Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trochę mam problem z tą książką. Tak jak Michała Larka bardzo szanuję jako twórcę, szczególnie po pojawieniu się jego kryminalnego podcastu, tak "Furia" wywołuje we mnie sprzeczne emocje. Autor ma swój specyficzny styl, który bardziej przypomina składanie relacji niż typowo powieściowe snucie opowieści, jednak w tym przypadku ten nacisk na fakty i przyspieszanie fabuły sprawiły, że w tym wszystkim zniknęli gdzieś bohaterowie i książka ostatecznie okazała się niesłychanie chaotyczna. Zdecydowanie za mało skupienia na psychologii głównych bohaterów i ich opisu w sensie ogólnym. Wiele razy musiałam się zastanawiać, kim właściwie jest człowiek, o którym czytam, mimo że jego ksywka przewinęła się wcześniej. Niemniej fabularnie jest całkiem solidnie, wciągająco i z dużym naciskiem na klimat lat dziewięćdziesiątych, szczególnie pod względem zachowań społecznych.

Jednak mimo wszystko dużo bardziej wolę Michała Larka w jego podcastowym, bardziej skupionym na faktycznych wydarzeniach wcieleniu.

Trochę mam problem z tą książką. Tak jak Michała Larka bardzo szanuję jako twórcę, szczególnie po pojawieniu się jego kryminalnego podcastu, tak "Furia" wywołuje we mnie sprzeczne emocje. Autor ma swój specyficzny styl, który bardziej przypomina składanie relacji niż typowo powieściowe snucie opowieści, jednak w tym przypadku ten nacisk na fakty i przyspieszanie fabuły...

Jeżeli skupić się na tym, jak lekko autorce pisze się w takim lekkim, komediowym stylu, książka zyskuje dużo więcej niż pod banderą "komedii kryminalnej". Bo kryminału tutaj jak na lekarstwo. Jednak jest humor, często absurdalny, co mi wyjątkowo odpowiada. No i oryginalność, co również w ostatnim czasie jest dla mnie szczególnie ważne w książkach. Jednak wielbiciele skomplikowanych zbrodniczych intryg srogo się tutaj zawiodą. Jak dla mnie - całkiem solidny debiut, jednak nie jest pozbawiony wad. Mimo wszystko jestem ciekawa, co autorka ma nam jeszcze do pokazania.

Jeżeli skupić się na tym, jak lekko autorce pisze się w takim lekkim, komediowym stylu, książka zyskuje dużo więcej niż pod banderą "komedii kryminalnej". Bo kryminału tutaj jak na lekarstwo. Jednak jest humor, często absurdalny, co mi wyjątkowo odpowiada. No i oryginalność, co również w ostatnim czasie jest dla mnie szczególnie ważne w książkach. Jednak wielbiciele...

Przyznam szczerze, zwykle daleko mi od takich opowieści. Jednak odnalazłam w tej książce solidną, dobrze napisaną historię o życiu, w dodatku z przystępnie podanymi faktami na temat hodowli pereł. To raczej przewidywalna historia obyczajowa, w której wątek miłosny, choć jest podstawą fabuły, ustępuje także kilku interesującym wątkom pobocznym. Pozycja do spędzenia miło czasu, zdecydowanie. ;)

Przyznam szczerze, zwykle daleko mi od takich opowieści. Jednak odnalazłam w tej książce solidną, dobrze napisaną historię o życiu, w dodatku z przystępnie podanymi faktami na temat hodowli pereł. To raczej przewidywalna historia obyczajowa, w której wątek miłosny, choć jest podstawą fabuły, ustępuje także kilku interesującym wątkom pobocznym. Pozycja do spędzenia miło...

Zaskakująca opowieść, ale w bardzo pozytywnym znaczeniu. Jest wszystkim tym, czego szukają wielbiciele mocnych wrażeń, wielbiciele solidnych thrillerów na granicy horroru. Jest niepokojąco od samego początku i zaskakująco im bliżej końca.

