Obserwuję cię

Czasem ludzie borykają się z wyrzutami sumienia z powodu tego, że coś zrobili, lub czegoś nie zrobili.
🔶
Właśnie z takim dylematem zmaga się bohaterka książki.
Elle jadąc pociągiem do Londynu obserwuje jak dwie szesnastoletnie dziewczyn- Anna i Sara, nawiązują znajomość z dwoma młodymi mężczyznami. Sama jest matką nastolatka, więc budzi się w niej chęć ochrony, macierzyńskiej troski, przestrogi. Jednak
zwalcza w sobie pokusę wtrącenia się w całą akcję,zniesmaczona coraz bardziej frywolnym, beztroskim i dość bezmyślnym zachowaniem dziewcząt. Postanawia zmienić miejsce i przesiada się do innego wagonu. Nie chce być świadkiem głupoty nastolatek.
🔸️
Gdy następnego dnia okazuje się, że jedna z nich zniknęła i słuch po niej zaginął, Elle
zgłasza się na policję i opowiada co widziała w pociągu. Niestety jej dane jako świadka wyciekają i od tego momentu w mediach społecznościowych, gazetach, portalach stała się tą, która nie zareagowała, która była obojętna. To ją obwiniono o to, że dziewczyna zaginęła, bo gdyby tylko się wtrąciła, zareagowała, odezwała…tych “gdyby tylko” było wiele i wszystkie skierowane przeciwko Elle.
Mija rok, Anna nadal jest osobą zaginioną, a Elle nadal boryka się z wyrzutami sumienia i winą, którą jej narzucono i którą ona przyjęła na swoje barki.
Teraz ktoś przysyła jej pogróżki, ktoś ją obserwuje, ktoś sprawia, że czuje strach.
🔸️
Z poczuciem winy zmaga się również przyjaciółka Anny, Sara, która tamtego wieczoru razem z nią była w pociągu. Gdyby tylko zbyt dużo nie wypiły, gdyby tylko się nie pokłóciły, gdyby tylko trzymały się razem…gdyby tylko…
🔸️
Tajemnice rodzinne, prywatny detektyw, który drąży temat. Obsesja, zdrada, molestowanie. Wszystko to składa na się na historię tych dwóch nastolatek.
Nie wiemy jak my byśmy postąpili w takich czy innych sytuacjach, ingerować w cudze sprawy, czy odpuścić?
Tu nie znajdziecie na łeb na szyję pędzącej akcji, tu nie wyskakują króliki z kapelusza jak grzyby po deszczu, tu jest powolne oczekiwanie, niepokój, nadzieja.
Nic nie jest proste.
Jakie będzie rozwiązanie tej zagadki? czy rodzice zaginionej poznają prawdę o losach córki? Czy Elle przebaczy sama sobie?
Mnie kupiło.
@wydawnictwosqn

Czasem ludzie borykają się z wyrzutami sumienia z powodu tego, że coś zrobili, lub czegoś nie zrobili.
🔶
Właśnie z takim dylematem zmaga się bohaterka książki.
Elle jadąc pociągiem do Londynu obserwuje jak dwie szesnastoletnie dziewczyn- Anna i Sara, nawiązują znajomość z dwoma młodymi mężczyznami. Sama jest matką nastolatka, więc budzi się w niej chęć ochrony,...

#WYZWANIE LC2022 - KWIECIEŃ

Elle stając przed dylematem czy wtrącić się w życie nieznajomych nastolatków czy zostawić to swojemu biegowi, postanawia przesiać się do innego wagonu. Okazuje się jednak, że jedna z dziewczyn, Anna, znika. Od tego momentu kobietę dręczą potworne wyrzuty sumienia. Nie może pogodzić się z faktem, że mogła zainterweniować i może wtedy Annie nic by się nie stało. Po pewnym czasie Elle dostaje pogróżki, i zaczyna się denerować jeszcze bardziej. Kto wysyła te niepokojące listy?

#WYZWANIE LC2022 - KWIECIEŃ

Elle stając przed dylematem czy wtrącić się w życie nieznajomych nastolatków czy zostawić to swojemu biegowi, postanawia przesiać się do innego wagonu. Okazuje się jednak, że jedna z dziewczyn, Anna, znika. Od tego momentu kobietę dręczą potworne wyrzuty sumienia. Nie może pogodzić się z faktem, że mogła zainterweniować i może wtedy Annie nic by...

