Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do ostatniego rozdziału było całkiem dobrze, a potem czułem się jak jeden z głównych bohaterów, jakbym w mordzie miał błoto i nie wiedział, czy wypluć, czy połknąć.

Do ostatniego rozdziału było całkiem dobrze, a potem czułem się jak jeden z głównych bohaterów, jakbym w mordzie miał błoto i nie wiedział, czy wypluć, czy połknąć.

Rytuały wody można czytać, ale chyba tylko za karę.

Rytuały wody można czytać, ale chyba tylko za karę.

niby na końcu wreszcie coś w tej historii się zamyka, ale jednak wcześniej było lepiej, bardzo się podobało, a zabawę wygrywa towarzyszka Sarecka.

niby na końcu wreszcie coś w tej historii się zamyka, ale jednak wcześniej było lepiej, bardzo się podobało, a zabawę wygrywa towarzyszka Sarecka.

Proszę już nie pisać do Pana Andrzeja, bo on przez to spać nie może

Proszę już nie pisać do Pana Andrzeja, bo on przez to spać nie może

Czyta się lekko, łatwo i przyjemnie, ale chyba już nie ma miejsca na rynku na kolejną podobną książkę, niby wszystko gra jest zabawnie tylko nie wiadomo po co.

Czyta się lekko, łatwo i przyjemnie, ale chyba już nie ma miejsca na rynku na kolejną podobną książkę, niby wszystko gra jest zabawnie tylko nie wiadomo po co.

James Ellroy to autor wyjątkowy jego książki nie są łatwą i przyjemna lekturą, albo podchodzisz do nich z należytym szacunkiem i skupieniem, albo będziesz się gubił co drugą stronę i zastanawiał co autor miał na myśli.

James Ellroy to autor wyjątkowy jego książki nie są łatwą i przyjemna lekturą, albo podchodzisz do nich z należytym szacunkiem i skupieniem, albo będziesz się gubił co drugą stronę i zastanawiał co autor miał na myśli.

Zdecydowanie najsłabsza część cyklu, trzymam kciuki za finał.

Zdecydowanie najsłabsza część cyklu, trzymam kciuki za finał.

Okrutnie brutalna, przepięknie napisana książka o najgorszych demonach amerykańskiej rodziny. Czytasz i obawiasz się co złego przyniesie następne zdanie. Lekkie rozczarowanie samym zakończeniem, ale to w zasadzie się nie liczy. Lektura obowiązkowa.

Okrutnie brutalna, przepięknie napisana książka o najgorszych demonach amerykańskiej rodziny. Czytasz i obawiasz się co złego przyniesie następne zdanie. Lekkie rozczarowanie samym zakończeniem, ale to w zasadzie się nie liczy. Lektura obowiązkowa.

Najpiękniejsza książka o piłce nożnej w czasie kwarantanny, Spadła mi w tym czasie z nieba i jeszcze jedno zdanie : " gdzie jest Messi? O tam widzę go, na środku boiska - w finałowym meczu mistrzostw świata spaceruje sobie po murawie, gdy wszyscy naokoło biegają, a ja zapisuję: "Maradonie nigdy się to nie zdarzyło, nigdy nie w ten sposób"

Najpiękniejsza książka o piłce nożnej w czasie kwarantanny, Spadła mi w tym czasie z nieba i jeszcze jedno zdanie : " gdzie jest Messi? O tam widzę go, na środku boiska - w finałowym meczu mistrzostw świata spaceruje sobie po murawie, gdy wszyscy naokoło biegają, a ja zapisuję: "Maradonie nigdy się to nie zdarzyło, nigdy nie w ten sposób"

bardzo dobra książka, bez pozytywnych bohaterów , można szukać jedynie tych mniej lub bardziej złych, a zakończenie takie jakby ktoś człowieka w mordę strzelił

bardzo dobra książka, bez pozytywnych bohaterów , można szukać jedynie tych mniej lub bardziej złych, a zakończenie takie jakby ktoś człowieka w mordę strzelił

Czas gry - bardzo bym chciał zagrać w taką samą grę , co by o każdy następny ruch tak trudno był.

