Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Sekret” pożyczyła mi współlokatorka, dostrzegając moją nieprzemijającą depresyjność. Bardzo miło z jej strony, ale niestety takie bzdury to nie dla mnie. Próbowałam to przeczytać, ale nie dałam rady. Tam cały czas jest to samo. To książka o niczym. Słowo "sekret" pojawia się na każdej stronie (a wytrzymałam aż z 80) i to czasem po kilka razy. Czerwona lampka zapaliła się mi już w drugim akapicie przedmowy, gdzie pojawia się ono 3 razy i do tego każdy geniusz minionych lat zna ten wspaniały "sekret".

Uwaga, uwaga, a więc ten wspaniały "sekret", który zmieni nasze życie i rozwiąże wszystkie problemy, i w ogóle wszystko będzie super, to:

<werble>

Pozytywne myślenie.

To tak w skrócie. A rozwijając temat - być zawsze szczęśliwym i myśleć o dobrych rzeczach, bo przyciągamy do siebie to, o czym myślimy.

Śmiech na sali. Dziękuję, dobranoc.

Przykro mi, ale ja nie wierzę w bajeczki (chciałabym użyć słowa pie*****nie, ale nieładnie przeklinać publicznie) o tym, że jak będę myśleć jaka to będę piękna, zdrowa, bogata i odniosę same sukcesy – to nagle ktoś tam na górze powie: O, Ania myśli o samych dobrych rzeczach, ta spryciula odkryła "sekret", teraz trzeba jej to wszystko zesłać.

Pozwolę sobie przytoczyć jakiś przypadkowy fragment, który spróbuję zinterpretować:

„Podczas gdy moi księgowi wciąż martwili się o wyniki i na tym skupiali, ja koncentrowałam umysł na obfitości i dobrym samopoczuciu. Wiedziałam każdą cząstką ciała, że Wszechświat da mi to, czego pragnę, i tak się stało.”

Moja interpretacja: masz problem – siądź na tyłku i myśl pozytywnie, a Wszechświat da ci to, czego pragniesz.

Genialne! Że też wcześniej o tym nie pomyślałam. A my, głupi motłoch, codziennie walczymy na różne sposoby z problemami, pracujemy żeby coś osiągnąć, odnosimy sukcesy po wielu porażkach itd.. A tu wystarczy siąść i pozytywnie myśleć. Tylko ciśnie się mi na usta pytanie – czy ta pani żyje w tym samym Wszechświecie co ja? Bo spróbowałam i nie zadziałało. Może to trzeba jakieś specjalne warunki – odpowiednie miejsce do takiej „medytacji”, jakaś dieta, określony czas? No chyba, że Wszechświat mnie po postu nie lubi. :( Czekam na odpowiedzi od kogoś zorientowanego!

Zabrzmiało podle? Cóż, nie wierzę w bzdury. Przykro mi. Pewnie moje życie byłoby łatwiejsze, gdybym potrafiła sobie wmawiać słodkie kłamstewka i całym sercem wierzyć, że to prawda. Ale tak nie jest i koniec.

Jeżeli ta książka komukolwiek rzeczywiście pomogła – super. Naprawdę super. To znaczy, że istnienie tej pozycji na rynku ma jakiś sens. Ale należy liczyć się z tym, że w dzisiejszych czasach większość ludzi nie wierzy w takie bajki. Polecam tylko osobom, które chcą się podbudować, czytając ok. 180 stron pochwał jacy to są wspaniali i że wszystko się ułoży. Realiści niech trzymają się od tego z daleka, przynajmniej na odległość kija.

„Sekret” pożyczyła mi współlokatorka, dostrzegając moją nieprzemijającą depresyjność. Bardzo miło z jej strony, ale niestety takie bzdury to nie dla mnie. Próbowałam to przeczytać, ale nie dałam rady. Tam cały czas jest to samo. To książka o niczym. Słowo "sekret" pojawia się na każdej stronie (a wytrzymałam aż z 80) i to czasem po kilka razy. Czerwona lampka zapaliła się...