Zaskakująca opowieść, ale w bardzo pozytywnym znaczeniu. Jest wszystkim tym, czego szukają wielbiciele mocnych wrażeń, wielbiciele solidnych thrillerów na granicy horroru. Jest niepokojąco od samego początku i zaskakująco im bliżej końca.

Jak dla mnie - godna kontynuacja. Trochę inaczej niż w Ostatnim Królestwie, tutaj mamy w dużej mierze do czynienia z rozwojem bohaterów w kryzysowych sytuacjach, ale daje to możliwość lepszego poznania przede wszystkim głównego bohatera, a przyznaję, jest on zmienny jak burza. Plus całkiem interesujące przedstawienie Alfreda, która mającego prawdziwą obsesję na punkcie religii i pokoju, który nagle musi wcielić się w wojennego stratega.

No i, powiem szczerze, nie znam autora, który lepiej opisywałby sceny potyczek niż Cornwell. ;)

Jak dla mnie - godna kontynuacja. Trochę inaczej niż w Ostatnim Królestwie, tutaj mamy w dużej mierze do czynienia z rozwojem bohaterów w kryzysowych sytuacjach, ale daje to możliwość lepszego poznania przede wszystkim głównego bohatera, a przyznaję, jest on zmienny jak burza. Plus całkiem interesujące przedstawienie Alfreda, która mającego prawdziwą obsesję na punkcie...

Po przeczytaniu Nie jestem potworem jestem w stanie podzielić tą opowieść na kilka wyraźnych części, co do których mam trochę odmienne zdanie. Bowiem zaczyna się jak prawdziwy thriller psychologiczny "z krwi i kości". Jest tajemniczo, autorka powoli zaznajamia nas z bohaterami i sprawami, nad którymi głowią się zarówno Ines, jak i Ana. Szczególnie dużą siłę ma tutaj fragment, kiedy Ines postanawia udać się na spotkanie osób dotkniętych tragedią i jedna z nich opowiada swoją historię. Potem pojawia się drugi, najdłuższy fragment, w którym autorka pokazuje z pozoru zwyczajne życie zarówno Ines, jak i śledczych i przyznaję, tempo tutaj trochę zwalnia, chwilami miałam wrażenie, że niektóre fragmenty są tutaj zbędne. Jednak zdecydowanie wygrywają tutaj opisy przeszłości nadinspektor Any Aren, która okazuje się pełna bolesnych doświadczeń, mających znaczący wpływ na główną bohaterkę. Dużo mniej pasowały mi tutaj opisy codziennego życia na komendzie i sprzeczek wśród pracowników, choć rozumiem, że dodaje to realizmu i oddaje charakter codziennej pracy policjantów. No i ostatni fragment, w którym sprawa zaginięć dzieci zaczyna się powoli rozwiązywać, akcja nabiera tempa i dochodzimy do zakończenia, które odwraca wszystko o sto osiemdziesiąt stopni. Szok, niedowierzanie i jednocześnie przemożne przerażenie. Autorka wykonała tutaj mistrzowską robotę, dozując napięcie i wodząc czytelnika za nos, podsuwając kolejne mylne tropy odnośnie winnego.

Całkiem solidny thriller, ale nie bez wad. ;)

Po przeczytaniu Nie jestem potworem jestem w stanie podzielić tą opowieść na kilka wyraźnych części, co do których mam trochę odmienne zdanie. Bowiem zaczyna się jak prawdziwy thriller psychologiczny "z krwi i kości". Jest tajemniczo, autorka powoli zaznajamia nas z bohaterami i sprawami, nad którymi głowią się zarówno Ines, jak i Ana. Szczególnie dużą siłę ma tutaj...

