Jesteśmy społecznością, która kocha książki

SZÓSTKA WRON + KRÓLESTWO KANCIARZY
Myślę, że nikogo nie zdziwi moja pozytywna opinia na temat tych książek ale zacznę może tym razem od nieco innej strony i wyjaśnię dlaczego w ogóle zdecydowałem się sięgnąć po te książki. A więc był to deszczowy poniedziałek … a właściwie mógł to być każdy inny dzień tygodnia bo dobrze nie pamiętam , przeszukiwałem otchłań internetu w poszukiwaniu jakiejś ciekawej pozycji do przeczytania i tak na jednej aukcji natknąłem się na ofertę sprzedaży książki „Szóstka wron” i „Królestwo Kanciarzy”. Na akcji zamieszczony był opis pochodzący z tylnej okładki książki, który nie specjalnie wzbudził moje zainteresowanie ale na szczęście autor ogłoszenia zamieścił również zdjęcia książek. Okładki od razu przykuły mój wzrok i bardzo mi się spodobały a gdy na dalszych zdjęciach zobaczyłem że książki mają pomalowane boki kartek (jena na czarno druga na czerwono), od razu stwierdziłem że muszę je mieć choćby tylko po to by cieszyły wzrok na półce i bez zbędnej zwłoki dokonałem zakupu. Książki przez dłuższy czas przeleżały na tzw. kupce wstydy ale w końcu i na nie przyszedł czas (oczywiście najpierw sprawdziłem wasze opinie na LC).
Książka jest napisana lekkim i prostym językiem dzięki czemu czytanie sprawia dużą przyjemność i może pochłonąć na wiele godzin. Autorka stworzyła mroczny, „brudny” i doskonale wykreowany świat, barwne postacie, które nad wyraz wydają się być prawdziwe. Każdy z bohaterów jest inny, ma swoje tajemnice i historie, którą autorka powoli nam zdradza wraz z upływem czasu. Akcja jest wartka, dużo się dzieje a plany Kaza Brekkera są zaskakujące i przemyślane. W książce znalazło się również miejsce dla wielu śmiesznych sytuacji oraz wiele chwil do przemyśleń czy wzruszeń.
PODSUMOWUJĄC:
Jest to jedna z lepszych książek jakie przeczytałem i naprawdę warto poświęcić jej trochę swojego czasu.

SZÓSTKA WRON + KRÓLESTWO KANCIARZY
Myślę, że nikogo nie zdziwi moja pozytywna opinia na temat tych książek ale zacznę może tym razem od nieco innej strony i wyjaśnię dlaczego w ogóle zdecydowałem się sięgnąć po te książki. A więc był to deszczowy poniedziałek … a właściwie mógł to być każdy inny dzień tygodnia bo dobrze nie pamiętam , przeszukiwałem otchłań internetu w...

SZÓSTKA WRON + KRÓLESTWO KANCIARZY
Myślę, że nikogo nie zdziwi moja pozytywna opinia na temat tych książek ale zacznę może tym razem od nieco innej strony i wyjaśnię dlaczego w ogóle zdecydowałem się sięgnąć po te książki. A więc był to deszczowy poniedziałek … a właściwie mógł to być każdy inny dzień tygodnia bo dobrze nie pamiętam , przeszukiwałem otchłań internetu w poszukiwaniu jakiejś ciekawej pozycji do przeczytania i tak na jednej aukcji natknąłem się na ofertę sprzedaży książki „Szóstka wron” i „Królestwo Kanciarzy”. Na akcji zamieszczony był opis pochodzący z tylnej okładki książki, który nie specjalnie wzbudził moje zainteresowanie ale na szczęście autor ogłoszenia zamieścił również zdjęcia książek. Okładki od razu przykuły mój wzrok i bardzo mi się spodobały a gdy na dalszych zdjęciach zobaczyłem że książki mają pomalowane boki kartek (jena na czarno druga na czerwono), od razu stwierdziłem że muszę je mieć choćby tylko po to by cieszyły wzrok na półce i bez zbędnej zwłoki dokonałem zakupu. Książki przez dłuższy czas przeleżały na tzw. kupce wstydy ale w końcu i na nie przyszedł czas (oczywiście najpierw sprawdziłem wasze opinie na LC).
Książka jest napisana lekkim i prostym językiem dzięki czemu czytanie sprawia dużą przyjemność i może pochłonąć na wiele godzin. Autorka stworzyła mroczny, „brudny” i doskonale wykreowany świat, barwne postacie, które nad wyraz wydają się być prawdziwe. Każdy z bohaterów jest inny, ma swoje tajemnice i historie, którą autorka powoli nam zdradza wraz z upływem czasu. Akcja jest wartka, dużo się dzieje a plany Kaza Brekkera są zaskakujące i przemyślane. W książce znalazło się również miejsce dla wielu śmiesznych sytuacji oraz wiele chwil do przemyśleń czy wzruszeń.
PODSUMOWUJĄC:
Jest to jedna z lepszych książek jakie przeczytałem i naprawdę warto poświęcić jej trochę swojego czasu.

