Autor książki bardziej cierpi na mitomanię niż psychopatię. Takiego steku bzdur jeszcze w książce nie było, od Indiany Jonesa w sercu nocnej puszczy walczącego z wszelakiej maści fauną, po kierowcę, stolarza, wybitnego naukowca, idealnego flirciarza i innego McGyvera, który po popełnieniu przestępstwa umiał tak rozbawić policjantów, że ostatecznie wszelkie zarzuty wycofywano. W tej komedii najbardziej rozbawił fragment o przeprowadzeniu resuscytacji metoda usta-usta mężczyźnie, który pluł krwią i innymi wymiocinami oraz decyzją o rezygnacji z grantu państwowego (po 30 latach jego pobierania) bo "tak należało zrobić" tracąc większość dochodu. Na koniec autor twierdzi, że jest zartownisiem. Zgadzam się, ta książka to jego największy dowcip, a nabraliśmy się my, czytelnicy. Nie polecam

Autor książki bardziej cierpi na mitomanię niż psychopatię. Takiego steku bzdur jeszcze w książce nie było, od Indiany Jonesa w sercu nocnej puszczy walczącego z wszelakiej maści fauną, po kierowcę, stolarza, wybitnego naukowca, idealnego flirciarza i innego McGyvera, który po popełnieniu przestępstwa umiał tak rozbawić policjantów, że ostatecznie wszelkie zarzuty...

Książka nie należy do najłatwiejszych przez fakt podejścia bardziej naukowego do tego tematu, autor czasem zbytnio odbiega w własne historie, mimo to książka jest dobrze napisana.
Choć zaburzenie "Psychopatii" jest ciężkie do opisania i zbadania przez jej różnorodność to książka dość wyjaśnia to z naukowego punktu widzenia.
Osobiście ją polecam dla osób chętnych zgłębić umysł osoby zaburzonej i zrozumieć dlaczego tak działają.

Książka nie należy do najłatwiejszych przez fakt podejścia bardziej naukowego do tego tematu, autor czasem zbytnio odbiega w własne historie, mimo to książka jest dobrze napisana.
Choć zaburzenie "Psychopatii" jest ciężkie do opisania i zbadania przez jej różnorodność to książka dość wyjaśnia to z naukowego punktu widzenia.
Osobiście ją polecam dla osób chętnych zgłębić...

Autorem mało popularnej książki z dziedziny psychologii pod tytułem „Mózg psychopaty" jest James Fallon- amerykański neurolog. James to także profesor psychiatry i ludzkich zachowań oraz emerytowany profesor anatomii i neurologii na uniwersytecie kalifornijskim w Irvine School of Medicine.

Książkę Fallon napisał opierając się na wieloletnich badaniach, obejmujących dorosłe komórki macierzyste, neuroanatomię chemiczną i między innymi obrazowanie mózgu. Autor analizując dane wysunął wniosek, któremu zaprzeczyło badanie jego mózgu. W ten sposób uświadomił sobie, że ma neurologiczne i genetyczne odpowiedniki psychopatii. Sam określa się jako „prospołecznego psychopatę". W czwartym rozdziale zatytułowanym Rodowód opisał kryminalne wątki występujące w jego rodzinie, odwołując się do kilku pokoleń wstecz. Fallon wielokrotnie przetacza historię ze swojego życia potwierdzające specyficzne cechy charakteru dla potencjalnych psychopatów. Do wszystkiego odnosi się jednak z dużym dystansem. Dość spora część została poświęcona opisowi depresji, a także jej rodzajom.

Tekst jest napisany bardzo naukowym językiem i dla większości ludzi jest to zapewne mało zrozumiałe, ale autor skrupulatnie stara się wytłumaczyć, o co chodzi. Oby lepiej wszystko zrozumieć umieszczono wiele rycin i zdjęć przekrojów mózgowych, na których wskazano różnice. Książkę polecam, lecz ostrzegam, nie jest łatwa i zbyt przyjemna w czytaniu.
M.G
Szkolny Klub Recenzenta

Autorem mało popularnej książki z dziedziny psychologii pod tytułem „Mózg psychopaty" jest James Fallon- amerykański neurolog. James to także profesor psychiatry i ludzkich zachowań oraz emerytowany profesor anatomii i neurologii na uniwersytecie kalifornijskim w Irvine School of Medicine.

