To było naprawdę dobre. Nie zawiodłam się. Ależ to wciągnęło. Niespodziewane rozwiązanie zagadki kryminalnej. Już nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po kolejną książkę z serii. Zapowiada się interesująco.

To było naprawdę dobre. Nie zawiodłam się. Ależ to wciągnęło. Niespodziewane rozwiązanie zagadki kryminalnej. Już nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po kolejną książkę z serii. Zapowiada się interesująco.

Ależ ten Małecki jest dobry. Bardzo dobra cała seria. Książkę czyta się szybko choć jest dużo wątków i postaci i wymaga skupienia. Minusik za jeden rozdział zakończeniowy rozwiązanie sprawy, ale to już indywidalna sprawa każdego. Nastrój listopadowy. Ciesze się ze pojawił sie kolejny tom. Bardzo polecam!!

Ależ ten Małecki jest dobry. Bardzo dobra cała seria. Książkę czyta się szybko choć jest dużo wątków i postaci i wymaga skupienia. Minusik za jeden rozdział zakończeniowy rozwiązanie sprawy, ale to już indywidalna sprawa każdego. Nastrój listopadowy. Ciesze się ze pojawił sie kolejny tom. Bardzo polecam!!

Ta książka jest jak Polska w późnym listopadzie. Tak czarno szara i brudna i zimna, koszmar.
Bardzo dobrze się słucha, ale ostrzegam, jest ciężko.

Ta książka jest jak Polska w późnym listopadzie. Tak czarno szara i brudna i zimna, koszmar.
Bardzo dobrze się słucha, ale ostrzegam, jest ciężko.

W środku lasu, z dala od ludzi znaleziono klęczące, powieszone na linie, bezgłowe zwłoki mężczyzny. Komisarz Bernard Gross oraz aspirant Skalska rozpoczynają śledztwo, w ramach którego próbują ustalić czy doszło do samobójstwa czy w zdarzeniu brały udział osoby trzecie. Według Grossa sprawa ta zdaje się niejako łączyć z tajemniczym zaginięciem pary studentów sprzed lat. Czy przeczucie doświadczonego policjanta okaże się trafione?

Zadra to trzecia część serii z Bernardem Grossem, którego moja mama pieszczotliwie określa jako pana Herbatę. Doświadczony „szkieł” który na prowadzeniu postępowań i dochodzeń zjadł zęby nie do końca radzi sobie w życiu prywatnym, a jego zawód jest poniekąd powodem tej sytuacji. Emocjonalne rozdarcie Grossa to wątek trudny i wzruszający, ale też wyjątkowy jeżeli chodzi o pozycje kryminalne. Lubię wracać do Grossa, który jak to ma w zwyczaju – zaparza herbatę i siada do klejenia swoich modelów, co robi z niezwykłym oddaniem. Nie występuje tutaj pędząca na łeb, na szyję fabuła ani utarte policyjne schematy oparte na obligatoryjnym alkoholizmie głównego bohatera.

Jako zarzut wobec pozycji mogę postawić, iż niektóre z wielu wątków obyczajowych są nieco nienaturalnie połączone z wątkami kryminalnymi. Brakowało mi pewnego rodzaju lekkości w przenikaniu się tych spraw w końcowym etapie książki. Całokształt zagadki kryminalnej sprawił, że byłam nieco mniej usatysfakcjonowana z lektury niżeli po przeczytaniu „Skazy” czy „Wady”. Nie mniej jednak w dalszym ciągu seria chełmżyńska jest jedną z moich ulubionych, a „Zadra” to książka, którą z pewnością warto przeczytać.

Ilekroć ktoś prosi mnie o polecenie kryminału, który jest niezawodny – polecam serię z Grossem. Znaleźć tu można wszystko to, co cenię w dobrym kryminale. Nieśpieszna fabuła, dobrze skonstruowani, nieszablonowi bohaterowie, inteligentna intryga kryminalna i hermetyczny, małomiasteczkowy klimat owiany dużą ilością tajemnic, których nikt nie chce wyjawić.

W środku lasu, z dala od ludzi znaleziono klęczące, powieszone na linie, bezgłowe zwłoki mężczyzny. Komisarz Bernard Gross oraz aspirant Skalska rozpoczynają śledztwo, w ramach którego próbują ustalić czy doszło do samobójstwa czy w zdarzeniu brały udział osoby trzecie. Według Grossa sprawa ta zdaje się niejako łączyć z tajemniczym zaginięciem pary studentów sprzed lat. Czy...

To już trzecia część przygód Grossa. Ciekawy motyw morderstwa. Klimat szarobury i przygnębiający. Momentami robi się dziwnie. Zakończenie trochę banalne, ale ja już przepadłam. Wtopiłam się w te kryminały jak w bagno. Polecam

To już trzecia część przygód Grossa. Ciekawy motyw morderstwa. Klimat szarobury i przygnębiający. Momentami robi się dziwnie. Zakończenie trochę banalne, ale ja już przepadłam. Wtopiłam się w te kryminały jak w bagno. Polecam

Do bohatera powróciłam po kilku latach :-) Interesujące dalsze losy, kolejne dochodzenia, które znajdują swoje rozwiązanie. Ciekawe postaci. Zakończenie trochę mało przekonujące, ale pomimo tego czytało się dobrze i emocje grały, a to najważniejsze. :-)

Do bohatera powróciłam po kilku latach :-) Interesujące dalsze losy, kolejne dochodzenia, które znajdują swoje rozwiązanie. Ciekawe postaci. Zakończenie trochę mało przekonujące, ale pomimo tego czytało się dobrze i emocje grały, a to najważniejsze. :-)