SZÓSTKA WRON + KRÓLESTWO KANCIARZY
Myślę, że nikogo nie zdziwi moja pozytywna opinia na temat tych książek ale zacznę może tym razem od nieco innej strony i wyjaśnię dlaczego w ogóle zdecydowałem się sięgnąć po te książki. A więc był to deszczowy poniedziałek … a właściwie mógł to być każdy inny dzień tygodnia bo dobrze nie pamiętam , przeszukiwałem otchłań internetu w...

Moja przygoda z Gwiezdnymi Wojnami zaczęła się w dzieciństwie gdy po raz pierwszy w telewizji obejrzałem „Imperium Kontratakuje” film zrobił na mnie tak ogromne wrażenie, że od razu się zakochałem. Pamiętam to jak dzisiaj, mały ja siedzący na fotelu wgapiony w ekran telewizora obserwujący z zapartym tchem całą akcję, byłem jak zahipnotyzowany wyrywany z tego stanu tylko na czas reklamy kiedy to zajadałem się herbatnikami maczanymi w herbacie :). To wtedy po raz pierwszy zainteresowałem się fantastyką, to wtedy rozwinęła się moja wyobraźnia, która do dzisiaj jest bardzo wybujała, dzięki czemu jestem osobą dość kreatywną. I może trochę przesadzę ale ten film miał wpływ na całe moje żęcie i sprawił, że dzisiaj jestem tym kim jestem. Pewne się stało, że wcześniej czy później sięgnę po więcej. I dziś ten dzień nastąpił na swoim kacie mam całą sagę Gwiezdnych Wojen obejrzaną, nawet nie zliczę ile razy, gry komputerowe, kolekcje gadżetów i pierwszą przeczytaną książkę „Darth Bane: Droga Zagłady”. I muszę przyznać, że jestem zły i rozczarowany ale nie książką a sobą że dopiero teraz zdecydowałem się po nią sięgnąć. Książka jest rewelacyjna, napisana prostym jeżykiem a fabuła po prostu wciąga na długie godziny. Opowiada ona o górniku imieniem Des, który w wyniku rządzenia losy trafił do Akademii Sithów , gdzie zgłębiał arkana Ciemnej Strony Mocy by wkrótce stać się najpotężniejszym Lordem Sithów, znanym jako Darth Bane. Poznając coraz dogłębniej Ciemną Stronę Mocy dostrzega on zgubną filozofię Mrocznych Lordów i postanawia ratować Zakon Sithów sprowadzając go na drogę zagłady.
Książkę naprawdę polecam wszystkim nie tylko fanom GW, choć oni pewnie najbardziej docenią możliwość zapoznania się z tą drugą, Ciemną Stroną Mocy.
Pozdrawiam
„May the Force be with you”

Moja przygoda z Gwiezdnymi Wojnami zaczęła się w dzieciństwie gdy po raz pierwszy w telewizji obejrzałem „Imperium Kontratakuje” film zrobił na mnie tak ogromne wrażenie, że od razu się zakochałem. Pamiętam to jak dzisiaj, mały ja siedzący na fotelu wgapiony w ekran telewizora obserwujący z zapartym tchem całą akcję, byłem jak zahipnotyzowany wyrywany z tego stanu tylko na...

