Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mocno wykrojony świat, uszyci na miarę bohaterowie, perfekcyjnie nieidealni, ludzcy. Mega historia, choć to pierwsza seria tej autorki, która przyciągnęła moją uwagę i wciągnęła do swojego świata bez dwóch zdań. W dodatku pięknie się zaczyna... ;) co tu kryć, choć nie jest to arcydzieło, to cóż, chyba pochodzę z Białego Londynu, bo gdy tylko skończyłam, zatęskniłam od razu za magią, którą Schwab przyciągnęła mnie od pierwszej strony. Piękna historia.

Mocno wykrojony świat, uszyci na miarę bohaterowie, perfekcyjnie nieidealni, ludzcy. Mega historia, choć to pierwsza seria tej autorki, która przyciągnęła moją uwagę i wciągnęła do swojego świata bez dwóch zdań. W dodatku pięknie się zaczyna... ;) co tu kryć, choć nie jest to arcydzieło, to cóż, chyba pochodzę z Białego Londynu, bo gdy tylko skończyłam, zatęskniłam od razu...

Doskonała kontynuacja. Utrzymała tempo pierwszej części, wgniotła w fotel, przyniosła zaskakujące zakończenie - wszystko to, czego spodziewasz się po dobrej kontynuacji. Wspaniała bez dwóch zdań. I nadal w klimacie baśni, choć... może nie tak delikatnej, nie tak ciepłej jak pierwsza część, ale to się wybacza, kiedy masz poczucie, że dorastasz razem z kolejną przeczytaną stroną, razem z bohaterami, których niełatwo wyrzucić z pamięci. Jak Sarai, jak Zabójca Bogów, wreszcie jak Lazlo, bibliotekarz-sierota. Piękna i poruszająca.

Doskonała kontynuacja. Utrzymała tempo pierwszej części, wgniotła w fotel, przyniosła zaskakujące zakończenie - wszystko to, czego spodziewasz się po dobrej kontynuacji. Wspaniała bez dwóch zdań. I nadal w klimacie baśni, choć... może nie tak delikatnej, nie tak ciepłej jak pierwsza część, ale to się wybacza, kiedy masz poczucie, że dorastasz razem z kolejną przeczytaną...

Kiedy zaczęłam czytać Marzyciela, pierwsza myśl jaka wpadła mi do głowy, brzmiała: o mamusiu, przecież to baśń! Bez cienia wątpliwości przyznam jeszcze, że piękna, pełna fantazji, wspaniale poprowadzona. Jedna z najpiękniejszych baśni, jakie przeczytałam. I to w dodatku dla osób, które mają za sobą więcej lat niż te, które można zliczyć na palcach obydwu rąk. I nie będę streszczać ani słowa. Przeczytajcie sami.

Kiedy zaczęłam czytać Marzyciela, pierwsza myśl jaka wpadła mi do głowy, brzmiała: o mamusiu, przecież to baśń! Bez cienia wątpliwości przyznam jeszcze, że piękna, pełna fantazji, wspaniale poprowadzona. Jedna z najpiękniejszych baśni, jakie przeczytałam. I to w dodatku dla osób, które mają za sobą więcej lat niż te, które można zliczyć na palcach obydwu rąk. I nie będę...

Świetny pomysł, doskonale przemyślany świat, ciekawi bohaterowie - tylko z wykonaniem tematu poszło o wiele trudniej, a mogło być tak pięknie. Momentami toporna, nierówna, czasami styl pozostawiał wiele do życzenia, ale dociągnęłam do końca, bo pomimo kiepsko poprowadzonej narracji pomysł był warty dotrwania do ostatniej strony i nie żałuję, bo idea, pomysł autora naprawdę warty uwagi i poświęconego czasu. Mimo tego niuansu jakim jest styl autora, zawsze wracałam do niej z pytaniem "no i co? Co będzie dalej?".

Sam zamysł poprowadzenia narracji jest już ciekawy: powieść opowiadana jest ustami Barda, który wciela się w kilka postaci i opowiada o wojnie swoich czasów. Są tu bohaterowie, z którymi się zżyłam i zdążyłam polubić, kenningi (czyli talenty), o które walczą tak różne, choć dobrze wykreowane nacje, świat, który tonie w konfliktach i wojnie. Na pewno sięgnę po kolejną część i życzę autorowi, by tym razem muza poprowadziła go za rękę sprawniej i być może... dojrzalej.

Świetny pomysł, doskonale przemyślany świat, ciekawi bohaterowie - tylko z wykonaniem tematu poszło o wiele trudniej, a mogło być tak pięknie. Momentami toporna, nierówna, czasami styl pozostawiał wiele do życzenia, ale dociągnęłam do końca, bo pomimo kiepsko poprowadzonej narracji pomysł był warty dotrwania do ostatniej strony i nie żałuję, bo idea, pomysł autora naprawdę...