Czas gry - bardzo bym chciał zagrać w taką samą grę , co by o każdy następny ruch tak trudno był.

Absolutnie rewelacyjna, nie pamiętam kiedy miałem, aż tak dużo przyjemności z czytania. Książka jest tak cudownie zabawna, Zbyszek i jego sprawy, wspaniały bohater, uwielbiam człowieka.

Absolutnie rewelacyjna, nie pamiętam kiedy miałem, aż tak dużo przyjemności z czytania. Książka jest tak cudownie zabawna, Zbyszek i jego sprawy, wspaniały bohater, uwielbiam człowieka.

Patrick Melrose dla ubogich - żartuję. Zaczyna się dobrze, niestety tak w okolicach 70-strony magnetowid wciąga taśmę i zabawa się kończy. Zostaje tylko okładka, natomiast cudowna.

Patrick Melrose dla ubogich - żartuję. Zaczyna się dobrze, niestety tak w okolicach 70-strony magnetowid wciąga taśmę i zabawa się kończy. Zostaje tylko okładka, natomiast cudowna.

wszystko fajnie, ale dlaczego ten Bernard kumuluje wszystkie nieszczęścia świata w swojej osobie, po co mu jeszcze te neurologie międzyżebrowe, niechże on wreszcie coś pozytywnego od życie dostanie, to już serca trzeba nie mieć, żeby tak to zakończyć. Gdyby kiedyś miała mnie przesłuchiwać jakaś policjantka, to poproszę Monikę Skalską.

wszystko fajnie, ale dlaczego ten Bernard kumuluje wszystkie nieszczęścia świata w swojej osobie, po co mu jeszcze te neurologie międzyżebrowe, niechże on wreszcie coś pozytywnego od życie dostanie, to już serca trzeba nie mieć, żeby tak to zakończyć. Gdyby kiedyś miała mnie przesłuchiwać jakaś policjantka, to poproszę Monikę Skalską.

Tak sobie myślę, że gdybym mógł w wieku 46-lat pozwolić sobie na taki luksus jak bohater tej książki (pomijając łykanie tego gówna) byłbym szczęśliwym człowiekiem. Dobra książka, aż jestem ciekaw co było napisane wcześniej.

Tak sobie myślę, że gdybym mógł w wieku 46-lat pozwolić sobie na taki luksus jak bohater tej książki (pomijając łykanie tego gówna) byłbym szczęśliwym człowiekiem. Dobra książka, aż jestem ciekaw co było napisane wcześniej.

Lekki niedosyt, można było z tego lasu więcej wyciągnąć. Mocno trzymam kciuki za autorkę, moim zdaniem jest duży potencjał i może być tylko lepiej w przyszłości.

Lekki niedosyt, można było z tego lasu więcej wyciągnąć. Mocno trzymam kciuki za autorkę, moim zdaniem jest duży potencjał i może być tylko lepiej w przyszłości.

Początek robi ogromne nadzieje, a potem już tylko typowo, bez rewelacji

Początek robi ogromne nadzieje, a potem już tylko typowo, bez rewelacji

Całość jest kapitalna, ale już SEGMENT CZWARTY KLATKA A, gdy inżynier spotyka swoją dorosłą córkę przecudowny.

Całość jest kapitalna, ale już SEGMENT CZWARTY KLATKA A, gdy inżynier spotyka swoją dorosłą córkę przecudowny.

Lissy i Istota Zła tych książek nie mógł napisać ten sam człowiek.

Lissy i Istota Zła tych książek nie mógł napisać ten sam człowiek.

-Nie jesteś tu potrzebny
-Nie przyszedłem żeby być potrzebny
Ciężko się czyta, bo od początku wiadomo, że coś w życiu Janka okrutnie się spier...,o 100-stron za długie, ale wtedy byłoby zbyt dobre :)

-Nie jesteś tu potrzebny
-Nie przyszedłem żeby być potrzebny
Ciężko się czyta, bo od początku wiadomo, że coś w życiu Janka okrutnie się spier...,o 100-stron za długie, ale wtedy byłoby zbyt dobre :)