Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cóż za fenomenalna powieść : niby autobiografia nader witalnego bohatera, opowiedziana jednak tak niekonwencjonalnie i tak pomysłowo, że czytelnik zastyga w niemym podziwie i rozbawieniu. Bo to książka kpiarska, ironiczna, napisana z szelmowską swadą i błyskotliwym stylem, którym nietuzinkowa postać, jaką jest Oscar Progresso opowiada o swym równie nietuzinkowym i pełnym niecodziennych wydarzeń życiu. Szczegółów wszakże nie wymienię, niech nikt nie pomawia mnie znów o spoiler, bo spoilerów z zasady nie piszę. Życiorys głównego bohatera i zarazem narratora jest tak paradoksalnie bogaty, że powoli z jego zarysów wyłania się jakaś głęboka mądrość. Wnioski, jakie przedstawia Oscar na ostatnich stronach pozwalają wierzyć, że to burzliwe życie nauczyło go jednej pięknej i głębokiej cechy : pokory. A poza tym i przede wszystkim, jak to się wspaniale czyta! Spróbujcie a nie pożałujecie.