Uwikłanie

Bardzo dobra i ciekawa opowieść, dobrze skrojone postacie, warto poświęcić trochę czasu na przeczytanie tej pozycji

Bardzo dobra i ciekawa opowieść, dobrze skrojone postacie, warto poświęcić trochę czasu na przeczytanie tej pozycji

Najlepsza z całej trylogii, szczególnie dla osób mieszkających w Warszawie

Najlepsza z całej trylogii, szczególnie dla osób mieszkających w Warszawie

Ciekawy pomysł, intrygujący bohater, po ludzku blisko.

Ciekawy pomysł, intrygujący bohater, po ludzku blisko.

Ja lubię książki Zygmunta Miłoszewskiego i postać prokuratora Teodora Szackiego. Po przeczytaniu tej książki poczułam dużą sympatię do tej postaci, pełnej sarkazmu i cynizmu do życia. Nie jest to postać idealizowana i wypolerowana, ma wady, klnie, ma prawdziwe emocje. To bohater autentyczny. Plus za historie.
Ta książka sprawiła, że chętniej zaczęłam sięgać po książki polskich autorów.

Ja lubię książki Zygmunta Miłoszewskiego i postać prokuratora Teodora Szackiego. Po przeczytaniu tej książki poczułam dużą sympatię do tej postaci, pełnej sarkazmu i cynizmu do życia. Nie jest to postać idealizowana i wypolerowana, ma wady, klnie, ma prawdziwe emocje. To bohater autentyczny. Plus za historie.
Ta książka sprawiła, że chętniej zaczęłam sięgać po książki...

Plusy:
- oglądamy śledztwo z perspektywy prokuratora, co jest mila nowości
- autor pisze ładnym jeżykiem, w porównaniu do książek Remigiusza Mroza, widać różnice warsztatu literackiego
- ponadto Miłoszewski nie szarżuje tak jak Mróz z kreacja postaci
- ciekawi podejrzani oraz prawie wszystkie postacie drugoplanowe
- terapia oraz watek psychologiczny
- naturalne dialogi, sprawnie napisane
- porządnie wymyślona zagadka
- autor przemyca sporo swoich przemyśleń na temat męskości, natury człowieka oraz naturalnie polityki
- ciekawy zabieg podawania „faktów”, niektórzy narzekają, ale mi się spodobał, pasuje do sposobu, w który poznajemy głównego bohater, ale…
Minusy:
- o ile pomysł na prezentacje bohatera według mnie jest trafiony, to sam bohater nie wzbudził we mnie zainteresowania
- przez wyżej wymieniony punkt, Ci, którzy nie polubią głównej postaci mogą się nieco wynudzić, bo bardzo dużo uwagi i kartek autor poświecą głównemu bohaterowi
- nierówne tempo powieść, w pewnym momencie czuć mocne wyhamowanie, które raczej nie było zamierzone
- nie wiem czy to zasługuje na minusa, ale myślę, ze lepiej czyta się książkę będąc z Warszawy

Przewaga plusów nad minusami, ale powieść mnie nie porwała. Polecam, dobra książka 6/10.

Plusy:
- oglądamy śledztwo z perspektywy prokuratora, co jest mila nowości
- autor pisze ładnym jeżykiem, w porównaniu do książek Remigiusza Mroza, widać różnice warsztatu literackiego
- ponadto Miłoszewski nie szarżuje tak jak Mróz z kreacja postaci
- ciekawi podejrzani oraz prawie wszystkie postacie drugoplanowe
- terapia oraz watek psychologiczny
- naturalne dialogi,...

Podczas nietypowej terapii grupowej, w której pacjenci wcielają się w swoich bliskich, ginie jeden z uczestników. Teodorowi Szackiemu przyjdzie prowadzić śledztwo, które pokaże, że uwikłania rodzinne to tylko początek o wiele mroczniejszej spirali tajemnic.

Sięgając po książkę Zygmunta Miłoszewskiego, wiem, że mogę spodziewać się nietuzinkowej historii. Nie inaczej było w przypadku pierwszej części trylogii o prokuratorze Teodorze Szackim “Uwikłanie”. Świetny pomysł na motyw przewodni fabuły. Niekonwencjonalna terapia grupowa zainteresowała mnie tak bardzo, że po zakończeniu lektury doczytałam sobie na jej temat co nieco. Odpowiednia dynamika akcji sprawia, że trudno się przy tej książce nudzić, choć raczej nie wylądowałam na emocjonalnej huśtawce. Znaczącą rolę odgrywają tu również elementy polityczne, które dla mnie osobiście były najbardziej zawiłe. Muszę jednak przyznać, że dodawały całości smaczku. Mamy tu ciekawie wykreowanego głównego bohatera, któremu udało się zyskać moją sympatię. Choć pióro autora nie należy do tych najlżejszych, ja przedzieram się przez tekst bez żadnego problemu. Kilka godzin spędzonych przy tej lekturze uważam za w pełni satysfakcjonujące. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy tej trylogii.

Podczas nietypowej terapii grupowej, w której pacjenci wcielają się w swoich bliskich, ginie jeden z uczestników. Teodorowi Szackiemu przyjdzie prowadzić śledztwo, które pokaże, że uwikłania rodzinne to tylko początek o wiele mroczniejszej spirali tajemnic.