Dotychczas nie miałam okazji przeczytać żadnej z książek popularnego angielskiego pisarza, jednak kiedy dowiedziałam się, że w Polsce powstaje piękne wydanie jego Wojen Wikingów, pomyślałam, że to moja szansa. Promowanie tej historii jako "Gra o tron, ale prawdziwa" również kusi. I zgadzam się. To wspaniała historia z epickim wręcz rozmachem, pełna strategii, wojen i nauki o tym, czym właściwie jest honor. Jednak Cornwell przewyższa w moich oczach Martina jedną ważną kwestią - a mianowicie językiem. Autor Wojen Wikingów ma lekkie pióro, w którym nie brakuje humoru, a kiedy przychodzi do prawdziwie dramatycznych scen walk, jego opisy są pełne emocji, a jednocześnie plastyczne, by nie przytłoczyć czytelnika nawałem informacji. Jak dla mnie - miłośniczki powieści historycznych - to majstersztyk pod każdym względem.

Dotychczas nie miałam okazji przeczytać żadnej z książek popularnego angielskiego pisarza, jednak kiedy dowiedziałam się, że w Polsce powstaje piękne wydanie jego Wojen Wikingów, pomyślałam, że to moja szansa. Promowanie tej historii jako "Gra o tron, ale prawdziwa" również kusi. I zgadzam się. To wspaniała historia z epickim wręcz rozmachem, pełna strategii, wojen i nauki...

Ja nie wiem, jak autor to robi, ale "Fracht" w stosunku do "Mayday" to jakieś wystrzelone w kosmos szaleństwo. Pełne akcji i tajemnic. No i tym razem, Aleksander Gall daje prawdziwy popis. Wystrzałowa opowieść, dopracowana w każdym szczególe i zadziwiająca rozległą wiedzą autora. Duże zaskoczenie, ale jak pozytywne! Godna kontynuacja. ;)

Ja nie wiem, jak autor to robi, ale "Fracht" w stosunku do "Mayday" to jakieś wystrzelone w kosmos szaleństwo. Pełne akcji i tajemnic. No i tym razem, Aleksander Gall daje prawdziwy popis. Wystrzałowa opowieść, dopracowana w każdym szczególe i zadziwiająca rozległą wiedzą autora. Duże zaskoczenie, ale jak pozytywne! Godna kontynuacja. ;)

Na pierwszy rzut: fenomenalny pomysł. Wprowadzenie do fabuły ślepoty twarzy jest nie tylko czymś, co napędza historię, ale także wprowadza nieustający stan niepewności. W dodatku tajemnica, której finał wbija w fotel i pozostaje w pamięci na długo. Mam wrażenie, że to najlepsza dotychczasowa powieść Louise Jensen. Zdecydowanie mocny, klimatyczny thriller psychologiczny. I tak być powinno.

Na pierwszy rzut: fenomenalny pomysł. Wprowadzenie do fabuły ślepoty twarzy jest nie tylko czymś, co napędza historię, ale także wprowadza nieustający stan niepewności. W dodatku tajemnica, której finał wbija w fotel i pozostaje w pamięci na długo. Mam wrażenie, że to najlepsza dotychczasowa powieść Louise Jensen. Zdecydowanie mocny, klimatyczny thriller psychologiczny. I...

To dziwne. Mimo tego że bohaterowie w tej części wyruszają w podróż, a autor powoli odkrywa przed nami tajemnice świata, który stworzył, to nadal udało mu się utrzymać swego rodzaju nastrój dusznego otoczenia, w którym na każdego z bohaterów patrzymy w przesadnym wręcz zbliżeniu. W "Drugim Legionie" oprócz fenomenalnej fabuły, najważniejsi są bohaterowie. Tutaj odkrywamy ich z zupełnie nowej strony i dowiadujemy się, jak niezłomny tandem wspólnie tworzą. W dodatku pełna akcji i tajemnic fabuła, która płynnie wprowadza nas w to, czego możemy spodziewać się w kolejnej części sprawia, że czyta się nieprawdopodobnie szybko. I z chęcią na więcej. Ja jestem zachwycona, dawno nie czytałam tak dobrego fantasy! ;)

To dziwne. Mimo tego że bohaterowie w tej części wyruszają w podróż, a autor powoli odkrywa przed nami tajemnice świata, który stworzył, to nadal udało mu się utrzymać swego rodzaju nastrój dusznego otoczenia, w którym na każdego z bohaterów patrzymy w przesadnym wręcz zbliżeniu. W "Drugim Legionie" oprócz fenomenalnej fabuły, najważniejsi są bohaterowie. Tutaj odkrywamy...