Moim zdaniem dużo lepsza od drugiej części, od pierwszej chyba też. Zadrę czytałam pod koniec października, więc pogoda za oknem idealnie zgrywała się z tą opisywaną, było mrocznie, mokro i zimno. I muszę przyznać, że jak na razie to najlepiej powiązane fabularnie dwie sprawy w tym cyklu. Bo, że są dwie sprawy, stara i nowa, to chyba oczywiste jak niezliczone herbaty, które Gross parzy i pije w każdej części.
Co mam do zarzucenia? Głównie to, że wyjaśnienie sprawy jest dość nijakie, przy tej liczbie zwrotów akcji, przeróżnych zaangażowanych osób i mozolnej pracy detektywistycznej odkrycie sprawcy rozczarowuje. Rozczarowuje też dlatego, że na sam koniec dostajemy dodatkowy zwrot akcji, który zamiast sprawy wyjaśnić, zostawił mnie z takim "Eeee?". Wydaje mi się, że wątek Eweliny Otremby i jej nowego partnera wymagał jednak trochę więcej niż dwóch zdań wyjaśnienia. Albo co się właściwie stało z Olkiem z przybudówki? Akcja przez większość czasu toczy się raczej wolno, wszystko jest tłumaczone, ma czas wybrzmieć, a koniec sprawia wrażenie, jakby ktoś wyrwał kartkę czy dwie. Wewnętrzne rozterki Grossa rozumiem, ale po lekturze trzech części, jednej po drugiej, wydają się po prostu pisane metodą "kopiuj-wklej". I przy redakcji można by też zasugerować autorowi, że istnieją inne przymiotniki opisujące wygląd niż "grubokościsty/grubokoścista".

Moim zdaniem dużo lepsza od drugiej części, od pierwszej chyba też. Zadrę czytałam pod koniec października, więc pogoda za oknem idealnie zgrywała się z tą opisywaną, było mrocznie, mokro i zimno. I muszę przyznać, że jak na razie to najlepiej powiązane fabularnie dwie sprawy w tym cyklu. Bo, że są dwie sprawy, stara i nowa, to chyba oczywiste jak niezliczone herbaty, które...

Wartka akcja, mnóstwo wątków, nie sposób się nudzić, a jednak.... wątki jakby łączone na siłę, jakby w powieści nie było miejsca na postacie poboczne. Czyta się szybko, ale całość tworzy atmosferę nierzeczywistej bajki.

Wartka akcja, mnóstwo wątków, nie sposób się nudzić, a jednak.... wątki jakby łączone na siłę, jakby w powieści nie było miejsca na postacie poboczne. Czyta się szybko, ale całość tworzy atmosferę nierzeczywistej bajki.

Wiele hałasu o .. nic.
Zagmatwana akcja, skomplikowane śledztwo a zakończenie absolutnie niespojne.
Plus masa niepotrzebnych elementów w tym sceny seksu i sny.

Wiele hałasu o .. nic.
Zagmatwana akcja, skomplikowane śledztwo a zakończenie absolutnie niespojne.
Plus masa niepotrzebnych elementów w tym sceny seksu i sny.

78/2023 (audiobook 44/2023)
No nareszcie!
Trzecia odsłona cyklu zdecydowanie lepsza, ciekawsza, mocniejsza od pozostałych!
Ba! W moje opinii Małecki wręcz wypadł z własnej orbity i nieco zbliżył się tym razem do planety Nesbo ;)

Wcześniej miałem pretensje do Autora, że napięcia u niego za Gross ;) A że nie byłem odosobniony w tej diagnozie – widać Autor wziął sobie do serca opinie czytelników i skrzesał tym razem cały snop iskier!
“Zadra” to kapitalna historia, perfekcyjnie przemyślana, kręta niczym droga stu zakrętów, z mocno umotywowanymi psychologicznie postaciami. W dodatku – to opowieść dość mocna nawiązująca do wydarzeń w poprzednich tomach (jeśli ktoś zaczyna lekturę cyklu od “Zadry” właśnie – pozbawia się znacznej części czytelniczej zabawy).
Fascynujący w tej powieści jest także porażający realizm: cała ta historia jest wysoce prawdopodobna a zło w swej istocie – zwyczajnie banalne.
Nawet akapity poświęcone sklejaniu przez bohatera modeli – tym razem nie nudzą, nie powodują senności, ale są swoistymi kontrapunktami dla narracji poświęconej głównym wątkom, stanowią rodzaj pit stopów, które pomagają zebrać myśli Grossowi i pozwalają ruszyć dalej.
Ciekaw jestem wielce, co takiego wymyśli Autor w kolejnej odsłonie cyklu.
A świetnym trafem jest, iż piszę te słowa 25 października, czyli w… dniu premiery “Zrostu” :)
Mam nadzieję, że wydawca zadba o wersję audio w interpretacji niezrównanego Piotra Grabowskiego, który – jak i pozostałe części – przeczytał mi “Zadrę”.

78/2023 (audiobook 44/2023)
No nareszcie!
Trzecia odsłona cyklu zdecydowanie lepsza, ciekawsza, mocniejsza od pozostałych!
Ba! W moje opinii Małecki wręcz wypadł z własnej orbity i nieco zbliżył się tym razem do planety Nesbo ;)

Wcześniej miałem pretensje do Autora, że napięcia u niego za Gross ;) A że nie byłem odosobniony w tej diagnozie – widać Autor wziął sobie do...