Mężczyzna, który tańczył tango

Koń jak jest, każdy widzi. Wiadomo raczej czego spodziewać się po tym Autorze.

To nie jest jakaś huśtawka emocji, wartko toczącą się akcja niczym strumyk w Poroninie. Pomału, nieśpiesznie toczy się ta opowieść. O szachach, miłości, nadziejach, marzeniach, stratach. No, o życiu.

Koń jak jest, każdy widzi. Wiadomo raczej czego spodziewać się po tym Autorze.

To nie jest jakaś huśtawka emocji, wartko toczącą się akcja niczym strumyk w Poroninie. Pomału, nieśpiesznie toczy się ta opowieść. O szachach, miłości, nadziejach, marzeniach, stratach. No, o życiu.

Wyzwanie LC na grudzien (ksiazka pod patronatem LC)

Wyzwanie LC na grudzien (ksiazka pod patronatem LC)

Arturo Perez-Reverte to jeden z moich ulubionych pisarzy, ale po lekturze "Mężczyzny, który tańczył tango" mam mieszane uczucia. Momentami było intrygująco, wręcz zaskakująco, ale były też chwile gdy wynudziłam się jak mops. "Mężczyzna..." to z jednej strony opowieść o poszukiwaniu miłości, o tęsknocie za nią, o przeciwnościach losu, które sprawiają, że dwie połówki jabłka nie mogą się do siebie dopasować, z drugiej zaś historia szpiegowska, w której agentom wywiadów daleko jednak do Bonda. Główny bohater - Max to były tancerz, żigolak, oszust, którego losy poznajemy przez pryzmat jego dzisiejszej egzystencji, czyli sześćdziesięcioletniego mężczyzny, którego ścieżki krzyżują się po latach z Mechą - dziś panią w średnim wieku, matką mistrza szachowego, niegdyś niebywałą pięknością, która za sprawą tanga wpadła w miłosną sieć Argentyńczyka. Te dwie płaszczyzny - tańca i szachów, stanowią z resztą pretekst do prowadzenia przez Autora dwuwątkowej fabuły. Po co jednak w tym wszystkim wpleciony został wątek szpiegowski nie wiem. O ile również taneczne odniesienia mnie ciekawiły, o tyle szachy, mimo tego, że po "Gambicie królowej" wiem o nich więcej, śmiertelnie mnie znużyły. Nie jest to zatem zła książka, ale z całą pewnością nie przypadnie wszystkim do gustu.

Arturo Perez-Reverte to jeden z moich ulubionych pisarzy, ale po lekturze "Mężczyzny, który tańczył tango" mam mieszane uczucia. Momentami było intrygująco, wręcz zaskakująco, ale były też chwile gdy wynudziłam się jak mops. "Mężczyzna..." to z jednej strony opowieść o poszukiwaniu miłości, o tęsknocie za nią, o przeciwnościach losu, które sprawiają, że dwie połówki jabłka...

Przepiękna opowieść o miłości, pożądaniu, pasji i najbardziej zmysłowym tańcu - tangu.
Dwoje ludzi spotyka się i to spotkanie ukształtuje ich na całe życie.
Książka jest niezwykle zmysłowa, ale w piękny, subtelny i delikatny sposób.
Czyta się z wielką przyjemnością.

Przepiękna opowieść o miłości, pożądaniu, pasji i najbardziej zmysłowym tańcu - tangu.
Dwoje ludzi spotyka się i to spotkanie ukształtuje ich na całe życie.
Książka jest niezwykle zmysłowa, ale w piękny, subtelny i delikatny sposób.
Czyta się z wielką przyjemnością.

