Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miła i szybka lekturka.
Jestem zadowolona, że zdecydowałam się po nią sięgnąć. Auggie, czyli główny bohater jest naprawdę ciekawą postacią.
Po przeczytaniu książki, nie czułam ani niedosytu, ani jakiegoś nadmiaru, zbędnych treści.
Jest to zdecydowanie jedna z tych miło spędzonych godzinek, nie jest jakoś wymagająca, czyta się szybko i zdecydowanie przyciąga.
Jest morał, jak w bajce, jest Happy End, jak w bajce, postaci złe i dobre oraz ich zmieniające się postrzeganie świata.
Auggie jest inteligentnym chłopcem o dobrym serduszku, poznającym nowe życie w którym naprawdę trochę zaczęło się dziać.
Książka nie jest wybitna, ale warta polecenia.

Miła i szybka lekturka.
Jestem zadowolona, że zdecydowałam się po nią sięgnąć. Auggie, czyli główny bohater jest naprawdę ciekawą postacią.
Po przeczytaniu książki, nie czułam ani niedosytu, ani jakiegoś nadmiaru, zbędnych treści.
Jest to zdecydowanie jedna z tych miło spędzonych godzinek, nie jest jakoś wymagająca, czyta się szybko i zdecydowanie przyciąga.
Jest morał,...

Jestem zadowolona! Głównie dlatego, że trafiłam na temat, który dopiero zaczyna się wokoło mnie pojawiać. Sięgnęłam po tę książkę, zdając sobie sprawę, że mogę jej nie doczytać lub w trakcie czytania, po prostu odłożyć. Jestem jednak pozytywnie zaskoczona, nie należy do najprostszych książek, bo trzeba jednak mieć otwarty umysł, trzeba się wczytać. Było momentami ciężko, bo nie jestem przyzwyczajona do różnych określeń lub po prostu słów, ale polubiłam te tematy! Dzięki tej książce!
Pierwsze rozdziały dosłownie spłynęły, jestem świadoma, że aby zrozumieć książkę do końca będę musiała przynajmniej jeszcze raz przeczytać, ale czy nie na tym polegają takie książki, wracamy do nich i zwracamy uwagę na wiele innych szczegółów.
Jestem z siebie dumna, bo byłam w stanie zapamiętać dość dużo informacji, a w moim przypadku może się to przydać.
Autor, można mieć wrażenie, czasem dość chaotycznie opowiada o sobie i niektórych wspomnieniach, jednak moim zdaniem jest to złudne wrażenie, takie wzmianki i przypomnienia z jakichś konkretnych zdarzeń przydają się aby zrozumieć niektóre rzeczy.
Od początku oczarował mnie sposób w jaki przedstawiał ludzi i siebie. W książce pojawiają się zdania i określenia potoczne, ale jest to o tyle dobre, że nie musisz aż tak skupiać się na języku w jakim jest to napisane w sposób, która każda osoba może zrozumieć. Owszem są trudniejsze stwierdzenia lub wyrazy, ale to zupełnie normalne. Zrozumiem, jeżeli pojawią się wyrazy niezadowolenia przez fragmenty złączone ściśle z genetyką i są one trudne, jednak można poczytać o tym również w innych źródłach, nie zaszkodzi, a może pomóc.
Nie chce opierać swojej opinii jedynie na jednej książce o takiej tematyce, dlatego to jeszcze nie koniec.
Jeżeli będę miała w ręce książkę tego autora, na pewno skorzystam.
Polecam dla osób, które dopiero chcą "wpić" się w temat, ale jakieś pojęcie, choćby kilka tematów w szkole, mają za sobą, aby miło się czytało. Ale także, jako możliwość poszerzenia swojej wiedzy i przeczytanie trochę bardziej "wymagającą" lektury.

Jestem zadowolona! Głównie dlatego, że trafiłam na temat, który dopiero zaczyna się wokoło mnie pojawiać. Sięgnęłam po tę książkę, zdając sobie sprawę, że mogę jej nie doczytać lub w trakcie czytania, po prostu odłożyć. Jestem jednak pozytywnie zaskoczona, nie należy do najprostszych książek, bo trzeba jednak mieć otwarty umysł, trzeba się wczytać. Było momentami ciężko, bo...