"Starannie wybieram obiekty obserwacji. Muszą być wyjątkowi. Czasem wybieram takie, a nie inne osoby, bo je kocham i wiem, jak bardzo mnie potrzebują, a czasem dlatego, że ich nienawidzę."

Historia opisana w tej książce praktycznie mogłaby dotyczyć każdego z nas. Moim zdaniem jest to naprawdę dobra lektura. Niemal każdy człowiek lubi podglądać lub podsłuchiwać innych, nawet - niby przypadkiem - spoglądamy na czytane przez innych czasopisma czy też książki. To jest zwykła ludzka ciekawość, chcemy wiedzieć co i z kim robią inni, bardziej nas to interesuje często niż własne kłopoty, a często robimy to z nudów...

Ella podczas podróży pociągiem nie może skupić się na książce. Obserwuje dwie nastolatki podróżujące w tym samym wagonie. Anna i Sarah w nagrodę za świetne wyniki w nauce, po raz pierwszy samodzielnie jadą do Londynu. Do tego samego wagonu wsiada dwóch mężczyzn, którzy zamiast toreb mają czarne worki, na co Ella zwróciła swoją uwagę. Mężczyźni siadają obok nastolatek i wdają się z nimi w rozmowę. Przysłuchując się tej rozmowie Ella dowiaduje się, że mężczyźni opuścili właśnie więzienie i zapraszają dziewczyny do znanego sobie klubu w Londynie aby się rozerwać. Kobieta coraz bardziej zaczyna się niepokoić o dziewczyny, gdyż sama jest matką, co prawda ma syna, ale jednak instynkt rodzicielki nie pozwala jej na to, aby spokojnie zostawić tę sytuację bez interwencji. Tylko czy może ingerować w życie nieznanych sobie dziewczyn?

"Kiedy zostajesz rodzicem, przekonujesz się, że miłość może się wiązać z większym strachem, niż sobie wcześniej wyobrażałeś, i już nigdy tak samo nie patrzysz na świat."

Zastanawiając się nad tym co powinna zrobić, wyszła za nastolatkami aby z nimi porozmawiać, lecz tak zaskoczyła ją sytuacja z udziałem jednej z nich, że zrezygnowała z interwencji i przeniosła do innego wagonu. Następnego dnia dowiaduje się, że jedna z dziewczyn zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach...

"Popełniłam błąd. Teraz to wiem.
Jedynym powodem, dla którego zachowałam się tak, a nie inaczej było to, co usłyszałam w tamtym pociągu."

Akcja książki nie jest zbyt szybka, ale czyta się bardzo dobrze. Do samego końca trzyma w napięciu. Krótkie rozdziały są zaletą tej książki jak również wieloosobowa narracja niemal wszystkich bohaterów. Znamy zatem poglądy na tę samą sytuację z różnej perspektywy.
Zakończenie dość zaskakujące.
Polecam.

"Starannie wybieram obiekty obserwacji. Muszą być wyjątkowi. Czasem wybieram takie, a nie inne osoby, bo je kocham i wiem, jak bardzo mnie potrzebują, a czasem dlatego, że ich nienawidzę."

Historia opisana w tej książce praktycznie mogłaby dotyczyć każdego z nas. Moim zdaniem jest to naprawdę dobra lektura. Niemal każdy człowiek lubi podglądać lub podsłuchiwać innych,...

Jest to, naprawdę, dobra książka.
Gdybym miała ją ująć, jednym słowem, wybrałabym "niepokój". Taki, wręcz, fizyczny, towarzyszący nam od pierwszej do ostatniej strony.
O czym jest?
Ginie, w niewyjaśnionych okolicznościach, 16-letnia Anna.
Poznasz jej rodzinę, przyjaciół i osoby zaangażowane w dochodzenie.
Zdziwisz się...i to nie jeden raz...z każdym kolejnym rozdziałem będziesz bliżej końca książki niż wyjaśnienia sprawy.
Będziesz, niejeden raz, zaskoczony.
Im głębiej będziesz wchodził w życie bohaterów tym bardziej nie będziesz mógł się oderwać od książki.
Krótkość rozdziałów jest tu zaletą. Każdy rozdział jest kolejnym puzzlem tej smutnej układanki.
Obraz końcowy, na pewno, Cię zaskoczy.
Polecam

Jest to, naprawdę, dobra książka.
Gdybym miała ją ująć, jednym słowem, wybrałabym "niepokój". Taki, wręcz, fizyczny, towarzyszący nam od pierwszej do ostatniej strony.
O czym jest?
Ginie, w niewyjaśnionych okolicznościach, 16-letnia Anna.
Poznasz jej rodzinę, przyjaciół i osoby zaangażowane w dochodzenie.
Zdziwisz się...i to nie jeden raz...z każdym kolejnym rozdziałem...

