Lissy

Książka ma sporo plusów, największym jest baśniowy klimat. Nieoczywiste, nieco nierealne wręcz postaci i magiczny nastrój, górskiej chaty, gdzie nie ma szans na pomoc. To kryminał, nieco thriller psychologiczny. Ciężko jednoznacznie określić tę książkę, ale jako całość bardzo przypadła mi do gustu.

Książka ma sporo plusów, największym jest baśniowy klimat. Nieoczywiste, nieco nierealne wręcz postaci i magiczny nastrój, górskiej chaty, gdzie nie ma szans na pomoc. To kryminał, nieco thriller psychologiczny. Ciężko jednoznacznie określić tę książkę, ale jako całość bardzo przypadła mi do gustu.

Pokaż mimo to

Jest klimat - jest ciekawie.

Po przeczytaniu pierwszych stron pomyślałam „ jak w filmie” Piękna kobieta ucieka od męża gangstera i chce zacząć życie od nowa. Jak to często bywa niema swoich pieniędzy więc postanawia okraść męża w tym przypadku zabiera szafiry. Gangster po zorientowaniu się, że jego żona znika wpada w wściekłość i postanawia ją znaleźć za wszelką cenę.
Jak w filmach prawda? Jest jeszcze wątek Konsorcjum ale nie jest zbyt istotny dodaje jedynie tempa na początku książki.
No a później w sumie już leci. Podczas ucieczki wypadek, uratowana przez obcego faceta z gór, tropiona przez zaufanego człowieka (zabójcę), ukrywająca się gdzieś głęboko w górach. A w górach, no właśnie czy jest bezpieczna?


I niby historia jakoś nie specjalnie nadzwyczajna ale….
Im dalej w las tym bardziej czułam klimat, mimo chaosu udało mi się odnaleźć. Dałam się pochłonąć z pewnością dlatego, że już dawno nie czytałam tak dziwnej książki.

Jest w niej coś intrygującego, coś co sprawia że chciałam przeczytać do końca.

Są również momenty które są dla mnie z grubsza nie zrozumiałe, momenty w których zastanawiałam się jak mam odebrać pewne fragmenty czy to zło i obłęd czy może fantazja.


Nie każdemu przypadnie do gustu. Ale myślę, że warto spróbować przeczytać i samemu ocenić.
Albo się nią zachwycisz albo wręcz przeciwnie.

Jest klimat - jest ciekawie.

Po przeczytaniu pierwszych stron pomyślałam „ jak w filmie” Piękna kobieta ucieka od męża gangstera i chce zacząć życie od nowa. Jak to często bywa niema swoich pieniędzy więc postanawia okraść męża w tym przypadku zabiera szafiry. Gangster po zorientowaniu się, że jego żona znika wpada w wściekłość i postanawia ją znaleźć za wszelką cenę.
Jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nieco się obawiałam lektury, ponieważ okładka skojarzyła mi się z czymś lekkim, kryminałem dla nastolatków (w sumie nie wiem czemu). Ale wiadomo - nie ocenia się książki po okładce.

Po przeczytaniu mam wrażenie, że przy pisaniu autorowi z tyłu głowy wybrzmiewało, żeby książka miała w sobie coś z baśni. Bohaterów naprawdę łatwo można wpisać w taki bajkowy właśnie schemat: Marlene jest księżniczką, żyjącą w dostatku, ale nieszczęśliwą w swoim życiu; Herr Wagner, jej mąż to ktoś w rodzaju despotycznego króla; poznajemy także obrońcę Marlene - Simona, a na dodatek dziewczynę próbuje wyśledzić wynajęty zabójca.

Bardzo podobało mi się, że w stopniu większym niż znikomy poznajemy losy tych najważniejszych bohaterów. Co sprawiło, że Herr Wagner - bo nikt, nawet żona nie zwracał się do niego po imieniu - stał się bezwzględnym szefem mafii? Dlaczego Marlene porzuciła luksusowe życie i uciekła od męża tyrana? Jednocześnie nie dowiadujemy się zbyt wiele o Simonie- wybawicielu uciekinierki. W charakterystyce bohaterów Autor zachował należny umiar, nie zagłębiając się za bardzo, a jednocześnie pozostawił w głowie kilka znaków zapytania.

Fabuła być może nie jest szaleńczo intrygująca, chociaż w głowie tworzą się różne scenariusze. Największą zaletą książki jest jednak jej klimat. Napięcie budowane jest stopniowo, wydarzenia nie atakują nas znienacka. “Lissy” to naprawdę ciekawa mieszanka gatunkowa, z kilkoma niedociągnięciami, ale te akurat są do wybaczenia.


www.instagram.com/zaczytana_olcia/

Nieco się obawiałam lektury, ponieważ okładka skojarzyła mi się z czymś lekkim, kryminałem dla nastolatków (w sumie nie wiem czemu). Ale wiadomo - nie ocenia się książki po okładce.