„Przetrwać da się wszystko , oprócz tego ostatniego”.
Jest to jeden z moich ulubionych cytatów pochodzących z tej książki. Dlaczego akurat ten? Nie wiem. Może, dlatego że ja również uważam że jako ludzie jesteśmy w stanie przetrwać wszystko, stawić czoła najgorszym przeciwieństwom jakie rzuca na nas los ale w końcu przychodzi moment gdy nie jesteśmy już wstanie walczyć, gdy już po prostu nie mamy siły i się poddajemy bo nie potrafimy znieś „tego ostatniego”, „tego ostatniego” które wcale nie musi być czymś wielkim, może to być mała rzecz ale mająca na nas ogromy wpływ.
Czytając tą książkę musiałem również przetrwać wiele rzeczy które mnie w tej książce wkurzały, jak na przykład zachowanie Q, który był tak zapatrzony w Margo, że nie interesował się zbytnio przyjaciółmi („nie wykazujesz zainteresowania niczym innym oprócz Margo Roth Spiegelman, praktycznie nigdy mnie nie pytasz, jak mi się układa z moją dziewczyną”). Wykurzało mnie zachowanie Margo gdy w końcu Q i reszcie ekipy udało się ją odnaleźć. Ale jak mówi cytat przetrwać da się wszystko. I podobnie jest z tą książką, pomimo tego ze niektóre zachowania nas denerwują czy też irytują czytamy dalej bo książka jest ciekawa, bo przyjemnie się ją czyta, bo są momenty gdy uśmiechamy się od ucha do ucha i wybuchamy śmiechem i tak strona za stroną, kartka za kartką dochodzimy do końca książki i to jest właśnie ten moment którego nie możemy znieś. Nie możemy znieś tego, że to już koniec, że już więcej nie przeczytamy o Q i Margo, o Benie i Radarze.
Moim zdanie cytat ten pasuje do wielu książek, które przeczytałem w swoim życiu bo pomimo tego że są w nich rzeczy lub osoby które nas wkurzają to jesteśmy je wstanie znieś, ale jest jedna rzecz której nie możemy przetrwać, nie możemy przetrwać tego że książka się kończy.
Książkę oczywiście POLECAM

„Przetrwać da się wszystko , oprócz tego ostatniego”.
Jest to jeden z moich ulubionych cytatów pochodzących z tej książki. Dlaczego akurat ten? Nie wiem. Może, dlatego że ja również uważam że jako ludzie jesteśmy w stanie przetrwać wszystko, stawić czoła najgorszym przeciwieństwom jakie rzuca na nas los ale w końcu przychodzi moment gdy nie jesteśmy już wstanie walczyć,...

„Więzień Labiryntu” zrobił na mnie bardzo pozytywne wrażenie i stał się dla mnie jedną z tyk książek które odkłada się na półkę z wielkim smutkiem, książką na którą spoglądam co jakiś czas z utęsknieniem, zastanawiając się czy aby nie jest za wcześnie by znów po nią sięgnąć. Niestety z wielkim bólem serca stwierdzam, że to jeszcze nie ta chwila, że wspomnienia są jeszcze zbyt wyraźne i lepiej będzie jeszcze trochę poczekać aż „wyblakną” gdzieś w pamięci. I nagle cały plan bierze w łeb gdy przypadkowo, przeglądając ofertę jednej z internetowych księgarni trafiam na nią „Kod Gorączki” i nagle wszystkie wspomnienia odżywają a ja zastanawiam się jakim cudem mogłem nie wiedzieć o jej istnieniu.
Gdy zaczynałem czytać, mimo wielkiej radości że znów będę mógł się spotkać z ulubionymi bohaterami zastanawiałem się czy nie będzie to kolejna książka napisana na siłę tylko po to by wykorzystać „dobre imię” więźnia labiryntu i sprzedać kolejne miliony egzemplarzy, jak to już wcześniej bywało w przypadku innych tytułów. Na szczęście Pan James Dashner mnie nie zawiódł i stworzył książkę napisaną z pasją, równie dobrą co poprzednie. W swym najnowszym dziele autor opisuje nam początki powstania Dreszczu, opisuje jak doszło do stworzenia labiryntu, przybliża nam postaci głównych bohaterów. Jednym słowem otrzymujemy odpowiedzi na niezliczoną liczbę pytań które stawialiśmy czytając całą serię. I jak by tego wszystkiego było mało, gdy już znamy wszystkie odpowiedzi i myślimy że nic nas już nie jest w stanie zaskoczyć, autor wywraca nam cały świat do góry nogami pisząc jedno tylko zdanie …. po którym w myślach analizujemy wszystko począwszy od pierwszego tomu, zastawiając się czy to w ogóle jest możliwe, czy cokolwiek wskazywało na taki obrót spraw.
Podsuwając uważam, jeśli komuś podobały się poprzednie części to i ta przypadnie wam do gustu a ostatnie zdania sprawią, że będziecie zbierać szczękę z podłogi.