Trudno jest oceniać tą książkę pod względem fabularnym, bo opowiada o prawdziwych wydarzeniach. Autorzy w charakterystycznym dla siebie stylu opisywali znane i mniej znane historie, które swego czasu wstrząsnęły społecznością w naszym kraju. Całość stworzona z pomysłem i choć opowiadania różnią się od siebie, to razem tworzą całość, która pozostaje z czytelnikiem na długo.

Trudno jest oceniać tą książkę pod względem fabularnym, bo opowiada o prawdziwych wydarzeniach. Autorzy w charakterystycznym dla siebie stylu opisywali znane i mniej znane historie, które swego czasu wstrząsnęły społecznością w naszym kraju. Całość stworzona z pomysłem i choć opowiadania różnią się od siebie, to razem tworzą całość, która pozostaje z czytelnikiem na długo.

Trochę nie tego się spodziewałam, ale jednocześnie jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Autor stworzył pełną tajemnic historię, która wstrząsa do głębi i, w pewnych momentach, łapie za gardło. To opowieść o przeszłości, z którą trudno jest się pogodzić, o poszukiwaniu sprawiedliwości i o godzeniu się z tym, że nie na wszystko można mieć wpływ. A także o tym, że nawet najbliżsi mogą skrywać tajemnice. No i to piękne przesłanie: choćby nie wiem co, nigdy nie odpuszczaj.

Bardzo dobra książka, nie żałuję ani chwili nad nią spędzonej. :)

Trochę nie tego się spodziewałam, ale jednocześnie jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Autor stworzył pełną tajemnic historię, która wstrząsa do głębi i, w pewnych momentach, łapie za gardło. To opowieść o przeszłości, z którą trudno jest się pogodzić, o poszukiwaniu sprawiedliwości i o godzeniu się z tym, że nie na wszystko można mieć wpływ. A także o tym, że nawet...

Klątwa drugiego tomu jednak istnieje i w tym przypadku wesoło zbiera swoje żniwo. Oprócz całkiem solidnych bohaterów, których jednak sposób myślenia nie raz doprowadził mnie do szału, nie ma tutaj właściwie nic, czym szczyci się kryminał/thriller. Brak sensownej intrygi, brak sensownego czarnego charakteru i przede wszystkim, bardzo rozczarowujący finał i ujawnienie tożsamości mordercy - pójście na totalną łatwiznę, przez co, nie powiem, poczułam się jako czytelniczka trochę zlekceważona. To po to czytałam całość, żeby otrzymać TAKI finał? Niestety. Jak dla mnie - kompletnie zmarnowany potencjał. A szkoda, bo "Obsesja" zapowiadała całkiem sensowną i ciekawą serię. Tutaj zawiodłam się na całej linii.

Klątwa drugiego tomu jednak istnieje i w tym przypadku wesoło zbiera swoje żniwo. Oprócz całkiem solidnych bohaterów, których jednak sposób myślenia nie raz doprowadził mnie do szału, nie ma tutaj właściwie nic, czym szczyci się kryminał/thriller. Brak sensownej intrygi, brak sensownego czarnego charakteru i przede wszystkim, bardzo rozczarowujący finał i ujawnienie...

"Cmentarzysko" jest książką, która poruszyła we mnie pewną nostalgiczną strunę, przez co kończyłam czytać trochę ze ściśniętym gardłem. Ta historia przywołuje we mnie wszystkie najlepsze wspomnienia lektur sprzed lat i twórców, których doceniam po dziś dzień. Na myśl przychodzi mi chociażby "Seria Niefortunnych Zdarzeń". Teraz nie ma takich książek! A przynajmniej ja na takie nie trafiam. Dlatego cieszę się także z otwartego zakończenia, co każde mi myśleć, że A. Forge ma nam jeszcze coś do pokazania. Ja czekam z niecierpliwością!