Książkę Fallon napisał opierając się na wieloletnich badaniach, obejmujących dorosłe...

Mam wrażenie, że książka ta, jest drogą autora, jego myśli, nad tym kim jest, po to by na końcu książki, przyznać przed czytelnikiem, ale przede wszystkim również przed samym sobą, że jest psychopatą.
Pisze wiele o sobie, co jest moim zdaniem nie minusem, a zdecydowanym plusem tej książki - dużo w niej szczerości, która niekiedy wydaje się nawet zbyt szczera. Jednak dzięki tym opiom, można naprawdę zagłębić się w mózg psychopaty, zrozumieć pewne mechanizmy, czy postrzeganie świta przez osoby z cechami psychopatycznymi.
Przytaczane jest wiele badań, które są niezwykle ciekawe i godne zgłębienia, a sam autor jako wykształcony i doświadczony naukowiec pobudza ciekawość w tym temacie.
Polecam jednak tą książkę osobom bardziej zainteresowanym psychologią, które mają już jakąś wiedzę w tym temacie.

Mam wrażenie, że książka ta, jest drogą autora, jego myśli, nad tym kim jest, po to by na końcu książki, przyznać przed czytelnikiem, ale przede wszystkim również przed samym sobą, że jest psychopatą.
Pisze wiele o sobie, co jest moim zdaniem nie minusem, a zdecydowanym plusem tej książki - dużo w niej szczerości, która niekiedy wydaje się nawet zbyt szczera. Jednak dzięki...

Książka niesamowicie nudna i nieciekawa. Autor skupia się wyłącznie na swojej osobie, w zasadzie w każdym rozdziale opisuje jaki jest wyjątkowy w przeciwieństwie do innych ludzi. Chłop dosłownie piszę o tym że nie potrafi kochać swoich dzieci i swojej żony. Kiedy jednak autor przestanie łaskotać swoje ego i opowiadać jakim jest zwyrolem, w niektórych momentach dostajemy niezrozumiały naukowy bełkot, człowiek nie znający się na tym, nie jest w stanie niczego zrozumieć. Zmarnowałem 3 wieczory czytając to ścierwo, nie polecam.

Książka niesamowicie nudna i nieciekawa. Autor skupia się wyłącznie na swojej osobie, w zasadzie w każdym rozdziale opisuje jaki jest wyjątkowy w przeciwieństwie do innych ludzi. Chłop dosłownie piszę o tym że nie potrafi kochać swoich dzieci i swojej żony. Kiedy jednak autor przestanie łaskotać swoje ego i opowiadać jakim jest zwyrolem, w niektórych momentach dostajemy...

Książka napisana bardzo kiepsko, jednak zawierająca pewne naukowe wstawki, stąd ocena wyższa niż 0. Dla osób całkowicie pozbawionych elementarnej wiedzy z pewnością wyda się ciekawa, jednak styl pisania i odpychająca osobowość autora czynią przebrnięcie przez nią zadaniem bardzo trudnym (mimo że książka jest, całe szczęście, bardzo krótka). Dodatkowo jest tam wiele niepokojących fragmentów, chociażby stwierdzenia "później nie miałem podobnych epizodów, brakowało mi czasu na depresje", które w ustach psychiatry brzmią co najmniej śmiesznie.

Książka napisana bardzo kiepsko, jednak zawierająca pewne naukowe wstawki, stąd ocena wyższa niż 0. Dla osób całkowicie pozbawionych elementarnej wiedzy z pewnością wyda się ciekawa, jednak styl pisania i odpychająca osobowość autora czynią przebrnięcie przez nią zadaniem bardzo trudnym (mimo że książka jest, całe szczęście, bardzo krótka). Dodatkowo jest tam wiele...

Autor w niekonwencjonalny z pewnego punktu widzenia interesujący, jednak już przestarzały z naukowej perspektywy sposób, opisuje umysł ludzi. Wskazuje, że to jacy jesteśmy nie wynika z tego jacy się urodziliśmy i słusznie. Wskazuje, że wychowanie też ma istotny wpływ na to jacy jesteśmy.

