Jesteśmy społecznością, która kocha książki

#Recenzja ,,Mazurka" Wioletta Milewska - autorka Zapraszam Was na recenzję książki ,,Mazurka" jest to nasze czwarte spotkanie z dziewczynami Sylwią, Malwiną oraz Wiktorią, trzy kobiety bohaterki, wojowniczki, mądre i obdarzone niezwykłą intuicją, którą poznają i zaczynają się jej bliżej przyglądać. Poznałyśmy już dziewczyny w poprzednich częściach ,,Znaki życia" część I i II oraz ,,Przez ucho igielne" gościliśmy w Pietruch, małej mazurskiej miejscowości, gdzie czas stoi w miejscu, panują tu patriarchalne zasady, mąż, pan władca, a tym razem wybierzemy się w podróż za ,,ucho igielne,, oraz do Niemiec. Dziewczyny przez wiele lat tkwiły w nieudanych związkach, gdzie były wykorzystywane przez swoje rodziny, one walczyły z wszelkimi przeciwnościami losu, znosiły złe traktowanie przez mężów, partnerów w samotności i zaciszu czterech ścian, bo wstyd nie pozwalał na mówienie o tym głośno, komu by miały powiedzieć, jak mąż był panem i najważniejszym w domu i we wsi, kobieta miała siedzieć cicho, służyć swemu mężowi, zajmować się domem i dziećmi. Przyjaźń którą nawiązała się między dziewczynami, oraz długie rozmowy o życiu I ludzkiej egzystencji pozwoliły im na podjęcie pewnych kroków, zaczęły walczyć o siebie. Do zmian przyczyniły się także ich mężowie, Błażej i jego haniebny czyn, zdrada Mariana, oszustwa Ksawerego oraz złe traktowanie przez rodzinę. W tym tomie ,,Mazurka" drogi dziewczyn rozchodzą się, Malwina wyjeżdża, zaczyna żyć, kochać, uczęszcza na wykłady, które pozwalają jej poszerzać swoją wiedzę i zainteresowania. Sylwia także opuszcza Pietruchy, w Niemczech podejmuje pracę jako opiekunka do dzieci, uczy się języka, poznaje smak życia, mimo choroby nie załamuje się, czerpie pełnymi garściami z niego. Wiktoria, tylko ona dalej pozostaje w Pietruchach, zmaga się z codziennością, która nie jest łatwa, zdaje sobie sprawę, że jest wykorzystywana przez rodzinę, oszukiwana przez Ksawerego, ale boi się podjąć decyzję i walczyć o siebie. Dziewczyny utrzymują stałe kontakty, mimo dzielących ich odległości, często rozmawiają przez internet, dzielą się swoimi troskami, wspierają, a także nieustannie prowadzą analizy starych ksiąg, zagadnień religijnych, egzystencjalnych, dochodzą do zaskakujących wniosków, zadają sobie nawet pytanie: co by było, gdyby bóg był kobietą? Mazurka daje mam nadzieję, że nawet z najbardziej zawiłych sytuacji, związków można się wyplątać, można zacząć żyć na nowo i na własnych zasadach. Najtrudniejszy jest pierwszy krok, decyzja, że chcemy zmian, że będziemy o siebie walczyć. Jak widać dziewczyny zaryzykowały wszystko i zaczynają żyć, musiały zostawić za sobą traumatyczne wydarzenia, ale może dzięki temu co przeszły stały się silniejsze, odważniejsze. Teraz może być już tylko lepiej, taką mam nadzieję, bo mocno trzymam kciuki za dziewczyny, Sylwię i Malwinę, żeby się im udało, oraz za Wiktorię, żeby się odważyła i zaczęła walczyć o dobro swoje I córki. Dziękuję bardzo Wioletta Milewska za książkę do recenzji. A wszystkich zapraszam do przeczytania tej wspaniałej serii.