"Cmentarzysko" jest książką, która poruszyła we mnie pewną nostalgiczną strunę, przez co kończyłam czytać trochę ze ściśniętym gardłem. Ta historia przywołuje we mnie wszystkie najlepsze wspomnienia lektur sprzed lat i twórców, których doceniam po dziś dzień. Na myśl przychodzi mi chociażby "Seria Niefortunnych Zdarzeń". Teraz nie ma takich książek! A przynajmniej ja na...

Coś w tym jest, że zbrodnia od zawsze fascynuje. Od bardzo dawno uczeni starają się udowodnić, że mózg seryjnego mordercy funkcjonuje w inny sposób niż przeciętnego człowieka. Istnieją ludzie, którzy analizę psychiki najgorszych zbrodniarzy dopracowali do perfekcji, dzięki czemu często możliwe jest uzyskanie wyroku skazującego dla mordercy. W duchu popularności true crime i "Mindhuntera", jego autorzy stworzyli kolejną książkę, która jest dosłowną podróżą w mroczną psychikę najgorszych ludzi, którzy stąpali po tym świecie. Autorzy rozpoczynają od tego, jak to się dzieje, że pracownik FBI staje się profilerem, po czym prowadzą czytelnika poprzez najobrzydliwsze, najbardziej przerażające i jednocześnie najbardziej skomplikowane sprawy, z którymi mieli do czynienia osobiście oni lub ich najbliżsi współpracownicy. Historie te robią duże wrażenie, zwłaszcza że miały miejsce jeszcze wtedy, kiedy stosowano jeszcze karę śmierci. W mojej opinii, wybitnie dobra książka ściśle dla miłośników gatunku. Trudna, bardzo wymagająca, ale jakże ciekawa i wciągająca.

Coś w tym jest, że zbrodnia od zawsze fascynuje. Od bardzo dawno uczeni starają się udowodnić, że mózg seryjnego mordercy funkcjonuje w inny sposób niż przeciętnego człowieka. Istnieją ludzie, którzy analizę psychiki najgorszych zbrodniarzy dopracowali do perfekcji, dzięki czemu często możliwe jest uzyskanie wyroku skazującego dla mordercy. W duchu popularności true crime i...

Bardzo pozytywne zaskoczenie - kryminał/thriller z trochę innego punktu widzenia. Historia pokazująca nie tylko samą tajemnicę związaną ze zbrodnią, ale także w dużym stopniu to, jak zdarzenie wpływa na najbliższych ofiary i, co zaskakujące, świadków. Czy ich powiązanie ze sprawą kończy się wraz z postawieniem oskarżenia konkretnej osobie? Mam wrażenie, że w tej książce bardzo ważnym jest pytanie: jak długo mogą męczyć człowieka wyrzuty sumienia? I to związane z najróżniejszymi aspektami życia, gdyż okazuje się, że nawet z pozoru wyjątkowo mili ludzie ukrywają czasem coś, czego za wszelką cenę woleliby nie ukazywać światłu dziennemu... Bardzo dobra książka, wciągająca i, co bardzo ważne, nieprzewidywalna. I przede wszystkim, poruszająca.

Bardzo pozytywne zaskoczenie - kryminał/thriller z trochę innego punktu widzenia. Historia pokazująca nie tylko samą tajemnicę związaną ze zbrodnią, ale także w dużym stopniu to, jak zdarzenie wpływa na najbliższych ofiary i, co zaskakujące, świadków. Czy ich powiązanie ze sprawą kończy się wraz z postawieniem oskarżenia konkretnej osobie? Mam wrażenie, że w tej książce...

W tym przypadku losy Jane Eyre są... jeszcze dziwniejsze. Sama zainteresowana nie dość, że widzi duchy, to jeszcze jeden z nich jest jej najbliższą przyjaciółką. Sama Charlotte Bronte jest jedną z bohaterek opowieści, i to jeszcze jaką! Swoją charyzmą kradnie trochę show Jane, ale ja nie mam nic przeciwko. Tajemnicze organizacje przeciwko złym duchom, mroczni mężczyźni pełni sprzeczności, gorące uczucia i jeszcze gorętsza nienawiść i chęć zemsty. A do tego humor i niesamowicie wciągająca historia. Cenię sobie oryginalność, dlatego to autorskie trio jest u mnie w najbliższym czasie w czołówce za to, że nie boi się zabawy z klasyką, tworząc coś niezwykłego.

