści. Dokonały warsztat autora sprawia, że powieść czyta się z przyjemnością, także podczas świetnie napisanej ekspozycji. Zaplecze, jakie autor stworzył dla głównej osi fabularnej swojej powieści jest spójne i niezwykle interesujące, równie mocno jak główny wątek książki. Świetnie rozpisani bohaterowie to indywidua o ciekawych historiach i osobowościach, a sama intryga rozwija się w doskonale dostosowanym tempie. Autor nie szczędzi, często makabrycznych, szczegółów, ale jednocześnie potrafi odpowiednio wyważyć ich ilość, nie czyniąc swojej historii jedynie kontrowersją samą w sobie. "Sekretna kolacja" ze wszystkimi swoimi opisami jest punktem wyjścia dla rozważań nad naturą człowieka, jego hipokryzją i, uświadomionym lub nie, okrucieństwem. Tezy stawiane przez bohaterów powieści są niezwykle ciekawe i warte dyskusji. Wisienką na tym wyśmienitym torcie jest natomiast zakończenie, tyleż zaskakujące, co satysfakcjonujące.

Niektóre rozwiązania zastosowane przez autora są bardzo naiwne, a decyzje głównych bohaterów kuriozalne. Mam tu na myśli przede wszystkim sam sposób, w jaki doszło do rozpoczęcia przez czworga przyjaciół swojej niezwykłej działalności. Można jednak przymknąć na to oko, zważywszy na to, że był to zalewie wstęp do napisanej z pomysłem i rozmachem powieści. Dokonały warsztat...

Powieść mocno inspirowana "Opowieściami podręcznej", czym zresztą jest reklamowana na okładce. Podobne jest nawet imię głównej bohaterki. Można wręcz powiedzieć, że "Lepsza niż ja" to "Opowieść podręcznej" dla nastolatek.

Autorka przedstawia nam wizję świata w którym wartość kobiety determinuje jej wygląd, a zatem wcale nie nazbyt różniącego się od naszej rzeczywistości. Trochę szkoda, że Louise O'Neill główną bohaterką swojej powieści uczyniła dziewczynę tak naiwną i głupiutką, a przez to tak irytującą. freidzie wręcz nie sposób kibicować, w pewnym momencie z satysfakcją obserwuje się, jak na własne życzenie popada w coraz większe kłopoty.

Niemniej "Lepsza niż ja" to powieść pouczająca i przedstawiająca ciekawą wizję przyszłości. Godna plecenia szczególnie dla młodych dziewcząt, uzależniających swoje poczucie własnej wartości od wyglądu.

Powieść mocno inspirowana "Opowieściami podręcznej", czym zresztą jest reklamowana na okładce. Podobne jest nawet imię głównej bohaterki. Można wręcz powiedzieć, że "Lepsza niż ja" to "Opowieść podręcznej" dla nastolatek.

Autorka przedstawia nam wizję świata w którym wartość kobiety determinuje jej wygląd, a zatem wcale nie nazbyt różniącego się od naszej rzeczywistości....

Cóż... Ta książka zostawiła mnie z dość sprzecznymi uczuciami. Niewątpliwie wywołuje zaskoczenie. Porusza tematy, o których nie spodziewałam się przeczytać w thrillerze, a zakończenie wywraca wszystko do góry nogami. I gdyby nie to, co dzieje się wcześniej, to byłaby naprawdę udana książka.
Cała intryga jest zwyczajnie zbyt skomplikowana, by mogła się udać i by można było w nią uwierzyć. Poza tym opiera się ona wyłącznie na potwornej naiwności głównej bohaterki i tym, że bohaterowie nie potrafią się zdobyć na szczerą rozmowę. Nie pomaga też dość topornie poprowadzona narracja.
Autorka miała całkiem ciekawy pomysł. Szkoda, że nie poradziła sobie z jego realizacją.

Cóż... Ta książka zostawiła mnie z dość sprzecznymi uczuciami. Niewątpliwie wywołuje zaskoczenie. Porusza tematy, o których nie spodziewałam się przeczytać w thrillerze, a zakończenie wywraca wszystko do góry nogami. I gdyby nie to, co dzieje się wcześniej, to byłaby naprawdę udana książka.
Cała intryga jest zwyczajnie zbyt skomplikowana, by mogła się udać i by można było...