Elizabeth Valchar - czyli nasza śliczna i popularna, główna bohaterka - budzi się na swoim jachcie w otoczeniu najlepszych przyjaciół, po imprezie z okazji swoich osiemnastych urodzin, jednak budzi ją hałas, uderzeń. Szybko zdaje sobie sprawę z tego gdzie jest i z kim jest. Jest jednak w tym wszystkim zła wiadomość, ponieważ dziewczyna dowiaduje się o swojej śmierci, oraz zostaje skazana na przebywanie z obcą osobą. Problem również polega na tym, iż nikt jej nie słyszy, ani nie jest w stanie poczuć jej dotyku. Elizabeth nie pamięta również co się wydarzyło w czasie imprezy, ponieważ dostała amnezji pourazowej. W trakcie powieści poznajemy jej osobę w całej okazałości, dziewczyna wraca do wspomnień sprzed całego swego życia, aby je sobie przypomnieć(te najgorsze i najstraszniejsze przeżycia jak i te najlepsze).
Liz boryka się z całym swoim życiem od nowa, patrząc na wszystkie swoje wybryki oraz zachowania rodziny z boku, zdając sobie sprawę z kłamstw, podłości z jej strony oraz rzeczy nieprawdopodobnie prostych. Książka jest doskonałym pouczeniem, ma morał jakiego się nie zapomina, ukazuje walkę z sumieniem, kłamstwami i prawdą. Wskazuje nam szlak, jakimi idą ludzie na łatwiznę oraz skutki jego wyboru. Jessica Warman, autorka tej książki wykazała się nie małymi umiejętnościami. Moim zdaniem, autorka świetnie ukazała dramat jaki przeżyła bohaterka, stworzyła lekki kryminał, a za razem powieść, głęboko wchodzącą w pamięć, jednocześnie ucząc młodzież życia. Tak, nie zmienię tego faktu iż jest to powieść młodzieżowa, jednak z czystym sumieniem mogę polecić ją, każdemu czytelnikowi. Fabuła może i wydaje się zawiła, jednak po zakończeniu tejże lektury, jest ona naprawdę prosta. Czyta się ją lekko, jednak nie potrafiąc na długo zostawiać całej historii w tyle.
Osobiście najbardziej podobała mi się sam pomysł na historię, wystarczająco przemyślany i ułożony w naprawdę wciągającą powieść.
Polecam na miłe i spokojnie momenty, dla uspokojenia. Może nie przeżywałam tak zachowań i poczynań bohaterów, ale uspokoiłam się wewnętrznie kiedy całe ich życie w jakimś stopniu się "ułożyło". Jestem naprawdę zadowolona z lektury.

Elizabeth Valchar - czyli nasza śliczna i popularna, główna bohaterka - budzi się na swoim jachcie w otoczeniu najlepszych przyjaciół, po imprezie z okazji swoich osiemnastych urodzin, jednak budzi ją hałas, uderzeń. Szybko zdaje sobie sprawę z tego gdzie jest i z kim jest. Jest jednak w tym wszystkim zła wiadomość, ponieważ dziewczyna dowiaduje się o swojej śmierci, oraz...

Cała książka opiera się na głównym bohaterze, jakim jest sam Geralt z Rivii, wiedźmin walczący z bestiami i potworami(mając tu namyśli barbarzyńców i łotrów. Wierzy on bowiem w prawo miecza, oraz stara się żyć według, przez niego zwanego "kodeksem wiedźmina". Dzieło Sapkowskiego przedstawia linie życia Wiedźmina, przeplatające się problemy i historie z jego życia. Autor ukazuje czytelnikowi świat, który pełny jest niekończących się przygody, różnych ciekawych bohaterów, ukazuje legendy oraz istoty znane z wielu mitów i wierzeń, który każdy opisuje inaczej, znaczące tylko jedno. Poznajemy też wiele interesujących miejsc.
Długo się zwlekałam z rozpoczęciem tej serii, wiele razy(o zgrozo) wypożyczałam nie te części książki co trzeba, bo prawda jest taka, że części powieści są nieco skomplikowanie osadzone w linij czasu, jednak w końcu nadszedł czas iż ujrzałam pierwszą z napisanych odsłon.
Naprawdę ujęła mnie atmosfera jaka panuje w tamtych czasach, wygląd wiosek, wieśniaków, poetów, czarodziejek. Wszystko wydaje się takie prawdziwe rzeczywiste, autor nie słodzi, nie próbuje przesłodzić wyglądu średniowiecznych wiosek i miejsc odwiedzonych przez wiedźmina. Sam pomysł jest nadzwyczajny, choć elfy i średniowiecze jest oklepanym tematem, tak wiedźmini, mglaki i inne potwory i zagrażające życiu wieśniaków stwory(w tym strzyga, cudownie przedstawiona, wyjaśniony powód jej "powstania", coś naprawdę pięknego). Może książka sama w sobie nie jest kolejnym oklepanym, wątłym, beznadziejnie prostym tematem, ale czy nie oto właśnie chodzi? By skończyć z prostotą? Jest to dość stara książka, jednak czytając ją nie zwracasz uwagi na rok powstania, bo to nie jest znaczące, znaczące jest jednak to jak bardzo przypada do gustu. Od samego początku zaskakuje swym otwartym światem, tyloma miejscami, świetnie opisanymi, postaciami z własnym charakterem, potworami o swoim podłożu(czyli w jaki sposób powstają i możliwościami ich przepędzenia, pamiętając że nie zawsze jest to możliwe w 100 procentach. Atmosfera jaką tworzy autor potrafi zaskoczyć, czasem możemy nawet poczuć, gdy coś w otoczeniu bohaterów się zmienia.
Książka jest warta polecenia ze względu na swoją nietuzinkowość i poczucie humoru, które także pojawia się w świecie miecza, potworów, krwi, magii, władzy i miłości. Jestem pod wrażeniem, bo mimo swojej daty premiery nie przeczytałam równie otwartej w świecie książki, widać bowiem po niej że jest wykorzystana w dużym stopniu historia. Polecam każdemu fanowi książek fantastycznych, ponieważ jest to książka od której powinno się zacząć. Sapkowski dał nam coś przy czym na pewno nie poczujemy nudy. A na sam koniec wspomnę o dialogach, naprawdę realistycznych. Co do mnie naprawdę cudownie bawiłam się czytając tę książkę.

