Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Drama na grupie dla recenzentów o autorze, który grozi osobom wystawiającym niekorzystne dla niego recenzje sprawiła, że stwierdziłam, że na własnej skórze przekonam się kim jest Aaron Darski i co napisał. Znalazłąm pozycje na legimi. Myślę sobie, uff, to dobrze, bo nie chciałąbym kupić książki z taką okłądką, no i nie chce wydawać pieniędzy na coś, co ma jak na razie na grupie niepochlebne opinie. Najpierw sprawdzę. I zaczęłam czytać. rzyznam, autr ma ciekawą narrację. Taka niepozorna, sprawia, że nawet chce się czytać dalej. Pomyślałam sobie, ok, chyba nie będzie tak źle. Ale im bliżej środka, im bliżej końca, zaczęłam spostrzegać, że narracją niczego przecież nie osiągniemy, bo tu nie ma fabuły. No ale jak? O czym ma być ta historia? No właśnie o niczym. To monologi, czasem przerwane krótkim dialogiem takie o miłości i nie miłości, z masą wstawek o przeszłosci, czyli takie miszmaszowe nic. Doczytałam do końca. Odłożyłam. Stęknęłam. I napisałam na grupie, że totalnie zgadzam się ze wszystkimi czytelniczkami. Początkowo chciałam tę historię ocenić gdzieś na 3-4 punkty, ale biorąc o uwagę to wszytko co się wydarzyło w okół autora i te wszystkie "dyszki" nabite fejk kontami, to te 2 gwiazdki są zasłużone.