Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jakaż to była śliczna powieść. Od pierwszych stron pozwoliłam autorce  wciągnąć się w tę piękną historię, w której nie brakowało ani smutku, ani zamyśleń, czy też zabawnych dialogów i małych tajemnic.  I były też momenty, gdy łzy stawały  mi w oczach przy czytaniu o losach małej Evie, traktowaniu jej przez bezduszne osoby w czasie pobytu na pensji. Jej zagadkowa przypadłość milczenia przy obcych była zupełnie nie rozumiana. W obecnych czasach ten  lęk przed mówieniem  nazywany jest  mutyzmem wybiórczym. Jedynie jej guwernantka Florence Thompson potrafi dotrzeć do psychiki tego dziecka. Czy w zachowaniu Evie kryje się jakaś mroczna tajemnica, okropne przeżycie?... Trudno było nie pokochać tego małego dziecka, zagubionego, bojącego się innych ludzi, nieufnego, bo przecież to, czego doznało w swym krótkim życiu od innych osób, było okrutne. I cały czas miałam w swojej wyobraźni tę twarzyczkę  dziewczynki z okładki książki.
Autorka przeniosła nas do dawnego Londynu  /lata 20-te XIX-go wieku/.
Hrabia Foglar po swojej śmierci pozostawił testament, w którym hojnie obdarza swoich potomków. Jego synowie - Fryderyk, Zadar i Oskar otrzymują spory majątek.  Jednak nie zapomina też o nieślubnej córce, dla której przeznacza pewną sumę pieniędzy, zależną od spełnienia określonych warunków.  Wszyscy zaskoczeni są istnieniem córki hrabiego, którą wedle woli zmarłego ma opiekować się najstarszy syn Fryderyk.
Kiedy Evie wraz ze swoją opiekunką trafia do domu hrabiego Fryderyka, nie jest jej łatwo, ale spotyka się wreszcie  z ogromną wyrozumiałością.
Z Londynu autorka przenosi nas też na czas  świąteczny do polskiego majątku nad Narwią. Czy Evie w nowym otoczeniu zacznie przełamywać swoje lęki? Czy hrabia Fryderyk o niezbyt ciekawej reputacji, z którym opiekunka dziewczynki ma przykre wspomnienia z przeszłości, jest faktycznie osobą taką, jak sądzą inni? A może stanie się coś, co wprowadzi ocieplenie między tymi dwoma dorosłymi osobami?
Podziwiam ten świetnie przedstawiony XIX-wieczny klimat tamtych czasów, ten cały arystokratyczny świat, konwenanse, uprzedzenia. Pięknie opisana historia, wciągający wątek romantyczny, tajemnice... Nie brakuje też tutaj czyhającego niebezpieczeństwa. Mała Evie powoli otwiera się na innych, a przy niej są także pozostali bracia, dzięki którym oswaja  swój lęk. Nawet baronowa, ciotka, mimo swej pozornej oschłości i pewnej wyniosłości, spełnia pewną rolę w nowym życiu dziewczynki. Ta powieść niesie mądre przesłanie. Autorka napisała bardzo wciągającą powieść, w której nie brakuje wzruszeń, rodzących się uczuć, tajemnic z przeszłości, wątków, które budzą strach. Świetnie wykreowane postacie, często zabawne dialogi, wspieranie się braci, ich wzajemne relacje, często i spory, które potrafią budzić uśmiech...
Polecam "Zaklętą w ciszy", choć to mało powiedziane. Tę książkę trzeba przeczytać. Jak zawsze autorka nie zawiodła mnie. Jej styl pisania i język powieści urzekają, a poruszany temat mutyzmu wybiórczego, uroczy klimat dawnych czasów, intrygujące zwroty akcji, tajemnice, przełamywanie barier po prostu skradły moje serce...

Jakaż to była śliczna powieść. Od pierwszych stron pozwoliłam autorce  wciągnąć się w tę piękną historię, w której nie brakowało ani smutku, ani zamyśleń, czy też zabawnych dialogów i małych tajemnic.  I były też momenty, gdy łzy stawały  mi w oczach przy czytaniu o losach małej Evie, traktowaniu jej przez bezduszne osoby w czasie pobytu na pensji. Jej zagadkowa przypadłość...