W tym przypadku losy Jane Eyre są... jeszcze dziwniejsze. Sama zainteresowana nie dość, że widzi duchy, to jeszcze jeden z nich jest jej najbliższą przyjaciółką. Sama Charlotte Bronte jest jedną z bohaterek opowieści, i to jeszcze jaką! Swoją charyzmą kradnie trochę show Jane, ale ja nie mam nic przeciwko. Tajemnicze organizacje przeciwko złym duchom, mroczni mężczyźni...

Piękna, pełna ciepła i emocji historia o młodym piesku, który uczy się ratować ludzi. Napisana w podobnej konwencji co poprzednie książki autora, jednak uwielbiam je przede wszystkim za to, że ukazują nieokiełznaną miłość W. Bruce'a Camerona do psiaków i jednocześnie uczą, jak ważne w życiu są determinacja i przyjaźń. Bo każdy pies ma jakąś misję do wykonania. ;)

Piękna, pełna ciepła i emocji historia o młodym piesku, który uczy się ratować ludzi. Napisana w podobnej konwencji co poprzednie książki autora, jednak uwielbiam je przede wszystkim za to, że ukazują nieokiełznaną miłość W. Bruce'a Camerona do psiaków i jednocześnie uczą, jak ważne w życiu są determinacja i przyjaźń. Bo każdy pies ma jakąś misję do wykonania. ;)

Trudna książka. Głównie ze względu na poruszoną przez autora tematykę, przez co należy się dobrze zastanowić, czy to książka właśnie dla nas. Twórczość Wiktora Mroka znam z powieści "Czerwony Parasol", porządnej powieści sensacyjnej ze szpiegowskim smaczkiem. Tutaj autor idzie bardziej w stronę sensacyjnego kryminału, z dużą dozą ludzkiego dramatu, który przeraża i jednocześnie łapie za serce. Dla fanów klasycznych śledztw pełnych problemów, pozycja jak znalazł. Ale pamiętajcie, że książka nie jest dla wszystkich!

Trudna książka. Głównie ze względu na poruszoną przez autora tematykę, przez co należy się dobrze zastanowić, czy to książka właśnie dla nas. Twórczość Wiktora Mroka znam z powieści "Czerwony Parasol", porządnej powieści sensacyjnej ze szpiegowskim smaczkiem. Tutaj autor idzie bardziej w stronę sensacyjnego kryminału, z dużą dozą ludzkiego dramatu, który przeraża i...

Czy lepsza niż pierwsza część? Zdecydowanie! Na pierwszy rzut oka widać duży postęp w pisarskim warsztacie autorki. Dlatego całość czytało się bardzo miło, mimo kilku stylistycznych niedociągnięć i momentami przydługich i zbyt szczegółowych opisów codziennych czynności, które trochę irytowały. Jednakże historia Livii jest pełna emocji, problemów zarówno w kwestii zawodowej, jak i prywatnej. Miłość to również poświęcenie i pójście na kompromisy, o czym główna bohaterka przekonuje się bardzo szybko. Okazuje się, że najważniejszym filarem związku jest zaufanie, które bardzo łatwo jest utracić...
No i główny wątek miłosny jest tak przeuroczy i jednocześnie pełen ironicznego humoru, że z niecierpliwością czekam na to, co będzie się działo dalej. Ponoć tom III jeszcze w tym roku! ;)

Czy lepsza niż pierwsza część? Zdecydowanie! Na pierwszy rzut oka widać duży postęp w pisarskim warsztacie autorki. Dlatego całość czytało się bardzo miło, mimo kilku stylistycznych niedociągnięć i momentami przydługich i zbyt szczegółowych opisów codziennych czynności, które trochę irytowały. Jednakże historia Livii jest pełna emocji, problemów zarówno w kwestii zawodowej,...