Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieco pokrętna, acz wciągająca wędrówka między trudną powojenną rzeczywistością, a fantastycznym światem mitów. Oceniłabym lepiej, gdyby nie dziwaczne zakończenie, które nie tylko nie odpowiedziało na wcześniejsze pytania, ale zrodziło kolejne, pozostawiając mnie w stanie najwyższej konsternacji... 🤔

Nieco pokrętna, acz wciągająca wędrówka między trudną powojenną rzeczywistością, a fantastycznym światem mitów. Oceniłabym lepiej, gdyby nie dziwaczne zakończenie, które nie tylko nie odpowiedziało na wcześniejsze pytania, ale zrodziło kolejne, pozostawiając mnie w stanie najwyższej konsternacji... 🤔

Zasugerowawszy się okładką, oczekiwałam radosnego rozpływania się nad uroczymi mruczkami. Nic bardziej mylnego. Książka, owszem, momentami bywa bardzo zabawna, ale w dużej mierze traktuje o negatywnych skutkach relacji ludzi i kotów, o zagrożeniach dla środowiska i dla nas samych, o okrucieństwie wobec zwierząt. Ta dobrze napisana, ciekawa opowieść momentami sprawiała, że, zwłaszcza jako posiadaczce dwóch kotów, robiło mi się po prostu przykro. Mimo wszystko polecam - wiele dowiedziałam się o zwierzęciu, które z takim entuzjazmem sprowadzamy do swoich domów.

Zasugerowawszy się okładką, oczekiwałam radosnego rozpływania się nad uroczymi mruczkami. Nic bardziej mylnego. Książka, owszem, momentami bywa bardzo zabawna, ale w dużej mierze traktuje o negatywnych skutkach relacji ludzi i kotów, o zagrożeniach dla środowiska i dla nas samych, o okrucieństwie wobec zwierząt. Ta dobrze napisana, ciekawa opowieść momentami sprawiała, że,...

Osobliwa pierwszoosobowa narracja przysporzyła mi z początku nieco problemu, ale doceniłam ją, kiedy trochę się przyzwyczaiłam. Subiektywna rzeczywistość Sama jest czymś nowym i ciekawym, a jednocześnie ponurym i bardzo niepokojącym. Podobnie jak głównego bohatera, innych postaci również nie da się w prosty sposób zaszufladkować - w jednej chwili budzą współczucie, w następnej odrzucają.

Nie wiem tylko, dlaczego książka została określona w opisie na okładce jako "wyjątkowo zabawna". Radość to ostatnie uczucie, jakie mogłaby we mnie wywołać. Natomiast przyjemność czytania - jak najbardziej.

Osobliwa pierwszoosobowa narracja przysporzyła mi z początku nieco problemu, ale doceniłam ją, kiedy trochę się przyzwyczaiłam. Subiektywna rzeczywistość Sama jest czymś nowym i ciekawym, a jednocześnie ponurym i bardzo niepokojącym. Podobnie jak głównego bohatera, innych postaci również nie da się w prosty sposób zaszufladkować - w jednej chwili budzą współczucie, w...

Przeczytałam "Blankets" w jeden dzień. Właśnie skończyłam i nie mogę przestać myśleć o tej książce. Bardzo emocjonalna, intymna, melancholijna, prawdziwa. Wspomnienia głównego bohatera przywołały wspomnienia z mojej przeszłości, może dlatego tak mocno na mnie wpłynęły.

"Blankets" to dowód na to, że komiks może być równie ambitny i prowokujący do przemyśleń, co klasyczna powieść. Autor oddaje obrazem to, czego po prostu nie dałoby się ubrać w słowa tak, żeby nie stracić po drodze części znaczenia. Potrzebuję więcej, na pewno będę szukać innych prac Thompsona.

Przeczytałam "Blankets" w jeden dzień. Właśnie skończyłam i nie mogę przestać myśleć o tej książce. Bardzo emocjonalna, intymna, melancholijna, prawdziwa. Wspomnienia głównego bohatera przywołały wspomnienia z mojej przeszłości, może dlatego tak mocno na mnie wpłynęły.

"Blankets" to dowód na to, że komiks może być równie ambitny i prowokujący do przemyśleń, co klasyczna...