Lissy

Około 150 str mialem mysl zeby nie czytac dalej powiesci d'Andrei. Wydało mi się, że infantylne jest przedstawianie mordercy gotującego obiad potencjalnej ofiarze. Niezbyt podobały mi się też teksty zaczerpnięte z baśni braci Grimm i pełne wulgaryzmów i szowinizmu rozmyślania drugoplanowych bohaterów. Teraz cieszę się, że przeczytałem do końca. Dawno tak świetnie nie bawiłem się czytając książkę. Aura tajemniczości, mroku, szaleństwa i konstrukcja oparta na krótkich zdaniach i równoważnikach zdań powoduje że można przeczytać książkę w jeden wieczór.

Około 150 str mialem mysl zeby nie czytac dalej powiesci d'Andrei. Wydało mi się, że infantylne jest przedstawianie mordercy gotującego obiad potencjalnej ofiarze. Niezbyt podobały mi się też teksty zaczerpnięte z baśni braci Grimm i pełne wulgaryzmów i szowinizmu rozmyślania drugoplanowych bohaterów. Teraz cieszę się, że przeczytałem do końca. Dawno tak świetnie nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zajebista. Co tu dużo pisać, podobało mi się niemal wszystko w tej książce. Fabuła bardzo ciekawa, dość mroczna i surowa. Nieudana ucieczka Marlene, poznanie Simona Kellera (najlepsza postać w książce - pomimo jego czynów, bardzo smutna i niestabilna osoba), który pomagał dziewczynie, dopóki powolne szaleństwo wkradające się do jego umysłu nie odebrało mu rozumu. Zaufany człowiek, psychopata o wysublimowanym guście, który podąża tropem Marlene, nie spocznie dopóki nie odnajdzie zaginionej. Wegener mógł pozostać na kartkach książki trochę dłużej, autor mógł również rozwinąć wątek jego "imperium", a także dopisać kilka wątków z jego działalności, choć muszę przyznać, że dzieciństwo Wegenera (jak i innych) opisane wzorcowo. To trzeba samemu przeczytać. Polecam gorąco!

Zajebista. Co tu dużo pisać, podobało mi się niemal wszystko w tej książce. Fabuła bardzo ciekawa, dość mroczna i surowa. Nieudana ucieczka Marlene, poznanie Simona Kellera (najlepsza postać w książce - pomimo jego czynów, bardzo smutna i niestabilna osoba), który pomagał dziewczynie, dopóki powolne szaleństwo wkradające się do jego umysłu nie odebrało mu rozumu. Zaufany...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobrze oddany klimat niepokoju, który towarzyszy każdemu z bohaterów. Może większość akcji nie ma sensu i wszystko jest pogmatwane jednak czytało się nadzwyczaj dobrze i szybko.

Bardzo dobrze oddany klimat niepokoju, który towarzyszy każdemu z bohaterów. Może większość akcji nie ma sensu i wszystko jest pogmatwane jednak czytało się nadzwyczaj dobrze i szybko.

Pokaż mimo to

Kompletnie nie podobała mi się fabuła tej książki. Nie miała najmniejszego sensu. Totalna porażka.

Kompletnie nie podobała mi się fabuła tej książki. Nie miała najmniejszego sensu. Totalna porażka.

Pokaż mimo to

Muszę przyznać, że 'Lissy' spodobała mi się bardziej niż 'Istota zła'. Przede wszystkim wątek horroru został tu dużo lepiej zrobiony, było więcej emocji i w połowie książka zrobiła się na tyle interesująca, że ciężko mi było ją odłożyć. Czekam z niecierpliwością co tam jeszcze nam naskrobie pan nauczyciel z Bolzano.

Muszę przyznać, że 'Lissy' spodobała mi się bardziej niż 'Istota zła'. Przede wszystkim wątek horroru został tu dużo lepiej zrobiony, było więcej emocji i w połowie książka zrobiła się na tyle interesująca, że ciężko mi było ją odłożyć. Czekam z niecierpliwością co tam jeszcze nam naskrobie pan nauczyciel z Bolzano.

