Bardzo dobrze napisana książka😊 Naprawdę fajna i ciekawa fantastyka młodzieżowa z wątkiem kryminalnym. Poza tym poruszane są w niej interesujące tematy takie jak: zaburzenia odżywiania, koneksje, narkotyki, czy też ucieczka z miejsca wypadku.

Książka skłania czytelnika do refleksji. Polecam.🙂

Bardzo dobrze napisana książka😊 Naprawdę fajna i ciekawa fantastyka młodzieżowa z wątkiem kryminalnym. Poza tym poruszane są w niej interesujące tematy takie jak: zaburzenia odżywiania, koneksje, narkotyki, czy też ucieczka z miejsca wypadku.

Książka skłania czytelnika do refleksji. Polecam.🙂

Ta powieść dla młodzieży przypomniała mi, jak to będąc nastolatką, próbowałam na złość rodzicom odmrozić sobie uszy. Oczywiście w przenośni, a dosłownie polegało to na wyobrażaniu sobie mojej śmierci jako wyrazu buntu i niezgody na zastany świat zgotowany mi przez dorosłych, którzy zgromadzeni nad moją trumną dopiero mnie doceniali, dopiero zauważali geniusz moich wizji, skwapliwie przyznając mi rację i żałując swojego postępowania. Dostarczywszy sobie w taki oto sposób rekompensaty za doznane krzywdy (w dużej mierze wyimaginowane i wyolbrzymione),podbijałam swoje ego poczuciem sprawiedliwości stojącej wyłącznie po mojej stronie i wiodłam szczęśliwe życie nastolatki dalej. Do następnego buntowniczego zrywu. Co ciekawe, nie byłam w tej metodzie rekompensaty niedostatków świata odosobniona wśród moich rówieśników. A co jeszcze ciekawsze, dokładnie takimi myślami, od czasu do czasu, dzieli się ze mną moja zaprzyjaźniona młodzież. Potrzeba poczucia własnej wartości w okresie dorastania, którą nagminnie i złośliwie umniejsza w oczach nastolatka otoczenie, jest bardzo silna. Niestety, tak samo silna, jak niemożność obiektywnego spojrzenia na siebie, na swoje postawy i zachowanie. I właśnie ten konflikt, potrzeby własnej wartości z subiektywizmem podszytym emocjami, wykorzystała autorka tej powieści.
Tyle że Liz, główna bohaterka, nie chciała umrzeć, żeby się sobie przyjrzeć okiem obiektywnego obserwatora. Była córką kochającego ją ojca, najbardziej popularną dziewczyną w szkole, posiadaczką świetnego chłopaka, dzieckiem w rodzinie o wysokim statusie materialnym, szczęściarą ładnej buzi i figury, liderką towarzyskiej elity dziewcząt, które "miały wszystko podane na srebrnej tacy, które troszczyły się tylko o swój wygląd i interesowały tylko tym, kto umawia się na randki z najpopularniejszym facetem". Jej poczucie własnej wartości rosło w miarę zaspokajania subiektywnej wizji jej świata, który nie robił jej w tym zakresie żadnych problemów.
To los zadecydował za nią.
Dokonał tego w pierwszą noc dorosłego życia, dwie godziny po północy, po obchodzonej pitym alkoholem i paloną marihuaną własnej osiemnastce, zorganizowanej na jachcie należącym do jej ojca. Zamroczona snem (i nie tylko) zachowywała się cicho, żeby wyjść na pokład, nie budząc śpiących przyjaciół, dopóki nie zobaczyła własnego ciała, kołyszącego się na wodzie między pomostem a burtą łodzi. Krzyk, jaki podniosła, nie obudził nikogo.
Nikt jej nie słyszał.
I nie mógł usłyszeć, tak samo, jak nie mógł zobaczyć i poczuć, bo Liz utknęła pomiędzy światami żywych i zmarłych. Od tej pory mogła tylko obserwować już nie jej rzeczywistość, bez możliwości ingerencji w przeszłość i teraźniejszość, ale z szansą wpływu na przyszłość swoją i żyjących najbliższych. Musiała tylko przypomnieć sobie, co się właściwie wydarzyło? Dlaczego się utopiła? Miała do dyspozycji obrazy, chwile i wydarzenia z poprzedniego życia oraz te, których była świadkiem obecnie. Z tych elementów swoistej układanki musiała ułożyć nowy obraz siebie niczym skomplikowaną mozaikę z wieloma brakującymi elementami, które musiała odnaleźć także w sobie, wygrzebać z pamięci, wydobyć zepchnięte do podświadomości, a niektóre specjalnie wyrzucone do kosza zapomnianych. A wszystko to z obolałymi stopami obutymi w za ciasne kowbojki, których nie mogła zdjąć, a które raniły, obcierały i deformowały stopy, sprawiając intensywny, dokuczliwy ból. To ważny element tej opowieści. Potrójny symbol – sztucznie tworzonego stylu życia przez Liz, materializmu jako podstawowej i najważniejszej wartości w nim i ucieczki przed odpowiedzialnością oraz konsekwencjami swojego postępowania. Jednak Liz jeszcze nie była tego świadoma, jeszcze nie wiedziała, że pozbycie się ich na zawsze było uzależnione od rozwiązania zagadki jej śmierci. Z obolałymi stopami, początkowo niechętnie, a z czasem z wypiekami na twarzy, grzebałyśmy w jej przeszłości, szukając wskazówek i podpowiedzi. Tym razem miałyśmy dostęp do dialogów nieprzeznaczonych dla uszu Liz, do obrazów ukrytych wcześniej przed jej wzrokiem, a przede wszystkim możliwość wyłapania ważnych niuansów w oglądanych scenach, które umknęły jej uwadze z powodu własnego egoizmu, emocji i wyparcia z pamięci, jako niewygodne lub uwierające sumienie.
Obraz Liz, jaki ukazał się na końcu, był nie tylko odmienny od tego, jaki pielęgnowała za życia i jaki zachowała tuż po śmierci, ale i stworzony samodzielnie w wyniku długiego procesu, który psychologowie nazwaliby terapeutycznym. To on stał się cichym bohaterem tej opowieści o Liz, jej przyjaciołach i bliskich, który miał nie tylko zmienić postawę nastolatki, ale również rodziców, znajomych i rówieśników. Każdej ze stron konfliktu.
Dla dobra wszystkich.
Autorka w ten sposób nie tylko oddała głos nastolatkom, którzy wyraźnie sformułowali swoje potrzeby i oczekiwania wobec wychowujących ich dorosłych, ale również wytknęła najczęstsze błędy popełniane przez tych ostatnich. Przede wszystkim brak stawianych barier i nieumiejętność mówienia „nie” (pięknie pokazane w powieści),błąd zaniechania (cichy morderca wartości moralnych u nastolatków),kupowanie za dobra materialne poczucia obopólnego szczęścia, nieświadomość lub nadużywanie wpływu osobistego na postawę młodego człowieka i najtrudniejsza rzecz w wychowaniu – brak żelaznej konsekwencji w egzekwowaniu ustalonych zasad. A wszystko to mistrzowsko zakamuflowane pod płaszczykiem atrakcyjnego thrillera dla młodzieży (i nie tylko!),wplecione w nieświadomy proces oczyszczenia, jakiemu została poddana Liz, o którym jeden z bohaterów powieści powiedział – "Myślę, że to pewien proces. Musi toczyć się w określony sposób. Przypominałaś sobie szczegół po szczególe, nie byłaś gotowa od razu stawić czoło całej prawdzie. Najpierw musiałaś pewne rzeczy zrozumieć".
Nie jest sztuką powiedzieć nastolatkowi wprost – Nie masz racji! Sztuką jest, aby sam do tego doszedł poprzez zrozumienie. A dorosły ma obowiązek mu w tym pomóc.
Mnie pomogła zrozumieć to przesłanie, w niezwykle logiczny, misterny i wzruszający sposób, właśnie ta opowieść.
naostrzuksiazki.pl