Dawno (o ile w ogóle) żaden thriller do tego stopnia nie trzymał mnie w napięciu i nie sprawiał, że myślałam o nim cały czas, gdy tylko musiałam zrobić przerwę w czytaniu. "Pacjentka" dała mi dokładnie to, czego oczekuję od tego typu książek.

Dawno (o ile w ogóle) żaden thriller do tego stopnia nie trzymał mnie w napięciu i nie sprawiał, że myślałam o nim cały czas, gdy tylko musiałam zrobić przerwę w czytaniu. "Pacjentka" dała mi dokładnie to, czego oczekuję od tego typu książek.

Od książek oczekuję autentyzmu. Tymczasem rozwiązania fabularne zastosowane przez autorkę są go zupełnie pozbawione. Nie sposób zaangażować się w czytaną historię, gdy działania bohaterów i ich przeżycia są tak nieprawdopodobne.
Poza tym zbyt wiele w tej książce przemyśleń głównego bohatera i powtarzania wciąż tych samych informacji, a zbyt mało akcji.

Od książek oczekuję autentyzmu. Tymczasem rozwiązania fabularne zastosowane przez autorkę są go zupełnie pozbawione. Nie sposób zaangażować się w czytaną historię, gdy działania bohaterów i ich przeżycia są tak nieprawdopodobne.
Poza tym zbyt wiele w tej książce przemyśleń głównego bohatera i powtarzania wciąż tych samych informacji, a zbyt mało akcji.

Chociaż bardzo lubię motyw sekt, w tej książce został on zupełnie niewykorzystany. Styl pisania autorki sprawia, że jej powieść jest zupełnie niestrawna. Główna bohaterka, dziecinna i irytująca, zachowuje się, jakby miała 8, a nie 16 lat. Jej nieracjonalne decyzje i przesadzone reakcje raz po raz wzbudzały politowanie.
Najsłabszym punktem ten powieści są jednak dialogi. Sztuczne, często nienaturalnie patetyczne i dodatkowo okraszone wtrąceniami zawierającymi myśli głównej bohaterki.
Całość jest niedopracowana, niestety autorka skupiła się przede wszystkim na wątku romansowym, w który zresztą trudno uwierzyć. Nie poświęciła dostatecznej uwagi uwiarygodnieniu swojej historii, stworzeniu bohaterów, których można by polubić i fabuły, za którą chciałby się podążać. Jedyną zaletą tej powieści jest wątek sekty, ale i on został przyćmiony przez ogólną tandetę

Chociaż bardzo lubię motyw sekt, w tej książce został on zupełnie niewykorzystany. Styl pisania autorki sprawia, że jej powieść jest zupełnie niestrawna. Główna bohaterka, dziecinna i irytująca, zachowuje się, jakby miała 8, a nie 16 lat. Jej nieracjonalne decyzje i przesadzone reakcje raz po raz wzbudzały politowanie.
Najsłabszym punktem ten powieści są jednak dialogi....

Napis na okładce głosi, że jest to"fantastyczny thriller pełen napięcia i zwrotów akcji". Tak krótkie zdanie, a tyle w nim nieprawdy.
Napięcia w tej książce nie było wcale, wydarzenia śledzi się bez emocji i gdyby nie fakt, że jest to czytadełko, przez które bardzo szybko można przebrnąć, pewnie porzuciłabym ją w trakcie.
Zwrot akcji był tylko jeden, i choć rzeczywiście trudno było się go spodziewać, to trochę za mało żeby przekonać do siebie czytelnika.
Brak tych dwóch elementów sprawia, że "Zamiana" nie jest thrillerem. Należałoby ją zakwalifikować raczej jako powieść obyczajową, w którą próbowano, zresztą dość nieudolnie, wpleść elementy thrillera. Autorka skupia się bowiem przede wszystkim na przedstawieniu trudów związku głównej bohaterki.
To wszytko czyni z "Zamiany" książkę bynajmniej nie fantastyczną, a co najwyżej przeciętną.

Napis na okładce głosi, że jest to"fantastyczny thriller pełen napięcia i zwrotów akcji". Tak krótkie zdanie, a tyle w nim nieprawdy.
Napięcia w tej książce nie było wcale, wydarzenia śledzi się bez emocji i gdyby nie fakt, że jest to czytadełko, przez które bardzo szybko można przebrnąć, pewnie porzuciłabym ją w trakcie.
Zwrot akcji był tylko jeden, i choć rzeczywiście...