Pokaż mimo to

Pisać można o wszystkim i wszędzie. Tworzyć dowolne postaci, nadawać im losowe cechy, umieszczać w różnych lokacjach.
Takie prawo gier, filmów, seriali czy książek.
Jednak należy pamiętać, iż gdy wybieramy neutralne miejsce (dom, podwórko, lotnisko) i nie uda się nam zbudować porywającej fabuły, to finalny efekt nie będzie zbyt bolesny dla odbiorcy.
Owszem, zostawi negatywne wrażenie i może zniechęci do odbiorcy, jednak przypuszczalnie nie do tego stopnia, by po wzięciu głębokiego oddechu nie dać autorowi kolejnej szansy,
Natomiast kiedy decydujemy się na klimatyczną lokację np. las czy góry. W tym przypadku odbiorca raczej nie wybaczy nam błędu. Nie pozwoli nam wywalczyć drugiej szansy.
Po prostu przekreśli.
Luca D'Andrea (na szczęście) poradził sobie z podjętym wyzwaniem. Choć góry, nawet jako literackie miejsce akcji, nie są łatwym do zdobycia terenem.
Dość łatwo można z nich spaść, bez możliwości powrotu.
Na szczęście już ,,Istota zła" (mimo wątpliwego zakończenia) pokazała, że mam do czynienia z wysokiej klasy pisarzem, znającym się na sprawie. Kolejna książka ,,Lissy" tylko upewniła mnie w tym przekonaniu.
Choć też nie ustrzegła się słabości, bo jak inaczej nazwać postać Marlene, która jest po prostu uciekającą Marlene. Kobieta, która najpierw wychowywała się w biednej, wiejskiej rodzinie, by potem poślubić lokalnego mafioza - Herr Wegenera, a po kilku latach uznać, iż ma dosyć takiego życia więc ucieka (oczywiście zakochując się w innym) ze skradzionymi szafirami, by budować nowe życie w Szwajcarii czy innym Radomiu.
Jednym słowem banalna postać.
Brakuje tylko romantycznej muzyki.
Lepiej jest z Wegenerem, kimś w rodzaju nowego Ala Capone, który jednak nie uciekł do Ameryki, a postanowił zostać we Włoszech.
Ratują go jego wspomnienia.
Nie tylko poznania żony ale też (a może przede wszystkim), te z okresu dzieciństwa, jego drogi na szczyt, do władzy.
A także Simon Keller.
Zamknięty przed światem Bau'r. Dla którego jedynym miejscem jest rozpadająca się górska chata stanowi kwintesencję tej powieści.
Jego mix z pozostałymi dwiema uzupełniony o wątki leczenia opium, nieustannej modlitwy oraz traktowania świń jako swoich dzieci, a nawet siostry, zabija banalność opowieści.
Nadaje jej osobliwości, dziwactwa a w moim uznaniu klimatu, który porwał mnie praktycznie na starcie.
Żałuję tylko, iż motyw tajemniczej organizacji prześladującej Wegenera oraz bezimiennego zaufanego człowieka zostały potraktowane tak marginalnie, ponieważ ich rozwinięcie uczyniło, by z tej powieści coś genialnego.
A tak daje nam wciągającą książkę, którą czyta się w jeden dzień..
Nawet szybciej, gdy lubi się osobliwe klimaty.
Ja uwielbiam.

Pisać można o wszystkim i wszędzie. Tworzyć dowolne postaci, nadawać im losowe cechy, umieszczać w różnych lokacjach.
Takie prawo gier, filmów, seriali czy książek.
Jednak należy pamiętać, iż gdy wybieramy neutralne miejsce (dom, podwórko, lotnisko) i nie uda się nam zbudować porywającej fabuły, to finalny efekt nie będzie zbyt bolesny dla odbiorcy.
Owszem, zostawi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chyba jeszcze żadnego audiobooka nie wysłuchałam w takim tempie! Dawno też nie trafiłam na tak klimatyczny thriller, od którego – jakkolwiek sztampowo to nie brzmi – nie mogłam się oderwać. Świetna historia, doskonale skrojeni bohaterowie i malownicza sceneria niedostępnych, surowych tyrolskich Alp to mieszanka, której ciężko się oprzeć.