Cała książka opiera się na głównym bohaterze, jakim jest sam Geralt z Rivii, wiedźmin walczący z bestiami i potworami(mając tu namyśli barbarzyńców i łotrów. Wierzy on bowiem w prawo miecza, oraz stara się żyć według, przez niego zwanego "kodeksem wiedźmina". Dzieło Sapkowskiego przedstawia linie życia Wiedźmina, przeplatające się problemy i historie z jego życia. Autor...

Można powiedzieć, że temat jest "oklepany" jednak muszę się nie zgodzić, ponieważ są w książce momenty zadziwiające, oczywiście i też już zużyte(że tak to ujmę). To co mnie zaskoczyło to to iż nie ukrywam książka jest napisana w bardzo prostym języku i mogłaby wielu czytelników "odrzucać", jednak jest w niej coś co nie pozwoliło mi odłożyć tej książki. Jest ona niezwykle ciekawa na swój sposób, prosto i bezproblemowo przedstawiona i owszem są momenty w których masz pewność co się wydarzy, jednak potrafi zaskoczyć.
Niektórzy ujęliby to tak:
"Jest to typowy odmóżdżacz dla nastolatek"
Szczerze, zgodzę się jednak nie do końca. Jest to książka dla odpoczynku, jednak trzeba połączyć niekiedy fakty fabularne, jedak nie jest to zbytnio trudna i męczące. Dla nastolatek? Możliwe jednak polecam ją wszelkim fanatykom fantasy. Książka nie jest duża(pod względem treści, czy grubości), szybko się czyta i dość ciekawie odbiera. Przyznam, że zaciekawiła mnie i z przyjemnością zobaczę co zaserwuje nam autorka w kolejnych odsłonach.
Polecam na letnie, ciche wieczory, przy zachodzie słońca.

Można powiedzieć, że temat jest "oklepany" jednak muszę się nie zgodzić, ponieważ są w książce momenty zadziwiające, oczywiście i też już zużyte(że tak to ujmę). To co mnie zaskoczyło to to iż nie ukrywam książka jest napisana w bardzo prostym języku i mogłaby wielu czytelników "odrzucać", jednak jest w niej coś co nie pozwoliło mi odłożyć tej książki. Jest ona niezwykle...

Opowieść uwiodła mnie i zapisała się głęboko w sercu.
Romantyczna, pełna przygód. Spodobała mi się od samego początku. Miłość która rozkwita mimo przeciwieństw, prawdziwa miłość, nie mam nic przeciwko, że jest to "zakazana miłość".
Książka bez podtekstu, zakochałam się w tych dwóch osobach, które nie potrafią żyć osobno. Jestem zmuszona polecić tą książkę każdemu romantykowi...w ogóle wszystkim i mam Wielką nadzieję, że wam również się spodoba. Wszystko co rozgrywa się w tej książce jest magią nie do opanowania. Gdy czytałam tą książkę płakałam, śmiałam się, gniewałam i jednocześnie byłam rozdarta razem z główną bohaterką.
Xawier Woods to mężczyzna idealny, prawie jak anioł! A Bethany jest jego prawdziwym odzwierciedleniem. Wiem że jest to już słowo oklepane, ale są dla siebie stworzeni, jak...dwie połówki.
Kocham i Polecam!! <3

Opowieść uwiodła mnie i zapisała się głęboko w sercu.
Romantyczna, pełna przygód. Spodobała mi się od samego początku. Miłość która rozkwita mimo przeciwieństw, prawdziwa miłość, nie mam nic przeciwko, że jest to "zakazana miłość".
Książka bez podtekstu, zakochałam się w tych dwóch osobach, które nie potrafią żyć osobno. Jestem zmuszona polecić tą książkę każdemu...

Tak wspaniałe jak jej poprzedniczka. "Głębia", czyli druga część "Syreny". Fantastyczna kontynuacja, oraz fabuła, która stała się dla mnie czymś cudownym. Autorka wykorzystała naprawdę bardzo dobrze swą kreatywność. Choć miałam lekkie wrażenie, że autorka niekiedy przedłużała wątki, by napisać po prostu więcej, jednak nie ukrywam, że wątek fabularny także był cudownie wykorzystany. Polecam zdecydowanie, przeczytać serię. Nie zawieziecie się.

Tak wspaniałe jak jej poprzedniczka. "Głębia", czyli druga część "Syreny". Fantastyczna kontynuacja, oraz fabuła, która stała się dla mnie czymś cudownym. Autorka wykorzystała naprawdę bardzo dobrze swą kreatywność. Choć miałam lekkie wrażenie, że autorka niekiedy przedłużała wątki, by napisać po prostu więcej, jednak nie ukrywam, że wątek fabularny także był cudownie...