Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moja ulubiona część to ostatni rozdział i epilog. Ja się złowieszczo śmiałam w głos i to czytałam. Tak bardzo autorka wprawiła mnie w zadowolenie. Nie spodziewałam się tego kompletnie, bo wcześniej wszystko pachniało ckliwą historyjką. Nie, to zdecydowanie nie jest drugi "Zmierzch". Mi osobiście w pewnym momencie zapachniało trochę "Darami Anioła". Lektura pozostawia na koniec małą zagadkę i czytelnik sam musi spróbować rozstrzygnąć wątpliwości. Słowo "niepokojąca" pasuje do tej książki jak najbardziej!

Moja ulubiona część to ostatni rozdział i epilog. Ja się złowieszczo śmiałam w głos i to czytałam. Tak bardzo autorka wprawiła mnie w zadowolenie. Nie spodziewałam się tego kompletnie, bo wcześniej wszystko pachniało ckliwą historyjką. Nie, to zdecydowanie nie jest drugi "Zmierzch". Mi osobiście w pewnym momencie zapachniało trochę "Darami Anioła". Lektura pozostawia na...

Podziwiam autorkę za oddanie tak różnych charakterów, dobór zachowań, słownictwa i sytuacji. Także za spory wysiłek z wiedzą historyczną, architektoniczną i malarską. Potrafiła opisać kobietę przechodzącą od rozpaczy do dziwnej fascynacji mężczyzną, z całym spektrum zmian nastrojów. Na szczęście uniknęła też banalnego zakończenia i pewnie zaskoczyła czytelników, którzy oczekiwali prostego rozwiązania. Cóż, żadna miłość nie jest prosta.

Podziwiam autorkę za oddanie tak różnych charakterów, dobór zachowań, słownictwa i sytuacji. Także za spory wysiłek z wiedzą historyczną, architektoniczną i malarską. Potrafiła opisać kobietę przechodzącą od rozpaczy do dziwnej fascynacji mężczyzną, z całym spektrum zmian nastrojów. Na szczęście uniknęła też banalnego zakończenia i pewnie zaskoczyła czytelników, którzy...

Bardzo mi się podobała, odczuwałam strach podczas czytania i czułam niedosyt otwartym rozwiązaniem. Planuję zapoznać się z pozostałymi tomami.

Bardzo mi się podobała, odczuwałam strach podczas czytania i czułam niedosyt otwartym rozwiązaniem. Planuję zapoznać się z pozostałymi tomami.

W trakcie czytania miałam różne odczucia. Czasem ciężko mi się brnęło, zwłaszcza, gdy akcja działa się powoli i nie miałam nad czym główkować. Mimo wszystko, wywarła na mnie pozytywne wrażenie, ale oczekiwałam więcej.

W trakcie czytania miałam różne odczucia. Czasem ciężko mi się brnęło, zwłaszcza, gdy akcja działa się powoli i nie miałam nad czym główkować. Mimo wszystko, wywarła na mnie pozytywne wrażenie, ale oczekiwałam więcej.

Książka trzyma czytelnika na wodzy, bo przeplatają się dwa ciekawe wątki. Przeszłość Virginii i poszukiwanie sprawcy. Ja oba chciałam jak najszybciej zgłębić, nawet jeśli irytowała mnie swoją lekkomyślnością i egoizmem jedna z bohaterek. Tytułowe echo winy może dotyczyć wielu spraw, ale jest jeden wniosek – nie da się uciec i nie da zapomnieć.

Książka trzyma czytelnika na wodzy, bo przeplatają się dwa ciekawe wątki. Przeszłość Virginii i poszukiwanie sprawcy. Ja oba chciałam jak najszybciej zgłębić, nawet jeśli irytowała mnie swoją lekkomyślnością i egoizmem jedna z bohaterek. Tytułowe echo winy może dotyczyć wielu spraw, ale jest jeden wniosek – nie da się uciec i nie da zapomnieć.

Spodziewałam się czegoś innego, ale skoro taki zamysł autorki, to cóż. Zdecydowanie bardziej podobał mi się "Pochłaniacz", ale zmierzę się z resztą książek o Hubercie Meyerze, może zmieni się moje spojrzenie ;)
Za to bardzo ciekawy zabieg na końcu książki.

Spodziewałam się czegoś innego, ale skoro taki zamysł autorki, to cóż. Zdecydowanie bardziej podobał mi się "Pochłaniacz", ale zmierzę się z resztą książek o Hubercie Meyerze, może zmieni się moje spojrzenie ;)
Za to bardzo ciekawy zabieg na końcu książki.

Mam słabość do takich książek. Przeczytałam na okładce "XVIII-wieczne CSI" i już wiedziałam, że wpadnę jak śliwka w kompot.
Najpierw ciekawy i smutny początek losów Beatrice w Londynie, a właściwa akcja nabiera tempa już w Ameryce, gdzie przeniosła się wraz z mężem pastorem. Od pierwszych nieszczęśliwych wypadków podzielałam zdanie głównej bohaterki. Było mi przykro, że ludzie dają się oszukiwać, co wynikało jedynie z niewiedzy, bo nie każdy w tamtych czasach mógł mieć pojęcie o chemii i botanice. W myślach pomstowałam na potwora, który posuwał się do morderstw, szantażu i manipulowania prostymi, wierzącymi ludźmi.
Zakończenie mnie usatysfakcjonowało, bo sądziłam, że sprawy mogą zostać w miasteczku zamiecione pod dywan. Ciekawy motyw z postacią w brązowym płaszczu, tym byłam kompletnie zaskoczona na plus.
Polecam wszystkim miłośnikom zagadek z historią w tle!

Mam słabość do takich książek. Przeczytałam na okładce "XVIII-wieczne CSI" i już wiedziałam, że wpadnę jak śliwka w kompot.
Najpierw ciekawy i smutny początek losów Beatrice w Londynie, a właściwa akcja nabiera tempa już w Ameryce, gdzie przeniosła się wraz z mężem pastorem. Od pierwszych nieszczęśliwych wypadków podzielałam zdanie głównej bohaterki. Było mi przykro, że...