Ona: bogata, zblazowana, znudzona życiem u boku męża, piękna i prowokująca. On: przystojniak z biednych przedmieść, fordanser, żigolak, drobny oszust i złodziej. Połączy ich romans w rytmie tanga: namiętność, przyciąganie i odpychanie, zmysłowość i pasja. I tych parę przypadkowych spotkań na przestrzeni kilkudziesięciu lat, które dla obojga będą na tyle ważne, że stawią pod znakiem zapytania znaczenie wszystkich pozostałych momentów życia, odsuną innych partnerów na dalszy plan i, w jakimś momencie, każą przewartościować całe życie, by zadać sobie pytanie o jego sens z dala od ukochanej osoby.
Powieść toczy się równolegle w paru planach czasowych, liczne retrospekcje przerywają monotonny tok wydarzeń. Eleganckie koktajle, sznury pereł, wykrochmalone gorsy koszul do fraka i salony wyższych sfer mieszają się z zapachem dymu cygar, dżinu i kurzu w podejrzanych spelunkach, odwiedzanych przez robotników, prostytutki i alfonsów.
Wprowadzony, trochę na siłę i sztucznie, wątek szpiegowski, ożywia historię ale nie pozwala zapomnieć, że to książka o miłości, o marzeniach i tęsknocie do tej jedynej na świecie osoby, która, choćby była na drugim końcu świata, jest ucieleśnieniem marzenia. Tak dla nas ważnego, że pragniemy, by pozostało w sferze marzeń.

Ona: bogata, zblazowana, znudzona życiem u boku męża, piękna i prowokująca. On: przystojniak z biednych przedmieść, fordanser, żigolak, drobny oszust i złodziej. Połączy ich romans w rytmie tanga: namiętność, przyciąganie i odpychanie, zmysłowość i pasja. I tych parę przypadkowych spotkań na przestrzeni kilkudziesięciu lat, które dla obojga będą na tyle ważne, że stawią pod...

Znakomita! Jak to u Pereza ma się wrażenie, że fabuła Cię otacza, że przyglądasz się wydarzeniom z ich środka. Do tego smakowity język (sporo pięknych zdań, niemal aforyzmów) i świetna, pogłębiona konstrukcja postaci i ich przeszłości, która determinuje teraźniejszość.
Z kilku dotychczasowych perezów ta powieść była najlepsza.

Znakomita! Jak to u Pereza ma się wrażenie, że fabuła Cię otacza, że przyglądasz się wydarzeniom z ich środka. Do tego smakowity język (sporo pięknych zdań, niemal aforyzmów) i świetna, pogłębiona konstrukcja postaci i ich przeszłości, która determinuje teraźniejszość.
Z kilku dotychczasowych perezów ta powieść była najlepsza.

To nie pisarz, to malarz. Operuje słowem jak barwą, formą. Pobudza zmysły i wyobraźnię. Jeśli miałabym jak najkrócej przedstawić treść tej powieści, napisałabym: "jedno uczucie do tańca), jedna namiętność, dwoje ludzi, trzy spotkania w różnych okresach ich życia.
W trakcie lektury czytelnik staje wobec różnych pytań:
Czy taniec i wzajemna fascynacja pomogą bohaterom pokonać przeciwności, dzielące różnice? Czy tego oczekują, potrzebują? Kim rzeczywiście jest Max? Dżentelmenem, utalentowanym tancerzem czy bawidamkiem, żerującym na bogatych damach, zaniedbywanych przez mężów lub znudzonych życiem małżeńskim?
Gra, którą na użytek świata, a może i samych siebie prowdzą Mecha i Max, zdaje się ich coraz bardziej wciągać. Powoli zatracają się w niej i rodzi się pytanie, czy mogą sobie pozwolić na szczerość względem własnej osoby? A może sami już nie wiedzą, które ich "ja" jest prawdziwe?!

To nie pisarz, to malarz. Operuje słowem jak barwą, formą. Pobudza zmysły i wyobraźnię. Jeśli miałabym jak najkrócej przedstawić treść tej powieści, napisałabym: "jedno uczucie do tańca), jedna namiętność, dwoje ludzi, trzy spotkania w różnych okresach ich życia.
W trakcie lektury czytelnik staje wobec różnych pytań:
Czy taniec i wzajemna fascynacja pomogą bohaterom...

