Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[Senna] spóźnił się na tę konferencję, bo wcześniej nieformalnie świętował występ, o którym sam wiedział, że należał do najlepszych w całej jego karierze. Gdy wreszcie się pojawił, Prost wyjaśniał akurat wszystkie błędy, które popełnił w trakcie tego taktycznie katastrofalnego wyścigu. Wystarczy przypomnieć, że Francuz odbył aż siedem przeprowadzonych w panice pit stopów. Wyszła z tego zwyczajna litania wymówek kierowcy wyścigowego, tyle że trzy razy dłuższa niż zwykle. Przede wszystkim skrzynia biegów nie pracowała jak należy. Nie udało się rozwiązać problemów ze sprzęgłem. Ciśnienie w oponach było złe, aerodynamika kompletnie rozregulowana, szyberdach zaszedł rdzą, popielniczka się przepełniła, a francuskie przepisy o opodatkowaniu taksówek to rozbój w biały dzień. W tym konkretnym momencie można było zwątpić, czy trzykrotny mistrz świata dałby radę wyprowadzić z toru w jednym kawałku choćby rodzinne volvo. Wtedy Senna pochylił się do mikrofonu i zapytał: "To może wymienisz się ze mną na samochody?" To był jedyny przytyk tego dnia, a mimo to rozbawił nas wszystkich do łez.

[Senna] spóźnił się na tę konferencję, bo wcześniej nieformalnie świętował występ, o którym sam wiedział, że należał do najlepszych w całej ...

Nikt we mnie nie wierzył. ANi trochę. Wszyscy byli pewni, że zostanę kryminalistą. Wcześniej w mojej rodzinie nikt nie zachowywał się tak jak ja. - A wiesz, jaki ptak nie może latać? - nieustannie pytała mnie siostra. - Taki, co go zamknęli w więzieniu!

Nikt we mnie nie wierzył. ANi trochę. Wszyscy byli pewni, że zostanę kryminalistą. Wcześniej w mojej rodzinie nikt nie zachowywał się tak ja...

Kiedy jednak Senna dojechał do jakiegoś dublowanego zawodnika, który go nie zauważył, popisywał się zadziwiającą umiejętnością wyprzedzenia delikwenta bez tracenia przy tym cennego czasu. Noga i ręka nigdy mu nie zadrżał, a większość tych manewrów wykonywał bez problemów. To było coś w rodzaju presji psychicznej - kierowcy nauczyli się zjeżdżać z drogi na widok jego kasku. Choć niechętnie się do tego przyznawali, po części sami mu w tym pomagali. "Zawsze jechał na 100 procent - wspominał Brundle po dziesięciu latach od momentu, gdy sam pojedynkował się z nim w Formule 3. - Jeździł w tym kasku w jaskrawych kolorach, więc już z daleka było widać, że się zbliża. Pozostawiał ci decyzję, czy chcesz się z nim zderzyć, czy nie. Dokonywałeś wtedy wyboru zależnie od tego, jak bardzo chciałeś ukończyć wyścig".

Kiedy jednak Senna dojechał do jakiegoś dublowanego zawodnika, który go nie zauważył, popisywał się zadziwiającą umiejętnością wyprzedzenia ...

To, że zarabiasz, grając w hokeja, nie oznacza, że mniej kochasz ten sport. Tak naprawdę pozwala to kochać go bardziej.

To, że zarabiasz, grając w hokeja, nie oznacza, że mniej kochasz ten sport. Tak naprawdę pozwala to kochać go bardziej.

Sumienność rodzi pewność.

Sumienność rodzi pewność.

Wiedział, że źródłem jego przewagi jest gotowość jazdy na granicy. W ten sposób pokonywał rywali, którzy woleli na ułamek sekundy odjąć gaz, aby przeanalizować swoje szanse i ocenić ryzyko.

Wiedział, że źródłem jego przewagi jest gotowość jazdy na granicy. W ten sposób pokonywał rywali, którzy woleli na ułamek sekundy odjąć gaz,...

Co najlepsze, inaczej niż wielu współczesnych kierowców, Senna nigdy nie tłumaczył własnych błędów jakimiś zmyślonymi usterkami technicznymi ani nie wyolbrzymiał faktycznych problemów, żeby przedstawić własną jazdę w korzystniejszym świetle.

Co najlepsze, inaczej niż wielu współczesnych kierowców, Senna nigdy nie tłumaczył własnych błędów jakimiś zmyślonymi usterkami technicznymi...

Ci gracze z czarno-białych fotografii lub śnieżących starych filmów niczym nie różnią się od zawodników dzisiejszej NHL. Oczywiście, dzisiejsi zawodnicy są lepsi pod względem średniej. Ale lepsze nie zawsze oznacza najlepsze. Nie trzeba bardzo się wysilać, by znaleźć mniejszego gościa na szczycie strzelców ligi. Rzecz jasna, gra jest dziś szybsza niż kiedykolwiek. Ale szybsza nie zawsze oznacza lepsza. (...) Zawsze znajdzie się jakiś Guy Lafleur, Glenn Anderson czy Aleks Owieczkin, który powali cię samą szybkością. Ale mógłbym wymienić kilku graczy, którzy nie byli najlepszymi łyżwiarzami, a strzelali więcej bramek niż wielu innych.

Ci gracze z czarno-białych fotografii lub śnieżących starych filmów niczym nie różnią się od zawodników dzisiejszej NHL. Oczywiście, dzisiej...

Don Cherry zawsze powtarzał, że gdy pozwoli zawodnikom się bić, sami zadbają o sprawiedliwość na lodzie. Mówi, że twardziele biją się z twardzielami, aby rozładować nieco napięcie. Ma rację. Ludzie nie zdają sobie sprawy, że w 90% przypadków w trakcie walki obaj zawodnicy są zdeterminowani jak bokserzy, ale nie wściekli. Walczą w określonym celu - by chronić kolegę z drużyny lub zdobyć przewagę w spotkaniu. Tak naprawdę zapobiegają oni przemocy. Jeśli dochodzi do konfliktu, lepiej rozwiązać go w taki sposób. Gra wymyka się spod kontroli dopiero wówczas, gdy ataki są bezcelowe lub gdy bramka zostaje zdobyta nieprawidłowo. W wielu przypadkach twardziele to najmądrzejsi hokeiści w drużynie. To stratedzy. Zawsze są jednymi z najbardziej lubianych w szatni, zwykle są też najzabawniejsi. Inni szanują ich za to, że nadstawiają karku, żeby chronić drużynę. Nie jest też przypadkiem, że kibice uwielbiają ich równie mocno. Nikt jednak nie ma ochoty wiedzieć, jak biją się tacy zawodnicy, jak Frank Nighbor. Lady Byng pomyślała, że tego typu gracze powinni móc grać w swoim stylu, i miała rację.

Don Cherry zawsze powtarzał, że gdy pozwoli zawodnikom się bić, sami zadbają o sprawiedliwość na lodzie. Mówi, że twardziele biją się z twar...