"Konsekwencje. Cienka linia między jednym wyborem a drugim."
Teresa Driscoll zafundowała nam obyczajowy thriller. Umiejętnie ze strony na stronę podnosiła napięcie, ale nie przerażenie. Autorka zastosowała ciekawy chwyt – fabułę zbudowała nie wokół ludzi bezpośrednio zaangażowanych w zbrodnię, ale wokół dwóch kobiet mniej lub bardziej związanych z ofiarą, ale na pewno nie bezpośrednich światków przestępstwa. Każda z nich właśnie stąpa po cienkiej linii pomiędzy dokonanymi wyborami. Każda we własnej głowie zmaga się z konsekwencjami tego jak potoczyłyby się losy 16-letnie Anny i ich samych, gdyby dokonały innych wyborów.
Dwie młode dziewczyny Anan i Sara wyruszają do swoja pierwszą samodzielną przygodę w Londynie. W pociągu poznają dwóch nieznajomych mężczyzn, jak się okazuje właśnie zwolnionych z więzienia. Podróżująca w tym wagonie Elle obserwuje dziewczyny, jej dusza matki nastoletniego syna zasiewa w niej niepokój. Gdzie jest granica ingerencji w życie nieznanych nastolatek? Ta myśl zostanie z nią na długie miesiące, gdy Anna zostanie uznana za zaginioną. Przyjaciółce Anny, Sarze, też będzie ciążyć myśl, że mogła w trakcie ich wspólnego wyjazdu dokonać innych wyborów. Będziemy na te zmagania patrzeć przez pryzmat życiowych doświadczeń nastoletniej Sary i dojrzałej Elli. Wydarzenia w życiu ich obu: zwyczajnej nastolatki i zwyczajnej amerykańskiej kobiety będą nie takie o typowe, jak mogłoby sie wydawać. Czy wszystko jest tak jak one to widzą, czy część wydarzeń jest jedynie wytworem ich wyobraźni zrodzonym pod wpływem dokonanych przez nie tego pamiętnego dnia wyborów? Autorka umiejętnie lawiruje pomiędzy zdarzeniami, a emocjami bohaterek.
Nazwałam ten thriller obyczajowym. Nie bez powodów. Dużo tu w tle, a czasem na pierwszym planie relacji między nastolatkami, a ich rodzinami. Wszystko pokazane w niesztampowy sposób ze obu stron- dzieci i rodziców. Wszystko osnute wokół zdarzeń z tego pamiętnego dnia, gdy Anna była widziana po raz ostatni. Przez to choć w książce narasta napięcie , a w zasadzie pulsuje, to brak jej drastycznych elementów, trudnych dla wielu czytelników opisów rodem ze skandynawskich kryminałów. To rodzaj soft thrillera – tu rządzi niepokój, a nie pełnokrwisty strach. Dlatego wielu miłośników thrillerów przez duże T uzna tą książkę za nudną.
Ja jednak doceniam jej obyczajowo – psychologiczny klimat i na pewno POLECĘ wszystkim tym, którzy od książki oczekują nie tylko podniesionego poziomu adrenaliny.
Książkę kończy umiejętnie skonstruowany twist. Nieprawdopodobny? Dlaczego zapytam, czyż życie nie pisze najbardziej zadziwiających scenariuszy? Oparty na zasadzie przypadku twist jest dla mnie jak najbardziej wiarygodny, ale każdy oceni go na swój sposób.

"Konsekwencje. Cienka linia między jednym wyborem a drugim."
Teresa Driscoll zafundowała nam obyczajowy thriller. Umiejętnie ze strony na stronę podnosiła napięcie, ale nie przerażenie. Autorka zastosowała ciekawy chwyt – fabułę zbudowała nie wokół ludzi bezpośrednio zaangażowanych w zbrodnię, ale wokół dwóch kobiet mniej lub bardziej związanych z ofiarą, ale na pewno ...