Ta powieść dla młodzieży przypomniała mi, jak to będąc nastolatką, próbowałam na złość rodzicom odmrozić sobie uszy. Oczywiście w przenośni, a dosłownie polegało to na wyobrażaniu sobie mojej śmierci jako wyrazu buntu i niezgody na zastany świat zgotowany mi przez dorosłych, którzy zgromadzeni nad moją trumną dopiero mnie doceniali, dopiero zauważali geniusz moich wizji,...

To moja ulubiona książka, którą przeczytałam jeszcze w gimnazjum, a potem następnie kolejnych kilka razy. Uważam, że trafiłam na tę książkę w odpowiednim czasie w moim życiu i pomogła mi wtedy poukładać sobie pewne rzeczy w głowie.
Polecam tę książkę każdemu, gdyż można wiele z niej wynieść.

To moja ulubiona książka, którą przeczytałam jeszcze w gimnazjum, a potem następnie kolejnych kilka razy. Uważam, że trafiłam na tę książkę w odpowiednim czasie w moim życiu i pomogła mi wtedy poukładać sobie pewne rzeczy w głowie.
Polecam tę książkę każdemu, gdyż można wiele z niej wynieść.

Książka fajna, godna przeczytania, ale niestety była dość przewidywalna. Jednak z tej książki płynie pewna mądrość, która jest, według mnie wielkim atutem książki, bo pokazuje prawdę o nas.