To wyjątkowo poruszająca lektura, bo dotyka prawdziwego życia. Autorka nie boi się poruszać trudnych tematów i za to ją cenię. Powieść trzeba czytać powoli, smakując kolejne strony, by zrozumieć to wszystko, co chce nam przekazać, by zrozumieć głębię samotności. Refleksje nasuwają się same, bo to po prostu życie. Czy coś zawsze dzieje się po coś? Czy warto walczyć o swoje szczęście? Najlepiej  poznać poprzednie tomy, by w pełni zrozumieć ten ostatni. "Znaki życia" /2 części/,  "Przez ucho igielne", "Mazurka"... I od nich proponuję zacząć czytanie tej emocjonującej serii. Przy czytaniu zdarzało mi się oburzać na postępowania określonych osób, bo jednak zawsze są przecież jakieś granice cierpliwości... 
"Słońce w lwie" to wzruszająca dalsza historia trzech przyjaciółek - Sylwii, Malwiny i Wiktorii z mazurskiej wsi Pietruchy, które zmagają się z trudami codziennego życia, ale też  ich wzajemne relacje  są wyjątkowe. Starają się nawzajem wspierać i mimo  wszystko zawalczyć o swoje szczęście. Jest samotność, są zwątpienia, ale przyjaźń to jest coś, co pozwala im na podtrzymywanie siebie nawzajem na duchu.  I nasuwa się pytanie, czy warto  żyć tak, by zadowolić innych, czy też nasze życie powinno płynąć wg naszych, określonych zasad? Podziwiam autorkę za tak dogłębną analizę psychiki bohaterek. Tej książki nie da się czytać jednym tchem, by czegoś nie przeoczyć, bo autorka zmusza nas do powolnego delektowania się, by zrozumieć, co chce nam przekazać...
Moc perypetii, przeróżnych trudnych decyzji, nadziei... Czy przeszłość powinna decydować o przyszłości? Przeżycia trzech kobiet zapadają głęboko w serce. I choć każda z nich  ma za sobą nieciekawą przeszłość i nie mieszkają już razem, to jednak nadal są w kontakcie, wzajemnie się wspierając.  Sylwia walczy z nieuleczalną chorobą i uczy się z nią żyć. Malwina nie może dojść do porozumienia z decyzjami  sądu, jednak odzyskuje wiarę w miłość i ma przy swoim boku kogoś, kto jest ogromną pomocą w tej walce  z bezdusznym wymiarem sprawiedliwości. Wiktoria również nie poddaje się przeciwnościom losu i otwiera się na miłość. Czy przyjaciółki osiągną spokój i odzyskają  radość życia? A może ktoś jeszcze w pewien sposób im pomoże?  Czy trudno jest uporać się z przeszłością? Czy teraźniejszość pozwoli zapomnieć o dawnych traumatycznych przeżyciach? Trzy mądre kobiety wykazują się wręcz niesamowitą siłą i walczą o swoje szczęście. Ich rozmowy na tematy wiary, astrologii, czy mitologii, o czym czyta się z ciekawością, ich wzajemne relacje, moc intuicji,  są ogromną pomocą  w uświadamianiu sobie, co w życiu naprawdę jest ważne.
Poruszane tematy w tej kolejnej części wartościowej serii wymagają przy czytaniu skupienia i przemyśleń. Są tu między innymi poruszane i kontrowersyjne tematy...
Malwina, Wiktoria i Sylwia próbują zdecydowanie rozprawić się z przeszłością, choć nie jest to łatwe dla żadnej z nich. Czy ich determinacja będzie na tyle silna, by pokonać demony przeszłości? Sądzę, że ten tytuł piątego tomu jest bardzo trafiony /zresztą tytuły poprzednich części także/. Mimo, że książka nasuwa moc refleksji,  pobudza do przemyśleń, to nie brakuje w niej od czasu do czasu i humoru. 
Powieść zdecydowanie wyróżnia się na tle innych książek.   Wiktoria również nie poddaje się przeciwnościom losu i otwiera się na miłość. Czy przyjaciółki osiągną spokój i odzyskają  radość życia? A może ktoś jeszcze w pewien sposób im pomoże?
Wioletta Milewska  utwierdza czytelnika, że każde życie ma sens, tylko trzeba właściwie do niego podejść, zatrzymać się w biegu i nie poddawać mimo wszelkich trudności. Najważniejszy wewnętrzny spokój, poczucie własnej wartości i warto dopuścić do głosu swoją intuicję. A "życie człowieka utkane jest z różnego rodzaju przędzy"  - ten cytat z prologu powieści mówi sam za siebie.... Te rozważania zaraz we wstępie są cudne.   
I co tak bardzo rzuca się w czytaniu tej książki /i poprzednich tomów/? Wioletta Milewska bawi się wręcz słowem, pisze przepięknym literackim językiem, każde zdanie jest doskonale przemyślane... Podoba mi się bardzo styl pisania autorki, który zdecydowanie wyróżnia się na tle niektórych wydawanych współcześnie książek.  Autorka potrafi pięknie oddawać emocje, a jej bohaterki są osobami z krwi i kości. Również i postacie drugoplanowe zasługują na uwagę.Wspaniale zgłębia ludzką psychikę i uświadamia, co tak naprawdę ważne jest w życiu. Polecam wszystkim, którzy oczekują od książki czegoś więcej, niż banalnej historii. Sądzę, że ten tytuł piątego tomu "Słońce w lwie" jest bardzo trafiony /zresztą tytuły poprzednich części także/. A dlaczego? To już trzeba przekonać się samemu sięgając po tę książkę /i nie zapomnieć, że najlepiej zacząć historię trzech wspaniałych przyjaciółek od "Znaków życia"/. Takie powieści nie pozwalają o sobie na długo zapomnieć i po czasie znów chce się do nich powrócić...