Po przeczytaniu mam wrażenie, że przy pisaniu autorowi z tyłu głowy wybrzmiewało, żeby książka miała w sobie coś z baśni. Bohaterów naprawdę łatwo można wpisać w taki bajkowy właśnie schemat:...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Górski klimat dobrze oddany. Nutka tajemniczości. Jednak "Istota zła" dużo bardziej mi się podobała.

Górski klimat dobrze oddany. Nutka tajemniczości. Jednak "Istota zła" dużo bardziej mi się podobała.

Pokaż mimo to

"Lissy" to druga w dorobku powieść Luci d'Andrei, którą miałam okazję przeczytać. Jest to powieść interesująca i nietuzinkowa ze względu na styl pisarza, który zapewne nie wszystkim będzie odpowiadać. Podobnie jak w "Istocie zła" i tu chwilami ma się wrażenie, że choć z pozoru wydarzenia łączą się ze sobą, to jednak poszczególne rozdziały można odbierać jako pojedyncze wizje, nieco abstrakcyjne. Mamy mnóstwo nawiązań do pełnych ukrytych znaczeń i przemocy baśni braci Grimm, sceneria wydarzeń - maleńka górska wioska, chata u zbocza góry, w której mieszka pustelnik - tworzy mroczny klimat. Aż prosi się jeszcze o jakiegoś mitycznego stwora, znajdzie się i on - ale poza tym będzie to też opowieść o miłości, opętaniu, sile i... mafii.

"Lissy" jest nietypowym doświadczeniem czytelniczym. Zaczyna się jak stary dobry film kryminalny. Młoda żona przedsiębiorczego mafiozo Herr Wegenera, Marlene, decyduje się na ucieczkę z domu. Zabiera ze sobą ukryty w sejfie aksamitny woreczek z jego tajemniczą zawartością. Zawartość owa jest tak cenna, że jej zniknięcie stawia na szali życie samego Herr Wegenera. Zrobi on więc wszystko, by odnaleźć Marlene, a przede wszystkim odzyskać ukradzioną przez nią rzecz. Nie cofnie się przed niczym, włącznie z tym by sprzymierzyć się z samym diabłem.
Traf chce, że podczas swej spektakularnej ucieczki, Marlene traci panowanie nad autem i rozbija się w pobliżu masywu górskiego, w którym próżno szukać żywego ducha. Dziewczyna ma jednak szczęście, ponieważ znajduje ją i zabiera do swej chaty żyjący samotnie Simon Keller.

Simon jest starszym, lecz krzepkim mężczyzną. Podobnie jak jego ojciec i dalsi przodkowie w linii męskiej zajmuje się ziołolecznictwem i czytaniem oraz przepisywaniem Biblii. Jego dom wypełniają wypchane zwierzęta o osobliwym wyglądzie - łączące w sobie cechy różnych gatunków. Mężczyzna zajmuje się polowaniem, hoduje też świnie. Wydaje się, że może pomóc Marlene nie tylko odzyskać zdrowie, ale i uchronić ją przed wyrokiem, jaki wydał na nią mąż. Jednak, czy młoda kobieta do końca może mu zaufać? Co ukrywa ten człowiek gór? I kim okaże się tytułowa Lissy?

Powieść była naprawdę zaskakująca swoją mroczną i posępną atmosferą. Decyzje, które podejmowali bohaterowie wynikały z tego, co spotkało ich w życiu. Autor umożliwił czytelnikom wgląd w psychikę postaci, ale niektórzy do samego końca stanowili dla mnie zagadkę. Wariat czy zraniony wrażliwiec? Dobry czy zły? Granica jest płynna, nic nie jest białe lub czarne, za to z całą masą odcieni szarości. Tu akurat zgodzę się z porównaniem, że d'Andrea postrzega naturę zła w człowieku podobnie jak Stephen King. Jednak powieści obydwu pisarzy są zupełnie inne. Do stylu Włocha trzeba się przekonać, ale jestem pewna, że można się nim zarówno zafascynować, jak i znienawidzić. Niemniej "Lissy" zapamiętam raczej dobrze.