„Więzień Labiryntu” zrobił na mnie bardzo pozytywne wrażenie i stał się dla mnie jedną z tyk książek które odkłada się na półkę z wielkim smutkiem, książką na którą spoglądam co jakiś czas z utęsknieniem, zastanawiając się czy aby nie jest za wcześnie by znów po nią sięgnąć. Niestety z wielkim bólem serca stwierdzam, że to jeszcze nie ta chwila, że wspomnienia są jeszcze...

Kiedyś koleżanka powiedziała mi, że jeśli mam ochotę poczytać jakąś fajną książkę to powinienem sięgnąć po jedną ze zbioru Pana Nicholasa Sparksa. I tak kiedyś zupełnie przypadkiem natknąłem się na jedną z nich w biedronce a była nią właśnie „Ostatnia Piosenka”, nie czytałem nigdy takich książek – romansów ale pomyślałem co mi szkodzi i książka wylądowała w koszyku. Długo leżała na półce i zbierała kurz. W końcu przyszedł czas pozbyć się warstewki kurzu i zajrzeć co znajduje się w środku. Znalazłem tam prosty a jednocześnie urzekający styl pisani, który sprawił że godziny spędzone przy książczynie i ulubionej herbacie minęły tak szybko, że zdawały się być minutami. Bohaterowie są bardzo prawdziwi, popełniają błędy i stajają się je naprawić, docinają sobie nawzajem , wybaczają stawiają życiu czoło co jest nie łatwe na tle wydarzeń które wkrótce mają mieć miejsce. Książka jest wspaniała pomimo zakończenia które złamało mi serce, aż nie mogłem czytać dalej i musiałem zrobić sobie krótką przerwę by odetchnąć. Ponoć mówi się że chłopacy nie plączą, coś wam powiem gówm… prawda, gdyby przeczytali tą książkę trzeba było by zmienić to powiedzenie na chłopaki też płaczą, takie emocje wywołuje ta książka. Dlatego z czystym sercem mogę powiedzieć, że POLECAM tą książkę i już zamawiam następne dzieło pana Nicholasa Sparksa w nadziei że będzie równie dobre.

Kiedyś koleżanka powiedziała mi, że jeśli mam ochotę poczytać jakąś fajną książkę to powinienem sięgnąć po jedną ze zbioru Pana Nicholasa Sparksa. I tak kiedyś zupełnie przypadkiem natknąłem się na jedną z nich w biedronce a była nią właśnie „Ostatnia Piosenka”, nie czytałem nigdy takich książek – romansów ale pomyślałem co mi szkodzi i książka wylądowała w koszyku. Długo...

TA KSIĄŻKA JEST STRASZNA! dlaczego…? Nie dlatego, że jest kiepska i źle napisana, nie dlatego że czytając ją człowiekowi serce podchodzi do gardła, więc spytacie dlaczego? Miom zdaniem, dlatego że jest aż nadto prawdziwa. Pomyślmy… rozbłyski słoneczne zmieniające klimat na ziemi co z kolei powoduje powodzie a w rezultacie wyniszczenie Ziemi i śmierć milionów ludzi – całkiem możliwe, na świecie zaczyna brakować surowców ponieważ populacja ludzi jest za duża, jak sądzicie czy grupa sprawująca władzę nie posunęła by się do tego by wybić część ludzi by ratować własne tyłki? Moim zdaniem jest to bardzo prawdopodobne a nawet powiedział bym że pewne w końcu mordowano już z błahszych powodów, za kolor włosów czy oczu. I nagle uświadamiasz sobie że to już nie głupie fantasy a że taka może nas czekać przyszłość, że ktoś kiedyś wyda na nas ROZKAZ ZAGŁADY.