Co prawda mówi o badaniach o braku wolnej woli jednak trzeba mieć na uwadze, że książka w Polsce ukazała się w 2013 roku [badania w 2018 zaprzeczyły badaniom, które negowały wolną wolę, przytoczone przez autora i niestety, ale trzeba poszukać informacji o tym w anglojęzycznej prasie/literaturze naukowej] więc już 9 lat temu. To może być cała epoka dla dziedziny nauki, szczególnie tak dynamicznej jak neurobiologia. Autor de facto pisze dużo o sobie jako nie tylko badającym ale i badanym, co może wszystkim nie odpowiadać, szczególnie ludziom, którzy szukają suchej wiedzy, - i dla tych których będzie oburzać jak autor się zachowuje i jak odbiera uczucia innych -, ale niemniej znajdą ją w owej publikacji, jednak zaznaczam, książka owa nie jest już w pewnych fragmentach aktualna z perspektywy współczesnej nauki i wiedzy psychiatrycznej i neurobiologicznej.

Inną kwestią pozostaje ocena autora. Autor można powiedzieć zdaje sobie sprawę, że jest psychopatą. Pokazuje swoje z punktu widzenia społeczeństwa okropne zachowania względem innych, ale dla niego nie są one niczym złym z uwagi na to, że jest psychopatą.

Książka ciężka do oceny. Z jednej strony autor jako badający i jednocześnie badany jest ciekawym zabiegiem, ale mam wrażenie, że zbytnie rozwodzenie się nad swoim życiem przysłania prawdziwy cel książki. Myślałem, że będzie to opowieść naukowa o mechanizmach różnych i czy taka jest? No niestety nie za bardzo. Jakaś dawka wiedzy jest, ale stanowi ona jakby tło, a nie główny element na który liczyłem, a wiedza jest rozrzucona po książce i to dość wybiórcze. Są fragmenty opowieści o życiu autora, które przypominają bardziej autobiografię niż publikację naukową i można zgubić wątek jaki jest omawiany. Wygląda jakby autor pisał autobiografię z elementami naukowymi. Ocenę 5 daję tylko dlatego, że nie czytałem innych książek tego typu i nie mam porównania.

Autor w niekonwencjonalny z pewnego punktu widzenia interesujący, jednak już przestarzały z naukowej perspektywy sposób, opisuje umysł ludzi. Wskazuje, że to jacy jesteśmy nie wynika z tego jacy się urodziliśmy i słusznie. Wskazuje, że wychowanie też ma istotny wpływ na to jacy jesteśmy.

Co prawda mówi o badaniach o braku wolnej woli jednak trzeba mieć na uwadze, że...

Czuję się mimo wszystko rozczarowana, bo spodziewałam się większego studium psychopatii a mniej autobiografii.

Czuję się mimo wszystko rozczarowana, bo spodziewałam się większego studium psychopatii a mniej autobiografii.

Książka dla osób początkujących z tematem mózgu (jego budową, działaniem) oraz tematem psychopatii.
Dość ciekawa, choć bardzo przypomina biografie. Bardzo dużo autor opowiada o sobie, swoim życiu i swojej rodzinie. Wpływa to korzystanie na całą opowieść. Mi osobiście bardzo się to podobało. Polecam dla osób zainteresowanych psychologią.

Książka dla osób początkujących z tematem mózgu (jego budową, działaniem) oraz tematem psychopatii.
Dość ciekawa, choć bardzo przypomina biografie. Bardzo dużo autor opowiada o sobie, swoim życiu i swojej rodzinie. Wpływa to korzystanie na całą opowieść. Mi osobiście bardzo się to podobało. Polecam dla osób zainteresowanych psychologią.

Ogólnie zarys naukowy podobał mi się w tej książce, chociaż sporo dowiadujemy się też o autorze.
Polecam dla kogoś zainteresowanego psychologią.

Ogólnie zarys naukowy podobał mi się w tej książce, chociaż sporo dowiadujemy się też o autorze.
Polecam dla kogoś zainteresowanego psychologią.