Mnie niestety bardzo rozczarowała ta powieść. Oczekiwałam thrillera psychologicznego a otrzymałam nudną powieść obyczajową z oklepanym wątkiem zaginionej dziewczyny.
Początek dobry ale później zmuszałam się do czytania, bo kompletnie nic się nie działo...żadnej akcji, żadnych emocji, tylko wydarzenia z przeszłości opowiedziane z punktu widzenia kilku przyjaciół zaginionej, jej rodziny i świadka zdarzenia tego co wydarzyło się w pociągu.
Cała fabuła jest bardzo rozwodniona, przez wydarzenia, które nie mają nic wspólnego z zaginięciem dziewczyny. Nie lubię też nie móc śledzić losów porwanej i typować sprawcy. Tu dopiero pod samym koniec w jednym rozdziale dowiadujemy się o wszystkim.
Mimo,że powieść czyta się szybko, to nie pozostawia po sobie żadnych wrażeń.

Mnie niestety bardzo rozczarowała ta powieść. Oczekiwałam thrillera psychologicznego a otrzymałam nudną powieść obyczajową z oklepanym wątkiem zaginionej dziewczyny.
Początek dobry ale później zmuszałam się do czytania, bo kompletnie nic się nie działo...żadnej akcji, żadnych emocji, tylko wydarzenia z przeszłości opowiedziane z punktu widzenia kilku przyjaciół zaginionej,...

Nuda, nuda, nuda... Fabuła wlecze się jak flaki z olejem i brak jakiegokolwiek napięcia. Dobrnęłam jakimś cudem do ok 200 strony i zrezygnowana odłożyłam na półkę.

Nuda, nuda, nuda... Fabuła wlecze się jak flaki z olejem i brak jakiegokolwiek napięcia. Dobrnęłam jakimś cudem do ok 200 strony i zrezygnowana odłożyłam na półkę.

"Zapłacisz mi za to", kolejna powieść Driscoll, która wpadła mi w ręce wcześniej, była tak dobra, że z chęcią sięgnęłam po poprzednią powieść autorki. I dobrze zrobiłam, ponieważ moje domysły odnośnie postaci Mathhew Hilla okazały się trafne. Jest to seria, wydarzenia z życia prywatnego detektywa następują po sobie, trudno zatem wracać do historii, której rozwinięcie jest już znane. Na szczęście, pisarka umiejętnie prowadzi narrację - pierwszoosobowa jest przeznaczona dla ofiar, właściwie klientek Matthew, trzecioosobowa dla pozostałych bohaterów.
W porównaniu do następnej części, tutaj pojawił się spis treści oraz "obserwacja" - rozdział poświęcony osobie, której tożsamość poznajemy na końcu. Autorka nie daje wielkiej szansy na osobiste dotarcie do odpowiednich wniosków, jako że dane czytelnikowi są okrojone. Nie umniejsza to przyjemności w lekturze.
Zakończenie jest rozdzierające. Ostatnie zdania przypomniały mi twórczość Rachel Abbott. Pojawia się także wątek nasuwający thriller psychologiczny spod pióra Louise Jensen. Driscoll wypracowała jednak swój styl, w posłowiu wyjaśnia genezę powstania utworu.
Po lekturze "Dziewczyny z pociągu" kolejna akcja rozgrywająca się w przedziałach nakazuje mi zastanowić się, dlaczego ten środek transportu jest tak atrakcyjny dla angielskich pisarek. Tutaj to jednak punkt wyjścia prowadzący do poznania sylwetek kilku rodzin. I tu ponownie pojawia się zbieżność z ""Rodziną" Jensen - jako że tamta powieść została wydana później, być może jej autorka wzorowała się na postaci Elli, za której pomocą Driscoll tak dokładnie wprowadza nas w świat florystyki.
Nie brak licznych odwołań interdyscyplinarnych, począwszy od klasycznej "Psychozy" Alfreda Hitchcocka, przez "Nędzników" Wiktora Hugo (włącznie z najnowszą adaptacją), po programy typu "Mam talent" i ukochanego przez Brytyjczyków "Doktora WHO".
Miejsce akcji obejmujące Hiszpanię natychmiast przywołały wspomnienia o sprawie Madeline McCann. Okolice Kornwalii i Devon, a także pojawienie się Toma i dziennikarki nakazały mi doszukiwać się zbieżności z "Zapłacisz mi za to", aczkolwiek to mylne założenie.
Dramatyczne zwroty akcji wzbudziły pewne przeświadczenie, że to słaba zachęta dla potencjalnych świadków. Smutne okazały się losy Sarah i Lily, a postać Caroline alarmowała swoim nadawaniem nowych imion (vide: Jensen).
Niemniej, to naprawdę sprawnie przedstawiona historia, która dostarcza wielu emocji, pozwala identyfikować się z bohaterami, poznać ich świat, myśli, a wszystko zostało idealnie dopracowane, jak na pisarkę z wykształceniem dziennikarki przystało. Gorąco polecam!