Sięgając po książkę Zygmunta Miłoszewskiego, wiem, że mogę spodziewać się nietuzinkowej historii. Nie inaczej było w...

Ojj długo ta ksiązka leżała na półce i się kurzyła, ale zachęcona ocenami i recenzjami postanowiłam ja wkońcu przeczytać no i powiem szczerze, że mam mieszane uczucia i to bardzo. Pomysł żeby napisać książkę z perspektywy prokuratora super taki powiew świeżości coś innego, ale wykonanie tutaj dla mnie troche słabe bo prokurator Szacki nudził mnie niemiłosiernie takie flaki z olejem, nudny bez polotu, bez harakteru taki szary niezadowolony z życia chłopina. Historia opisana czyli ofiara Henryk Telak na terapi jakiejś takiej dziwnej było super sama terapia bardzo interesująca coś innego jednak nic w śledztwie się nie działo bo wiało nudą i nagle pyk znamy rozwiązanie. Ale samo morderstwo powiązania podejrzani i ogólnie strona kryminalna na plus. Wstawki polityczne i codzienne wiadomości na początkach rozdziałów dla mnie osobiście całkowicie zbędne. I tak suma sumarum książka z potencjałem, ale szału nie było no miałam momenty że czytając przysypiałam. Ale ogólnie nie skreślam autora spróbuje kolejną część może tu mi coś nie pykło nie zaiskrzyło no zobaczymy

Ojj długo ta ksiązka leżała na półce i się kurzyła, ale zachęcona ocenami i recenzjami postanowiłam ja wkońcu przeczytać no i powiem szczerze, że mam mieszane uczucia i to bardzo. Pomysł żeby napisać książkę z perspektywy prokuratora super taki powiew świeżości coś innego, ale wykonanie tutaj dla mnie troche słabe bo prokurator Szacki nudził mnie niemiłosiernie takie flaki...

żałuję kilku wieczorów na ten tytuł. przywiały mnie tu dobre opinie, ale w przyszłości zweryfikuję skąd biorę te polecenia. Motyw taka bujda, że opadły mi witki jak Szacki zwołał wszystkich na ostatnie "ustawienie" i słyszę coś w stylu " o nie ! no teraz to musimy sie wszyscy przyznać". co za dno.
i te niesamowite zbiegi okoliczności... nie sięgnę po tego autora więcej i nie polecam

żałuję kilku wieczorów na ten tytuł. przywiały mnie tu dobre opinie, ale w przyszłości zweryfikuję skąd biorę te polecenia. Motyw taka bujda, że opadły mi witki jak Szacki zwołał wszystkich na ostatnie "ustawienie" i słyszę coś w stylu " o nie ! no teraz to musimy sie wszyscy przyznać". co za dno.
i te niesamowite zbiegi okoliczności... nie sięgnę po tego autora więcej i...

Intryga wątpliwej jakości. W zamian za to, rzuca światło na kawałek historii zła w naszym kraju i zawiera wartościowe obserwacje społeczno-obyczajowe. A to już realne argumenty.

No i jak pięknie jest napisana!

Intryga wątpliwej jakości. W zamian za to, rzuca światło na kawałek historii zła w naszym kraju i zawiera wartościowe obserwacje społeczno-obyczajowe. A to już realne argumenty.

No i jak pięknie jest napisana!

Jest to moje pierwsze spotkanie z Miłoszewskim i oceniam je bardzo pozytywnie. Na plus zasługuje fakt opisania fabuły z perspektywy prokuratora a nie policjanta. Drugim pozytywem jest przedstawienie całego życia głównego bohatera, zarówno prywatnego, ale i zawodowego jak np. prowadzenie kilku spraw na raz, rozprawy sądowe itp. Sama postać Szackiego jest świetnie skonstruowana. Z jednej strony jest to fachowiec, specjalista w swojej dziedzinie, z drugiej zwykły człowiek, jak każdy z nas. Człowiek, który martwi się finansami, dziwnym stukaniem w samochodzie czy tym czy zdąży dziecko odebrać z przedszkola. W większości kryminałów na ogół główny śledczy zajmuje się tylko jedną sprawą a jego życie osobiste prawie nie istnieje bo skupia się tylko na pracy. Ewentualnie czasami postacie i relacje między nimi są za bardzo wyidealizowane, możemy je lubić, ale nie czujemy z nimi łączności. Dlatego podejście Miłoszewskiego jest trochę nietypowe, ale bardziej ludzkie. Pozwala nam się bardziej utożsamić z Teodorem Szackim.
Sama sprawa kryminalna ciekawa, choć trochę mało wiarygodna, ale z zaskakującym zakończeniem.
Zdecydowanie warto przeczytać chociażby dlatego, że druga część serii jest jeszcze lepsza niż pierwsza :)

Jest to moje pierwsze spotkanie z Miłoszewskim i oceniam je bardzo pozytywnie. Na plus zasługuje fakt opisania fabuły z perspektywy prokuratora a nie policjanta. Drugim pozytywem jest przedstawienie całego życia głównego bohatera, zarówno prywatnego, ale i zawodowego jak np. prowadzenie kilku spraw na raz, rozprawy sądowe itp. Sama postać Szackiego jest świetnie...