Metro 2033

Książka "Metro 2033" jest moim drugim zetknięciem z twórczością Dymitra Głuchowskiego. Największym plusem powieści jest fantastycznie wykreowany świat, dający ogromny potencjał do jego rozszerzenia. Fabuła jest co prawda dość banalna - główny bohater dostaje misję polegającą na przejściu z punktu A do punktu B. Jednak podczas jego wędrówki mamy okazję poznać go nieco bliżej, a także dokładnie przyjżeć się post-apokaliptycznej sieci rosyjskiego metra oraz zagrożeń ze strony świata zewnętrznego (promieniowanie, potwory itp). W śledzeniu podróży i wizualizacji świata z pewnością pomaga mapka umieszczona po wewnętrznej stronie okładki, a także kilka ciekawych ilustracji. Krótko mówiąc - lektura ciekawa, nie jakaś super porywająca, ale mogę ją polecić.

Książka "Metro 2033" jest moim drugim zetknięciem z twórczością Dymitra Głuchowskiego. Największym plusem powieści jest fantastycznie wykreowany świat, dający ogromny potencjał do jego rozszerzenia. Fabuła jest co prawda dość banalna - główny bohater dostaje misję polegającą na przejściu z punktu A do punktu B. Jednak podczas jego wędrówki mamy okazję poznać go nieco ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jest genialna!

Książka jest genialna!

Pokaż mimo to

Nuda

Nuda

Pokaż mimo to

Jak byłam małą dziewczynka, to zaczęłam pisać książkę, w której ludzie przyszłości żyli w tunelach Centralnego. Ci gorsi, bo ci lepsi mieszkali na zewnątrz. Szybko przestałam pisać bo uznałam, ze to głupi pomysł a dziewczynkom wolno pisać wyłącznie pamietniki z Bravo Girl. Teraz żałuję, bo byłabym milionerką i piłabym drinki z palemką, a tak siedzę i smaruję na fejsie posty, których nikt nie czyta.

"Metro" w zasadzie to nie tyle sf, tylko epopeja filozoficzna. Świat po wojnie atomowej, niedobitki ludzkości żyją w tunelach dawnego moskiewskiego metra. Główny bohater, nastoletni Artem, ma za zadanie dostać się na drugi koniec tuneli. Jego misja jest niebezpieczna, ponieważ pod ziemią żyją nie tylko przyjaźni ludzie... a nawet, nie tylko ludzie.

Ciekawie się patrzyło, jak postapo wygląda po rosyjsku. Na pewno takiej książki nie stworzyliby Amerykanie. Widać tam wschodnioeuropejską duszę, zarówno w podejściu do świata, do historii i do samego sensu życia. Wędrówka Artema staje się swoistą odyseją, na końcu której młody człowiek spodziewa się znaleźć swoje miejsce w świecie. O ile sama fabuła jest dość prosta, stanowi szkielet do rozważań na temat roli człowieka, sensu istnienia, celu życia.

"Metro" napisał Głuchowski gdy miał zaledwie 18 lat i to widać, choćby w prostocie konstruowania postaci, prowadzeniu fabuły, niepotrzebnych podsumowań. Mimo wszystko jest to bardzo ciekawa rzecz, która broni się przede wszystkim poprzez świat przedstawiony. Wielu autorów tworząc swoje światy idzie na łatwiznę, tutaj widać, że Rosjanin się naprawdę napracował, by wszystko było dopasowane i nie ziało żadnymi dziurami. W dodatku jest to świat naprawdę klimatyczny i potrafiący człowieka przyciągnąć.

Nie podobały mi się metafizyczne wstawki o rozwijaniu tajemniczych "darów", ale to w zasadzie tyle. Zaletą jest brak wątków politycznych i scen łóżkowych, które ostatnio chyba nawet w horrorach muszą mieć miejsce.

Jak byłam małą dziewczynka, to zaczęłam pisać książkę, w której ludzie przyszłości żyli w tunelach Centralnego. Ci gorsi, bo ci lepsi mieszkali na zewnątrz. Szybko przestałam pisać bo uznałam, ze to głupi pomysł a dziewczynkom wolno pisać wyłącznie pamietniki z Bravo Girl. Teraz żałuję, bo byłabym milionerką i piłabym drinki z palemką, a tak siedzę i smaruję na fejsie posty, kt...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsza książka w której tak opisano ciemność tuneli. Dużo zwrotów akcji. Niesamowita książka.

Pierwsza książka w której tak opisano ciemność tuneli. Dużo zwrotów akcji. Niesamowita książka.

Pokaż mimo to

Ciekawa, wciągająca jedyny drobny minus to zakończenie, ale i tak książka warta przeczytania.

Ciekawa, wciągająca jedyny drobny minus to zakończenie, ale i tak książka warta przeczytania.

Pokaż mimo to

Opinii do "Metro 2033" jest już prawie tyle ile odcinków "Mody na sukces", toteż nie będę się rozpisywać.
Pierwszymi rozdziałami powieści byłam zachwycona.
Pomysł Autora doceniam, podróż przez moskiewskie metro robi piorunujące wrażenie. Czyta się bardzo płynnie, słucha jeszcze lepiej za sprawą Krzysztofa Gosztyły, niestety im dalej w Metro: od tej stacji do następnej, tym bardziej nijakość głównego bohatera zaczęła mi ciążyć. Przez ponad sześćset stron Artem z nijakiego nie zmienił się ani o jotę. Pomimo wstrząsających przeżyć, niebezpieczeństw, doświadczeń i odkryć pozostaje miałki, bezbarwny - żaden. Nie wiem czy taki był zamysł, jednak ja potrzebuję kogoś, komu mogę kibicować, z kim się zżywam w trakcie lektury, z kim współodczuwam, tutaj tego nie ma, a szkoda, byłoby znacznie lepiej.
Niestety nie jest, nie wykluczam jednak sięgnięcia po kolejne tomy trylogii.