"Zapłacisz mi za to", kolejna powieść Driscoll, która wpadła mi w ręce wcześniej, była tak dobra, że z chęcią sięgnęłam po poprzednią powieść autorki. I dobrze zrobiłam, ponieważ moje domysły odnośnie postaci Mathhew Hilla okazały się trafne. Jest to seria, wydarzenia z życia prywatnego detektywa następują po sobie, trudno zatem wracać do historii, której rozwinięcie jest...

Nie wszyscy i nie zawsze owacyjnie postrzegają osoby, którym się poszczęściło w życiu. Dlaczego? Ideał jest niepowtarzalny? Prawdziwy ideał?

„Anna. Słodka. Irytująca Anna. Zbyt chuda. Zbyt piękna. Zbyt…”

Idealnie, perfekcyjnie mogą być ułożone kwiaty. Ich efekt oszałamia na krótko, a wymaga tak wiele wysiłku.

„Nagrodą był tygodniowy staż u jednej z najlepszych florystek w Londynie, jeżdżenie bladym świtem na giełdy kwiatowe. Przerażające. Wyczerpujące. Upajające. Niebo…”

Piękne kobiety podobna są do kwiatów. Można obserwować ich rozwój z podziwem i zazdrością. Anna być może w wolnej chwili podziwiała kwiaty. Florystka przy każdej okazji obserwowała ją częściej. A wystarczył tylko jeden raz, kiedy obraz Anny zapisał się szczególnie w pamięci florystki.

Luke był gotów na wiele wysiłku, żeby pomóc Elli w kwiaciarni. Annie wystarczył być może jeden incydent, żeby w jego następstwie powiedzieć swojemu tacie: „Brzydzę się tobą, tato…”.

Tak łatwo kogoś upokorzyć. Tak łatwo rzucić na kogoś podejrzenie. Tak trudno w mroku codzienności próbować wyznaczyć komuś drogę do domu.

„Wzdłuż drogi widać rząd różnego rodzaju świateł: lampionów i świec, a także latarek, rozpraszających ponury mrok”

Powieść Pani Teresy Driscoll jest opowieścią o dwóch obserwowanych kobietach. Ich rodziny trochę przypominają róże – z daleka wydają się piękne, a tak łatwo skaleczyć się ich kolcem. Czasem fabuła tej książki porywała mnie, a niekiedy powoli brnąłem przez mnóstwo szczegółów.

„To właśnie tego człowiek uczy się czasem. Znaczenia detali.”

Polecam tę powieść ze względu na świetne charakterystyki rodzin uwikłanych w tę historię. Pomysły na ułożenie kwiatów są tak fantastyczne, że warto odkryć wszystkie detale zgromadzone w książce opatrzonej jednoznacznym tytułem „Obserwuję cię”.

Nie wszyscy i nie zawsze owacyjnie postrzegają osoby, którym się poszczęściło w życiu. Dlaczego? Ideał jest niepowtarzalny? Prawdziwy ideał?

„Anna. Słodka. Irytująca Anna. Zbyt chuda. Zbyt piękna. Zbyt…”

Idealnie, perfekcyjnie mogą być ułożone kwiaty. Ich efekt oszałamia na krótko, a wymaga tak wiele wysiłku.

„Nagrodą był tygodniowy staż u jednej z najlepszych florystek...

audio - wielu bardzo dobrze czytających aktorów
Znakomita, trzymająca w napięciu powieść. I temat bardzo aktualny

audio - wielu bardzo dobrze czytających aktorów
Znakomita, trzymająca w napięciu powieść. I temat bardzo aktualny