"Lissy" to druga w dorobku powieść Luci d'Andrei, którą miałam okazję przeczytać. Jest to powieść interesująca i nietuzinkowa ze względu na styl pisarza, który zapewne nie wszystkim będzie odpowiadać. Podobnie jak w "Istocie zła" i tu chwilami ma się wrażenie, że choć z pozoru wydarzenia łączą się ze sobą, to jednak poszczególne rozdziały można odbierać jako pojedyncze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lissy to nie jest książka dla każdego, duże grono osób poczuje rozczarowanie, gdyż nie jest to typowy thriller czy horror. To prześwietny miszmasz gatunkowy, książka bardzo nieoczywista, a autor znakomity. Wiedziałam to już po przeczytaniu "Istoty zła" jego autorstwa. Bardzo mroczna, gęsta, ciężka atmosfera, nic nie jest takie, jakim się wydaje, zaczynając przygodę z lekturą. Luca D’Andrea buduje napięcie stopniowo, niespiesznie, powoli i nagle ni stąd, ni zowąd zaczynasz odczuwać strach, oczy się szerzej otworzą, kto wie, może dostaniesz gęsiej skórki? I tak będzie już do końca. A mała, kochana Lissy Cię przerazi. Kim jest tytułowa Lissy? Ja Wam tego nie powiem, gwarantuję, że będzie to niespodzianka.
Książka wyśmienita.

Lissy to nie jest książka dla każdego, duże grono osób poczuje rozczarowanie, gdyż nie jest to typowy thriller czy horror. To prześwietny miszmasz gatunkowy, książka bardzo nieoczywista, a autor znakomity. Wiedziałam to już po przeczytaniu "Istoty zła" jego autorstwa. Bardzo mroczna, gęsta, ciężka atmosfera, nic nie jest takie, jakim się wydaje, zaczynając przygodę z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Około 150 str mialem mysl zeby nie czytac dalej powiesci d'Andrei. Wydało mi się, że infantylne jest przedstawianie mordercy gotującego obiad potencjalnej ofiarze. Niezbyt podobały mi się też teksty zaczerpnięte z baśni braci Grimm i pełne wulgaryzmów i szowinizmu rozmyślania drugoplanowych bohaterów. Teraz cieszę się, że przeczytałem do końca. Dawno tak świetnie nie bawiłem się czytając książkę. Aura tajemniczości, mroku, szaleństwa i konstrukcja oparta na krótkich zdaniach i równoważnikach zdań powoduje że można przeczytać książkę w jeden wieczór.

Około 150 str mialem mysl zeby nie czytac dalej powiesci d'Andrei. Wydało mi się, że infantylne jest przedstawianie mordercy gotującego obiad potencjalnej ofiarze. Niezbyt podobały mi się też teksty zaczerpnięte z baśni braci Grimm i pełne wulgaryzmów i szowinizmu rozmyślania drugoplanowych bohaterów. Teraz cieszę się, że przeczytałem do końca. Dawno tak świetnie nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zajebista. Co tu dużo pisać, podobało mi się niemal wszystko w tej książce. Fabuła bardzo ciekawa, dość mroczna i surowa. Nieudana ucieczka Marlene, poznanie Simona Kellera (najlepsza postać w książce - pomimo jego czynów, bardzo smutna i niestabilna osoba), który pomagał dziewczynie, dopóki powolne szaleństwo wkradające się do jego umysłu nie odebrało mu rozumu. Zaufany człowiek, psychopata o wysublimowanym guście, który podąża tropem Marlene, nie spocznie dopóki nie odnajdzie zaginionej. Wegener mógł pozostać na kartkach książki trochę dłużej, autor mógł również rozwinąć wątek jego "imperium", a także dopisać kilka wątków z jego działalności, choć muszę przyznać, że dzieciństwo Wegenera (jak i innych) opisane wzorcowo. To trzeba samemu przeczytać. Polecam gorąco!

Zajebista. Co tu dużo pisać, podobało mi się niemal wszystko w tej książce. Fabuła bardzo ciekawa, dość mroczna i surowa. Nieudana ucieczka Marlene, poznanie Simona Kellera (najlepsza postać w książce - pomimo jego czynów, bardzo smutna i niestabilna osoba), który pomagał dziewczynie, dopóki powolne szaleństwo wkradające się do jego umysłu nie odebrało mu rozumu. Zaufany...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobrze oddany klimat niepokoju, który towarzyszy każdemu z bohaterów. Może większość akcji nie ma sensu i wszystko jest pogmatwane jednak czytało się nadzwyczaj dobrze i szybko.

Bardzo dobrze oddany klimat niepokoju, który towarzyszy każdemu z bohaterów. Może większość akcji nie ma sensu i wszystko jest pogmatwane jednak czytało się nadzwyczaj dobrze i szybko.

Pokaż mimo to

Kompletnie nie podobała mi się fabuła tej książki. Nie miała najmniejszego sensu. Totalna porażka.

Kompletnie nie podobała mi się fabuła tej książki. Nie miała najmniejszego sensu. Totalna porażka.

Pokaż mimo to