Książka fajna, godna przeczytania, ale niestety była dość przewidywalna. Jednak z tej książki płynie pewna mądrość, która jest, według mnie wielkim atutem książki, bo pokazuje prawdę o nas.

Piękna, wzruszająca opowieść. Na koniec zaskakująca. I po śmierci można odkupić swoje winy, zrozumieć swoje błędy. Chociaż to już trochę późno...

Piękna, wzruszająca opowieść. Na koniec zaskakująca. I po śmierci można odkupić swoje winy, zrozumieć swoje błędy. Chociaż to już trochę późno...

Pierwszy raz o książce "Pomiędzy światami" dowiedziałam się z zakładki reklamowej znalezionej w którejś z książek kupionych przeze mnie około roku 2011, gdy obie książki - kupiona i teraz recenzowana - były nowościami na rynku. Miałam wtedy 11 lat i byłam bardzo zaciekawiona tematem poruszanym w tej książce. I tak "Pomiędzy światami" figurowało przez 9 długich lat na mojej liście "do przeczytania", dawniej zapisywanej w zwykłym notesie, aż w końcu, właściwie kompletnie przypadkowo, udało mi się odkupić egzemplarz od dziewczyny, która zaproponowała mi sprzedaż na grupie o tematyce książkowej.

Czekałam 9 lat, by poznać tę historię, a w międzyczasie z dziewczynki zafascynowanej romansami dla młodzieży stałam się dorosłą osobą, szukającą w książkach czegoś więcej, niż tanich emocji - obawiałam się więc, że mogę być zawiedziona książką, którą zechciałam przeczytać praktycznie jeszcze jako dziecko. Na szczęście okazało się, że "Pomiędzy światami" to jedna z tych książek, które spokojnie może czytać czytelnik w każdym wieku, i opłacało się przez tyle lat trzymać ją na liście "do przeczytania", ponieważ jest to bardzo wartościowa historia.

Jedna z rzeczy, które podobały mi się w tej książce najbardziej, to zestawienie ze sobą dwóch skrajności, bohaterów pochodzących z dwóch zupełnie różnych warstw społecznych. Elizabeth, bogata nastolatka, której na pozór w życiu nie brak niczego, po śmierci zostaje uwięziona w świecie doczesnym w towarzystwie Alexa, ubogiego chłopaka, który zginął w wypadku rok wcześniej. Choć za życia szkolna królowa gardziła chłopcem, który musiał pracować po szkole i którego rodzice mieszkali w najgorszej dzielnicy, po śmierci staje się on jedyną osobą, do której osamotniona Liz może się odezwać... I która może jej pomóc rozwiązać tajemnicę jej własnej śmierci.

Autorka ukazała w tej książce problemy, z jakimi obie postaci musiały się borykać na miarę swojego życia, ich nastawienie do siebie nawzajem i nić porozumienia, która potrafi nawiązać się pomiędzy ludźmi, gdy tylko zechcą siebie nawzajem zrozumieć. "Pomiędzy światami" to nie tylko świetna i wciągająca historia zahaczająca o kryminał, ale także bardzo pouczająca lektura pokazująca, jak zakłamane i pełne problemów może być życie osób na pozór perfekcyjnych w swoim jestestwie i jak na pozór banalne sprawy mogą uczynić piekło z życia drugiej osoby. To także historia o wybaczeniu (innym i sobie),o zrozumieniu własnych win, o poznawaniu samego siebie.

Uważam, że jest to jedna z lepszych młodzieżówek, jakie czytałam - bardzo wciągająca, dobrze napisana, niosąca za sobą coś wartościowego, niepozbawiona jednak cech typowych dla literatury młodzieżowej - wątku miłosnego czy realiów amerykańskiego liceum. Z pewnością przypadnie ona do gustu czytelnikom w każdym wieku - z kupieniem własnego egzemplarza może być problem, jednak nie wahajcie się sięgnąć po nią, jeśli znajdziecie ją w swojej bibliotece :)

Pierwszy raz o książce "Pomiędzy światami" dowiedziałam się z zakładki reklamowej znalezionej w którejś z książek kupionych przeze mnie około roku 2011, gdy obie książki - kupiona i teraz recenzowana - były nowościami na rynku. Miałam wtedy 11 lat i byłam bardzo zaciekawiona tematem poruszanym w tej książce. I tak "Pomiędzy światami" figurowało przez 9 długich lat na mojej...

Nie pamiętam dobrze tej książki - szczegółów. Ale wiem, że bardzo mnie wciągnęła, a końcówka, którą nadal pamiętam, zaskoczyła mocno.