TA KSIĄŻKA JEST STRASZNA! dlaczego…? Czytając część ludzi utożsamia się z bohaterami tak więc wcielmy się w postać Marka, jesteście zakochani w dziewczynie, która nie zwraca na was uwagi, ale dobry los zsyła na ziemie armagedon przez co zbliżacie się do siebie, za co jesteście mu ogromnie wdzięczni ale z drugiej strony nienawidzicie go za to jaką cenę przyszło wam za to zapłacić – umiera wasza rodzina. Później gdy jesteście już jako tako pogodzeni z losem, mieszkacie w małej osadzie, macie przy sobie ukochaną osobę, grono przyjaciół, ktoś postanawia wam to zniszczyć. Atakują was, musicie patrzeć jak umierają wasi przyjaciele, szaleńcy porywają twoją dziewczynę i przyjaciół. Ruszasz w misję ratunkową jesteś poobijany i ranny ale czym jest ból fizyczny w porównaniu z tym co ma się za chwilę zdarzyć, zdajesz sobie sprawę że jesteś chory, na twoich oczach umiera przyjaciółka, odnajdujesz dziewczynę ale radość nie trwa długo, ona Cię nie poznaje jest zarażona cały świat Ci się wali. I już wiesz, że nie ma przed tobą już żadnej przyszłości, że wkrótce oszalejesz i staniesz się jednym z tych wariatów ale spinasz się w sobie i wykonujesz ostatni dobry uczynek w swoim życiu i ratujesz życie małej dziewczynce. Czy los Marka nie jest straszny?, czy to nie za dużo jak na jednego człowieka? Uwielbiam takie książki które powodują że w czytelniku aż buzują różne emocje od ogromnego współczucia po czystą nienawiść, książki które nie pozwalają o sobie zapomnieć i zmuszają czytelnika do rozmyślań. I taka jest właśnie ta książka. Można śmiało powiedzieć, że jest tak dobra, tak prawdziwa, że aż straszna. Dlatego jeśli ktoś wacha się czy sięgnąć po tą książkę, to mogę powiedzieć tylko tyle NIE WAHAJ SIĘ, ZRÓB TO!!!

TA KSIĄŻKA JEST STRASZNA! dlaczego…? Nie dlatego, że jest kiepska i źle napisana, nie dlatego że czytając ją człowiekowi serce podchodzi do gardła, więc spytacie dlaczego? Miom zdaniem, dlatego że jest aż nadto prawdziwa. Pomyślmy… rozbłyski słoneczne zmieniające klimat na ziemi co z kolei powoduje powodzie a w rezultacie wyniszczenie Ziemi i śmierć milionów ludzi – całkiem...

Co bym nie powiedział o tej książce, będą to tylko i wyłącznie pozytywne słowa. Autor książki czeka bardzo długo na ujawnienie odpowiedzi na pytanie czy DRESZCZ jest dobry? Przez co nie idzie się od niej oderwać, za wszelką cenę chcemy dowiedzieć się o co w tym wszystkim chodzi. Więc siedzimy do późna w nocy z nosem w książce, popijając herbatę i zastanawiając się przy każdym rozdziale, kto rano wstanie za mnie do pracy czy szkoły. Bardzo śmieszyły mnie przekleństwa, które autor sprytnie zamaskował zamieniając parę liter w wyrazie. Mogę śmiało powiedzieć że bardzo polecam przeczytać tą książkę, na pewno nie będzie to czas zmarnowany.
KTO NIE CZYTAŁ TEJ KSIĄŻKI PROSZĘ NIE CZYTAĆ DALEJ. UWAGA SPOILER



Po przeczytaniu tej książki nasuwają mi się dwa pytania na które ciężko jest mi odpowiedzieć (nie wiem co bym zrobił gdyby to ja musiał podjąć taką decyzję)
- Czy gdybym był na miejscu Thomasa zabił bym Newta
- Czy był bym gotów zabić i znęcać się nad grupą dzieciaków, taj jak to zrobił DRESZCZ gdybym wierzył w to że to może ocalić ludzkość.

Co wy zrobilibyście gdyby to do was należała decyzja?

Co bym nie powiedział o tej książce, będą to tylko i wyłącznie pozytywne słowa. Autor książki czeka bardzo długo na ujawnienie odpowiedzi na pytanie czy DRESZCZ jest dobry? Przez co nie idzie się od niej oderwać, za wszelką cenę chcemy dowiedzieć się o co w tym wszystkim chodzi. Więc siedzimy do późna w nocy z nosem w książce, popijając herbatę i zastanawiając się przy...