/Dziękuję Wydawnictwu Novae Res za egzemplarz recenzencki/

To wyjątkowo poruszająca lektura, bo dotyka prawdziwego życia. Autorka nie boi się poruszać trudnych tematów i za to ją cenię. Powieść trzeba czytać powoli, smakując kolejne strony, by zrozumieć to wszystko, co chce nam przekazać, by zrozumieć głębię samotności. Refleksje nasuwają się same, bo to po prostu życie. Czy coś zawsze dzieje się po coś? Czy warto walczyć o swoje...

Urocza powieść pachnąca sennymi poziomkami... 
Jak zaczarowana pochłaniałam kolejne strony książki. Historia 19-letniej Leny, która straciła matkę w dzieciństwie, zaczyna się od pogrzebu ukochanego ojca - leśniczego Andrzeja Szejny. I wtedy to dziewczynie rozpada się jej cały świat pełen miłości ojca, ukochanego lasu. Lena zostaje pozbawiona swoich wszelkich marzeń, miłości i nadziei... Jej życie legło w gruzach.  Nie może liczyć na pomoc swojej macochy, która pokazuje swoje prawdziwe oblicze, ani na pomoc jedynej ciotki Żanety.  Pozostaje tylko wierny  Szarik, który okazuje swą  psią miłość tak, jak potrafi.  Na dodatek dziewczyna musi opuścić ukochaną leśniczówkę, bo pojawia się nowy leśniczy. Jedynym wsparciem okazuje się młody podleśniczy Kamil Grygiel, który pragnie otoczyć ją opieką, choć jego narzeczonej zupełnie się to nie podoba. Lena marzyła o studiach na Leśnictwie, jednak bez środków finansowych i matury, do której nie została dopuszczona wskutek niewielkiego spóźnienia na egzamin, straciła wszelkie złudzenia. Postanawia wyjechać do Trójmiasta, znaleźć pracę, mieszkanie i od nowa ułożyć swoje  dalsze życie. Musi zapomnieć  o swoim dawnym życiu, zostawić wspomnienia, bo przecież "nigdy nie jest tak, że zawsze jest mrok albo zawsze słońce. Życie plecie nam pogodę.Raz przytrafi się deszcz, raz burza z piorunami, a innym razem otuli nas słońce, a w naszym serca zakwitnie wiosna" /cytat z książki/. Opieka i serce okazywane  Lenie w ostatnich dniach pobytu w leśniczówce przez Kamila, zaczynają budzić w sercu dziewczyny ciepłe uczucia. A może nie tylko w jej sercu?  Jednak nie może sobie pozwolić na marzenia, bo przecież chłopak ma narzeczoną.  Na drodze Leny staje też starsza osoba /Małgorzata/ nazywana we wsi "wiedźmą", która również staje  się ogromnym wsparciem. I ukochany Szarik znajduje tymczasowy dom. Na 19-latkę czekają nowe wyzwania, nowa praca, nowe mieszkanie i być może miłość. Jednak czy taka upragniona, jedyna? Czy jej dusza znów otworzy się na świat? 
Autorka czaruje czytelnika każdym słowem, otula ciepłem i serdecznością. Już od pierwszych stron książki pokochałam Lenę i przeżywałam  z nią jej smutki. A dzieje się w życiu tej dziewczyny sporo... Polecam wszystkim zapoznanie się z tą piękną historią, od której trudno oderwać się. Moc emocji, niespodziewanych przypadków, smutku, rozterek i uniesień... Jestem zauroczona opisami  przyrody, dialogami... Wszystko pięknie dopracowane, pełne uczuć... Czy sny mogą pachnieć poziomkami? Sprawdźcie sami. Autorka, jak sama pisze w posłowiu, poprowadziła nas leśnymi ścieżkami i pokazała swój świat. Z niecierpliwością czekam na dalszą część tej pięknej historii. Polecam z całego serca, bo czas spędzony z tą powieścią  nie będzie stracony. I gwarantuję, że "Sny pachnące poziomkami" nie zawiodą was.

Urocza powieść pachnąca sennymi poziomkami... 
Jak zaczarowana pochłaniałam kolejne strony książki. Historia 19-letniej Leny, która straciła matkę w dzieciństwie, zaczyna się od pogrzebu ukochanego ojca - leśniczego Andrzeja Szejny. I wtedy to dziewczynie rozpada się jej cały świat pełen miłości ojca, ukochanego lasu. Lena zostaje pozbawiona swoich wszelkich marzeń,...