Pełna opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2019/01/lissy-luca-dandrea.html

Chyba jeszcze żadnego audiobooka nie wysłuchałam w takim tempie! Dawno też nie trafiłam na tak klimatyczny thriller, od którego – jakkolwiek sztampowo to nie brzmi – nie mogłam się oderwać. Świetna historia, doskonale skrojeni bohaterowie i malownicza sceneria niedostępnych, surowych tyrolskich Alp to mieszanka, której ciężko się oprzeć.

Pełna...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z tą książką to raczej się mierzyłam niż czytałam. Pierwsza połowa lepsza od drugiej. Wiele wątków, w których można się zgubić.

Z tą książką to raczej się mierzyłam niż czytałam. Pierwsza połowa lepsza od drugiej. Wiele wątków, w których można się zgubić.

Pokaż mimo to

"...Góry, powtarzał, dają wodę, jedzenie i mądrość. Wszystko, co jest potrzebne do życia. Góry, to jedyne, czego nigdy nie będzie można kupić. Są dla wszystkich..."

Zimna, mroźna w odcieniach błękitno - stalowych odcieniach okładka z zatopioną twarzą kobiety na tle tyrolskich gór...
Autor thrillera zabiera nas w lata 70 - te XX wieku w surowe, tajemnicze i pierwotne piękno, pełne niepokoju w Tyrolu.
Tam spotka się młoda kobieta, której przeszłość po piętach depcze i nawet ślub z księciem organizacji przestępczej nie uczynił życia bajkowym. On, Simon Keller, tajemniczy pustelnik, żyjący wysoko w górach, odizolowany od świata i ludzi, za towarzystwo ma świnie...jedną w stadzie nazywa Lussi, na cześć zmarłej w tajemniczych okolicznościach siostry.
Ona ucieka, on jej pomaga i to w zupełności byłoby na tyle, ale pojawia się cień Zaufanego Człowieka, który rozgrywa sprawy wg. wytycznych organizacji przestępczej i jej "akcjonariuszy".
W ten mrocznym i ponurym klimat autor wplótł magiczny realizm, utrzymał oniryczny folklor z tradycją Bau’ra - „...rolnik, ale też Kräutermandl, myśliwy, leśnik, kucharz, stolarz, hodowca, lekarz, czasem sportowiec i wreszcie kapłan...”), czy wprowadzenie legendy o koboldach - „...okrutne stworzenia żyjące w kopalniach i w podziemiach. O niebieskich oczach, w których światło zmieniało się w esencję nienawiści i strachu..."
Ulegamy magii gór i Simonowi, który od pokolenia tkwi w rodzinie, która przepisuje biblię, hoduje trzodę i jest samowystarczalny, sam sobie sterem, żaglem i łódką, nie potrzebuje kontaktu z cywilizacją i jej konsumpcyjno - komercyjnymi potrzebami, nieznajomość innego życia nie jest też chęcią i potrzebą poznania.
Spotkanie dwóch różnych światów, kobiety i mężczyzny, zawoalowanych ich historii, to temat rozważań winy, traumy, rodzinnych wartości, braku poczucia własnej wartości, nieakceptowania zmian i wartości, które bez względu na miejsce i czas, wciąż są ponadczasowe i aktualne.
Nie polecam, ale też nie odradzam.

"...Góry, powtarzał, dają wodę, jedzenie i mądrość. Wszystko, co jest potrzebne do życia. Góry, to jedyne, czego nigdy nie będzie można kupić. Są dla wszystkich..."

Zimna, mroźna w odcieniach błękitno - stalowych odcieniach okładka z zatopioną twarzą kobiety na tle tyrolskich gór...
Autor thrillera zabiera nas w lata 70 - te XX wieku w surowe, tajemnicze i pierwotne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Słowo, które najlepiej opisuje tę książkę to "zło". Zło czai się na każdej stronie i w każdej postaci.

Słowo, które najlepiej opisuje tę książkę to "zło". Zło czai się na każdej stronie i w każdej postaci.

Pokaż mimo to