Opinii do "Metro 2033" jest już prawie tyle ile odcinków "Mody na sukces", toteż nie będę się rozpisywać.
Pierwszymi rozdziałami powieści byłam zachwycona.
Pomysł Autora doceniam, podróż przez moskiewskie metro robi piorunujące wrażenie. Czyta się bardzo płynnie, słucha jeszcze lepiej za sprawą Krzysztofa Gosztyły, niestety im dalej w Metro: od tej s...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wciągnęło mnie metro w swoje tunele.

Przemyślana od początku do końca. Z ciekawością zaglądałam na nowe stacje, potworów z powiechni i ciemnych tuneli się bałam a jednocześnie chciałam żeby jak najwięcej opisów dotyczyło życia na ziemi.

Dobrze, że jeszcze dwie części przede mną.

Wciągnęło mnie metro w swoje tunele.

Przemyślana od początku do końca. Z ciekawością zaglądałam na nowe stacje, potworów z powiechni i ciemnych tuneli się bałam a jednocześnie chciałam żeby jak najwięcej opisów dotyczyło życia na ziemi.

Dobrze, że jeszcze dwie części przede mną.

Pokaż mimo to

Nie nie będę ukrywać całkiem, całkiem. Powieść daje powiew świeżości na rynku fantastyki oraz sf. Polecam, bo mi się naprawdę podobało, że ciężko było przewidzieć zakończenie tylko szkoda bo nie wiadomo co dalej z bohaterem.

Nie nie będę ukrywać całkiem, całkiem. Powieść daje powiew świeżości na rynku fantastyki oraz sf. Polecam, bo mi się naprawdę podobało, że ciężko było przewidzieć zakończenie tylko szkoda bo nie wiadomo co dalej z bohaterem.

Pokaż mimo to

Obawiam się,że moja opinia o tej książce nie będzie do końca obiektywna, gdyż siłą rzeczy automatycznie zestawiam ją z wrażeniem jakie wywarła na mnie seria gier komputerowych na podstawie dzieła Głuchowskiego. Na pewno postapokaliptyczny świat sprowadzający się do tysięcy Rosjan ocalałych po nuklearnej zagładzie pod ziemią w systemie tuneli stanowiących dawne metro, samym pomysłem budzi uznanie. Mam wrażenie,że podejście Głuchowskiego do tematu jest dosyć nowatorskie, aczkolwiek nie mam jakiegoś wielkiego rozeznania w literaturze podejmującej tego typu tematykę. Same perypetie głównego bohatera są ciekawe, opisy poszczególnych stacji metra nieco mniej i mam wrażenie, że autorowi zabrakło w tym momencie odrobiny wyobraźni, by stworzyć w tym wielkim metrze coś ciekawego. Wszędzie widzimy namioty, worki z piaskiem, cekaemy, targowiska,itp., wyjątki stanowią tu lokacje zamieszkałe przez faszystów, komunistów i Polis, ewentualnie Hanzę. Muszę przyznać,że w grze wyglądało to ciekawiej. Ponadto, komputerowy Artiom siłą rzeczy (gra musi być nastawiona na akcję) zamienia się niemal w komandosa. Już nie chodzi mi o to, że jest drugim Rambo, ale ogólnie potrafi walczyć i nie daje sobie w kaszę dmuchać. Znacznie łatwiej uwierzyć nam, że jest bohaterem zdolnym ocalić ludność całego metra niż jego książkowy pierwowzór. Bo książkowy Artiom w kilku przypadkach jest na granicy śmierci i na łasce swych wrogów. W samej walce nie bierze zbyt często udziału, prawie ciągle jest bez broni, bo albo ją gubi, albo mu ją odbierają. Można odnieść wrażenie, że do celu swojej misji dociera bardziej przypadkiem niż dzięki swoim wysiłkom. Wiem, że nie powinienem tych dwóch mediów porównywać, bo to trochę niesprawiedliwe, ale jednak nie potrafię. W samej grze/grach (powstały do tej pory trzy części) wolałbym by pojawiło się więcej elementów fabularnych, które występowały w książce. Myślę,że świat książkowy i ten komputerowy mogłyby coś od siebie pożyczyć. I tak miło, że gry, choć bardziej nastawione na walkę, w dużej mierze pozostają wierne książkowej fabule, choć z pewnymi zmianami. Ogólnie rzecz biorąc samo uniwersum mi się podoba i na pewno przeczytam jeszcze przynajmniej dwie następne części tej trylogii.

Obawiam się,że moja opinia o tej książce nie będzie do końca obiektywna, gdyż siłą rzeczy automatycznie zestawiam ją z wrażeniem jakie wywarła na mnie seria gier komputerowych na podstawie dzieła Głuchowskiego. Na pewno postapokaliptyczny świat sprowadzający się do tysięcy Rosjan ocalałych po nuklearnej zagładzie pod ziemią w systemie tuneli stanowiących dawne metro, samym pomy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to