Nie pamiętam dobrze tej książki - szczegółów. Ale wiem, że bardzo mnie wciągnęła, a końcówka, którą nadal pamiętam, zaskoczyła mocno.

Książka którą czytałam 7 lat temu.
Od dłuższego czasu miałam ochotę wrócić do tej historii. Wywołała we mnie multum emocji, doświadczyłam po niej książkowego kaca.
Teraz, czytając ją po raz drugi, bardzo dużo pamiętałam z fabuły. Dojrzalsza ja odbiera tę książkę bardzo dobrze. Mamy tu zbieraninę wielu tematów, jakże ważnych - bogactwo a bieda, wyższość nad drugim człowiekiem, problemy w rodzinie, narkotyki. A także dwie tajemnicze śmierci. Książka ma swoje lata ale jest o niej zdecydowanie za cicho. Porusza do głębi i skłania do refleksji.

Książka którą czytałam 7 lat temu.
Od dłuższego czasu miałam ochotę wrócić do tej historii. Wywołała we mnie multum emocji, doświadczyłam po niej książkowego kaca.
Teraz, czytając ją po raz drugi, bardzo dużo pamiętałam z fabuły. Dojrzalsza ja odbiera tę książkę bardzo dobrze. Mamy tu zbieraninę wielu tematów, jakże ważnych - bogactwo a bieda, wyższość nad drugim...

Książka jest wciągająca. A momentami wręcz uzależniająca.
Elizabeth budzi się na pokładzie statku w nocy swojej imprezy urodzinowej. Słysząc dziwne dźwięki usiłuje obudzić swoich przyjaciół, jednak wydaje się, że nikt jej nie słyszy i nie reaguje na jej wołania. W niedługim czasie Liz rozumie dlaczego, ponieważ spotyka... siebie samą.
Dlaczego to wszystko się stało? W drodze pomiędzy światami towarzyszy jej Aleks - chłopak, na którego sama nigdy nie zwróciłaby uwagi, ponieważ tak bardzo różni się od jej bogatych i rozkapryszonych przyjaciół. Dlatego tym trudniej zrozumieć jej dlaczego to właśnie on, a nie ktokolwiek inny jest razem z nią i towarzyszy jej w tej drodze. Stopniowo zaczyna sobie przypominać momenty z życia, O których do tej pory nie pamiętała. Widzi swoje zachowanie w czasie życia i cierpi, ponieważ już sama nie poznaje osoby, która była. Nic już nie wydaje się takie oczywiste jak na początku.
Przebywając kilka tygodni z Aleksem Liz zaczyna powoli rozumieć, co się wydarzyło i dlaczego są po drugiej stronie razem.
Książka jest niesamowicie intrygująca. Uzależnia. Trudno było mi się oderwać nawet ba chwilę. Tematyka wciągająca. Podczas czytania zastanawiałam się czy po śmierci jest coś jeszcze. Czy wszystko można bez problemu odróżniać w kategoriach dobra i zła i czy każdy człowiek jest w rzeczywistości tym kim wydaje się być.
https://www.facebook.com/zaczytanalala/posts/1615274528573179

Książka jest wciągająca. A momentami wręcz uzależniająca.
Elizabeth budzi się na pokładzie statku w nocy swojej imprezy urodzinowej. Słysząc dziwne dźwięki usiłuje obudzić swoich przyjaciół, jednak wydaje się, że nikt jej nie słyszy i nie reaguje na jej wołania. W niedługim czasie Liz rozumie dlaczego, ponieważ spotyka... siebie samą.
Dlaczego to wszystko się stało? W...

Niektórzy pewnie widząc okładkę i opis tej książki pomyślą, że to typowa pozycja dla nastolatek. Z początku sama byłam tego zdania. Jeśli miałabym ocenić ją ze względu na styl, język itp wg mnie jest ona typowo średnią książką, która nie grzeszy świetnym stylem i czasem nawet przynudza. Początek niespecjalnie mi się podobał a sposób operowania językiem czasem okropnie mnie denerwował. Ale na tym kończą się minusy, bo całościowo książka jest bardzo dobra, pouczająca i skłaniająca do myślenia. Szczególnie nad nami samymi, nad naszym życiem i naszymi czynami. I wydaje mi się, że nie jest skierowana tylko dla młodzieży, ale dla wszystkich i to jest ogromny plus.

Niektórzy pewnie widząc okładkę i opis tej książki pomyślą, że to typowa pozycja dla nastolatek. Z początku sama byłam tego zdania. Jeśli miałabym ocenić ją ze względu na styl, język itp wg mnie jest ona typowo średnią książką, która nie grzeszy świetnym stylem i czasem nawet przynudza. Początek niespecjalnie mi się podobał a sposób operowania językiem czasem okropnie mnie...