Interesująca książka. Autor zaznacza, że nie jest to pozycja naukowa, więc osoby, które ufają tylko w dowody empiryczne raczej tej książki nie polubią.

Osobiście jestem zafascynowany tematem dalszego istnienia po śmierci. Autor przeprowadził wiele rozmów z osobami, które doświadczyły chwilowego przejścia na drugą stronę i zdały swoje relacje. Najciekawsze jest to, że zupełnie obce dla siebie osoby opowiadały bardzo podobne do siebie historie. Wiem, że to samo w sobie nie stanowi żadnego dowodu, aczkolwiek te podobieństwa są uderzające do tego stopnia, że nie wolno ich tak po prostu zignorować.

Autor nie narzuca na czytelnika swoich poglądów. Nie uważa, że jego opinia jest lepsza od opinii innych. Po prostu daje nam wszystkie te niesamowite relacje i oferuje nam wybór, aby zdecydować czy chcemy w to wierzyć czy też nie.

Interesująca książka. Autor zaznacza, że nie jest to pozycja naukowa, więc osoby, które ufają tylko w dowody empiryczne raczej tej książki nie polubią.

Osobiście jestem zafascynowany tematem dalszego istnienia po śmierci. Autor przeprowadził wiele rozmów z osobami, które doświadczyły chwilowego przejścia na drugą stronę i zdały swoje relacje. Najciekawsze jest to, że...

Pracę te czytam już drugi raz i wydaje mi się ciekawsza niż była wcześniej - czytanie o doświadczeniach NDE, które prawdopodobnie czeka nas wszystkich (aczkolwiek nie wszyscy będziemy mieli okazję o nim opowiedzieć) dodaje otuchy oraz celowości życiu poprzez zasianie nadziei, że śmierć nie jest końcem naszej wędrówki a życie opierać się powinno na miłości i nauce. Czy faktycznie wizje podczas śmierci klinicznej są doświadczeniem podchodzącym pod mistykę czy może wynikiem niedotlenienia mózgu? Na tę chwilę wygląda na to, że nie mamy odpowiedzi - jednak zbieżność relacji skłania mnie ku wierze w autentyczność tych doświadczeń.
Rzadko tak mówię, ale uważam, że to pozycja obowiązkowa dla każdego, nawet dla sceptyka, ponieważ stanowi sympatyczny bodziec do autorefleksji.

Pracę te czytam już drugi raz i wydaje mi się ciekawsza niż była wcześniej - czytanie o doświadczeniach NDE, które prawdopodobnie czeka nas wszystkich (aczkolwiek nie wszyscy będziemy mieli okazję o nim opowiedzieć) dodaje otuchy oraz celowości życiu poprzez zasianie nadziei, że śmierć nie jest końcem naszej wędrówki a życie opierać się powinno na miłości i nauce. Czy...

Średnia był powiedział.

Średnia był powiedział.

Czytałem daaaawno temu. Bardzo ciekawiła mnie ta tematyka. Niestety kiedy przeczytałem w innych publikacjach i programach naukowych o tym co przeżywają np. piloci podczas przeciążeń ćwiczebnych i okazało się, że są to te same doznania moja ekscytacja stopniała.

Czytałem daaaawno temu. Bardzo ciekawiła mnie ta tematyka. Niestety kiedy przeczytałem w innych publikacjach i programach naukowych o tym co przeżywają np. piloci podczas przeciążeń ćwiczebnych i okazało się, że są to te same doznania moja ekscytacja stopniała.

Czytam tą książką po raz drugi, tym razem po dwudziestu latach. I tym razem pod wpływem newsa w radiu RMF, iż stwierdzono, że tuż po śmierci zapis EEG wskazuje na specyficzną aktywność mózgu a zatem w jakimś stopniu potwierdza reweacje Moody'ego, który swoją książkę napisał w roku 1975. Zdecydowałam się też wrócić do czytania tej książki po stracie kogoś bliskiego. A jestem ateistką. Cóż, czytam i nadal nie wiem choć zawsze uważałam, że takie doznania są wynikiem pracy mózgu, np. niedotlenieniem i niczym więcej. Książkę traktuję jako wyjątkową i stąd wartą przeczytania bo jedyną w swoim rodzaju. Przeczytać trzeba, warto znać niezależnie od stopnia sceptycyzmu. Nazwisko Kubler Ross, która stała się recenzentką książki również zobowiązuje. Polecam.

Czytam tą książką po raz drugi, tym razem po dwudziestu latach. I tym razem pod wpływem newsa w radiu RMF, iż stwierdzono, że tuż po śmierci zapis EEG wskazuje na specyficzną aktywność mózgu a zatem w jakimś stopniu potwierdza reweacje Moody'ego, który swoją książkę napisał w roku 1975. Zdecydowałam się też wrócić do czytania tej książki po stracie kogoś bliskiego. A...

Klasyk. Znać trzeba.

Klasyk. Znać trzeba.

Pochwalić należy przede wszystkim bardzo uczciwe podejście autora. Szczerze rozgranicza fakty od ich interpretacji - w końcu jest po filozofii.
Pozycja, którą ciężko zignorować czy przejść zupełnie obojętnie (jeśli ma się cień rozsądku, otwartego rozumu i czystego serca).

Pochwalić należy przede wszystkim bardzo uczciwe podejście autora. Szczerze rozgranicza fakty od ich interpretacji - w końcu jest po filozofii.
Pozycja, którą ciężko zignorować czy przejść zupełnie obojętnie (jeśli ma się cień rozsądku, otwartego rozumu i czystego serca).

Zrobiła na mnie duże wrażenie. Widzę tu naukowe podejście rzetelnego badacza i próbę najlepszego ukazania głębi tematu. Pokazuje śmierć jako początek, a nie koniec.

Zrobiła na mnie duże wrażenie. Widzę tu naukowe podejście rzetelnego badacza i próbę najlepszego ukazania głębi tematu. Pokazuje śmierć jako początek, a nie koniec.

Ta książka w bardzo zwięzły sposób tłumaczy podstawowe zagadnienia związane ze zjawiskiem śmierci klinicznej w aspekcie doświadczeń przeżywającego ją pacjenta. Preludium tego co dzieje się z duszą tuż po przekroczeniu granicy fizycznej i niefizycznej struktury świata. Wiele przykładów, relacji.

Ta książka w bardzo zwięzły sposób tłumaczy podstawowe zagadnienia związane ze zjawiskiem śmierci klinicznej w aspekcie doświadczeń przeżywającego ją pacjenta. Preludium tego co dzieje się z duszą tuż po przekroczeniu granicy fizycznej i niefizycznej struktury świata. Wiele przykładów, relacji.

Życie po życiu to zbiór opracowanych przez doktora Moody’ego doświadczeń ludzi, którzy przeszli przez tzw. śmierć kliniczną. Pozycja ponadczasowa.

Życie po życiu to zbiór opracowanych przez doktora Moody’ego doświadczeń ludzi, którzy przeszli przez tzw. śmierć kliniczną. Pozycja ponadczasowa.