Książka na pewno pięknie napisana. Plastyczne krajobrazy różnych części świata opisanych przez Autora naprawdę da się zobaczyć przed oczyma. No i ciekawa historia, szczególnie ta dalsza. Niestety, mam wrażenie, że ci, którzy nie są miłośnikami tańca i/ani szachów, mogą z książki nie wynieść zbyt wiele. Ale warto się nie poddawać, by odczuć kilka razy dreszcz emocji, jak te u ludzi, których połączyła skomplikowana relacja.

Książka na pewno pięknie napisana. Plastyczne krajobrazy różnych części świata opisanych przez Autora naprawdę da się zobaczyć przed oczyma. No i ciekawa historia, szczególnie ta dalsza. Niestety, mam wrażenie, że ci, którzy nie są miłośnikami tańca i/ani szachów, mogą z książki nie wynieść zbyt wiele. Ale warto się nie poddawać, by odczuć kilka razy dreszcz emocji, jak te...

Lata dwudzieste. Lata trzydzieste. Dym papierosów, bogate, pięknie ubrane w biżuterię panie i ich mężowie szukający nowych wyzwań. Wszechobecne tango. W powietrzu wisi jakaś taka dziwna namiętność, aż perwersyjna miejscami.

Ona- młoda żona wybitnego muzyka, on fordanser- niezwykle przystojny, którego zadaniem jest zabawianie tańcem pań na statku. Tak się poznają i tak ich drogi splatają się, co prawda okazjonalnie, ale za to na całe życie. Jest przypadkowo i zmysłowo. Żeby nie było za pięknie- nasz tancerz nie jest tylko takim sobie zwykłym tancerzem. To przestępca z klasą. I z niemałymi zasługami.

Lata sześćdziesiąte- każde z nich doświadczyło już różnych rzeczy i znajduje się w zupełnie innym miejscu niż w momencie poznania. Bardziej schyłkowo niż rozwojowo. Przyciąganie jednak działa.

Brzmi jak tanie romansidło? Nie pisze się romansideł takim językiem. Romansideł nie czyta się między wierszami, bo wszystko jest podane na tacy. Tutaj nie.

Powieść nie dla każdego. Nie czyta się jednym tchem, ale zatapia się w atmosferze miejscami do bólu. Kto czytał „Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki” Vargasa temu pewnie spodoba się ta historia. Nie jest łatwa i trzeba zarezerwować sobie kilka długich wieczorów. Jak dla mnie gotowy scenariusz na rewelacyjny film.

Lata dwudzieste. Lata trzydzieste. Dym papierosów, bogate, pięknie ubrane w biżuterię panie i ich mężowie szukający nowych wyzwań. Wszechobecne tango. W powietrzu wisi jakaś taka dziwna namiętność, aż perwersyjna miejscami.

Ona- młoda żona wybitnego muzyka, on fordanser- niezwykle przystojny, którego zadaniem jest zabawianie tańcem pań na statku. Tak się poznają i tak ich...

Czytając miałem skojarzenia z klimatem filmu "Casablanca", choć historia nie jest bardzo podobna, może poza wątkiem miłosnym.
Żigolak, oszust, złodziej - Max, który bardzo chciał wyrwać się z argentyńskiej biedy, takie wyszukał w sobie talenty. Na transatlantyku zatrudniony jako fordanser, spotyka miłość swego życia i vice fersa - jak później się dowiemy.
Książka może nie "zabija" dynamizmem, ale ja czytałem z nieustającym zainteresowaniem, a losy Maxa są naprawdę niesamowite.
Trochę dziegciu sprawiła mi sama końcówka, autor mógł jakoś inaczej zakończyć tę historię, chyba chciał podkreślić, że życie to nie bajka.

Czytając miałem skojarzenia z klimatem filmu "Casablanca", choć historia nie jest bardzo podobna, może poza wątkiem miłosnym.
Żigolak, oszust, złodziej - Max, który bardzo chciał wyrwać się z argentyńskiej biedy, takie wyszukał w sobie talenty. Na transatlantyku zatrudniony jako fordanser, spotyka miłość swego życia i vice fersa - jak później się dowiemy.
Książka może nie...