Jest w niej coś motywującego. Daje nadzieję, że na tym świecie jest jeszcze miejsce dla miłości. Bo to jest książka o miłości, ale nie takiej cukierkowej z komedii romantycznych. O pięknej miłości, którą obdrzają nas zwierzęta (w tym przypadku psy),ale i o miłości człowieka do zwierząt oraz żony o chorego męża. Choć tematyka nie jest prosta, to jednak przez krótkie rozdziały oraz niewielką liczbę stron czyta się przyjemnie i szybko.
Zabrakło mi tu jakiejś chronologii zdarzeń, więc trudno było mi się odnaleźć.

Jest w niej coś motywującego. Daje nadzieję, że na tym świecie jest jeszcze miejsce dla miłości. Bo to jest książka o miłości, ale nie takiej cukierkowej z komedii romantycznych. O pięknej miłości, którą obdrzają nas zwierzęta (w tym przypadku psy),ale i o miłości człowieka do zwierząt oraz żony o chorego męża. Choć tematyka nie jest prosta, to jednak przez krótkie...

Ksiazka jest o milosci zony do meza ktory ulegl wypadkowi i nie jest juz taki jak dawniej. Zycie z nim jest trudne tak jakby byla sama bo tez sama musi podejmowac wiele decyzji. Jest tu tez pokazana milosc do psow ktore w jej sytuacji sa dla niej ogromnym wsparciem i dzieki ktorym nie popadla w depresje i sie nie poddala. Takie ksiazki pokazuja ze sa ludzie ktorym nie jest latwo lecz mimo to robia wszystko by dac rade i nie stracic tych pieknych lat wsrod bliskich.

Ksiazka jest o milosci zony do meza ktory ulegl wypadkowi i nie jest juz taki jak dawniej. Zycie z nim jest trudne tak jakby byla sama bo tez sama musi podejmowac wiele decyzji. Jest tu tez pokazana milosc do psow ktore w jej sytuacji sa dla niej ogromnym wsparciem i dzieki ktorym nie popadla w depresje i sie nie poddala. Takie ksiazki pokazuja ze sa ludzie ktorym nie...

Fajna, lekka powieść obyczajowa, z piesełami w tle :) Dla wielbicieli czworonogów i nie tylko ;)

Fajna, lekka powieść obyczajowa, z piesełami w tle :) Dla wielbicieli czworonogów i nie tylko ;)

Ciekawy zabieg - autorka opisuje swoje życie po tym, jak jej mąż uległ poważnemu wypadkowi, ale nie robi tego w sposób dramatyczny, ze stronic książki nie wylewa się wyłącznie ból i rozpacz, jest tam też dużo refleksji. W którymś momencie pomyślałam, że to jednak trochę nudne (autorka pisze m.in. o swoich robótkach na drutach),ale potem spojrzałam na to zupełnie inaczej - takie właśnie jest życie, więc skoro jest to jakaś forma autobiografii, a nie typowa powieść, to nie może tu być aż tyle dramatyzmu i taniego wyciskania łez. Ale kiedy przyjrzeć się temu bliżej, widać tę rozpacz, bezsilność, brak nadziei. I to właśnie jest fascynujące - Abigail Thomas nie opisała wprost wszystkich swoich emocji, ale napisała to bardzo prawdziwie, nie koloryzując. Podejrzewam, że pisanie miało dla niej funkcję terapeutyczną. I owszem, chwilami książka wydaje się za mało dynamiczna, niemal nie ma akcji, żadnych punktów kulminacyjnych. Jest ciąg wspomnień, przeplatające się obrazy dni, które minęły od wypadku Richa, obecny stan jego umysłu i trudne spotkania z nim. Dla odbiorcy może to być nieciekawe do czytania albo dziwne, jak autorka może się zastanawiać nad pewnymi rzeczami, drobiazgami, skoro gdzieś tam w domu opieki przebywa jej mąż z uszkodzonym mózgiem. W powieściach jest więcej dramatyzmu i podkreślania ogromu tragedii. Ale czasami warto też sięgnąć po coś bardziej autentycznego.

Ciekawy zabieg - autorka opisuje swoje życie po tym, jak jej mąż uległ poważnemu wypadkowi, ale nie robi tego w sposób dramatyczny, ze stronic książki nie wylewa się wyłącznie ból i rozpacz, jest tam też dużo refleksji. W którymś momencie pomyślałam, że to jednak trochę nudne (autorka pisze m.in. o swoich robótkach na drutach),ale potem spojrzałam na to zupełnie inaczej -...

Dla mnie dobra książka. Opisuje jak bardzo zmieniamy się w obliczu choroby bliskich. Bardzo dobrze się czyta.

Dla mnie dobra książka. Opisuje jak bardzo zmieniamy się w obliczu choroby bliskich. Bardzo dobrze się czyta.

Opowieść o kobiecie, która mimo tragicznego w skutkach wypadku męża stara się wieść normalne życie. Jej nieodłącznymi towarzyszami od teraz stają się psy.

Opowieść o kobiecie, która mimo tragicznego w skutkach wypadku męża stara się wieść normalne życie. Jej nieodłącznymi towarzyszami od teraz stają się psy.

"Życie niepoddane analizie jest być może nic niewarte, ale życie ciągle analizowane jest z pewnością piekłem".

O tym, żeby brać swoje życie takim jakie jest i nigdy się nie poddawać.

"Życie niepoddane analizie jest być może nic niewarte, ale życie ciągle analizowane jest z pewnością piekłem".

O tym, żeby brać swoje życie takim jakie jest i nigdy się nie poddawać.

"Życie na trzy psy" dość skutecznie rozwiewa dziecinne wyobrażenia o miłości, bo prawdziwa miłość - według autorki - nie jest zakochaniem. Blask świec, nastrojowa muzyka, szampan w wysmukłych kieliszkach i taniec po świt, to nie to. Choć może i szkoda...

W prawdziwej miłości nie ma też miejsca na spektakularne akty poświęcenia, na cierpiętnictwo i odgrywanie roli ofiary. Miłość to odpowiedzialne wybory i decyzje podejmowane każdego dnia. A za decyzjami i wyborami idą konsekwencje - te dobre i te złe.

Abby musi dokonywać takich wyborów każdego dnia, i robi to. Rich większość czasu spędza w specjalnym ośrodku dla osób z uszkodzeniami mózgu. Abby mieszka w pobliżu, w przytulnym domu z kominkiem, ma dwa akry ziemi, trzy psy i przyjaciela. A jednak tak dalece, jak to możliwe, i nie wyrzekając się siebie, jest nadal z Richem.

"Życie na trzy psy" dość skutecznie rozwiewa dziecinne wyobrażenia o miłości, bo prawdziwa miłość - według autorki - nie jest zakochaniem. Blask świec, nastrojowa muzyka, szampan w wysmukłych kieliszkach i taniec po świt, to nie to. Choć może i szkoda...

W prawdziwej miłości nie ma też miejsca na spektakularne akty poświęcenia, na cierpiętnictwo i odgrywanie roli ofiary....

Czytając Życie na trzy psy miałam nieprzyjemne wrażenie, że znalazłam czyjś pamiętnik i postanowiłam go bez pozwolenia sobie przeczytać.
Książka, która sprowadziła moje myśli na złe tory "życie to jedno wielkie nieporozumienie i same cierpienia, a my musimy bezustannie coś udawać".

Czytając Życie na trzy psy miałam nieprzyjemne wrażenie, że znalazłam czyjś pamiętnik i postanowiłam go bez pozwolenia sobie przeczytać.
Książka, która sprowadziła moje myśli na złe tory "życie to jedno wielkie nieporozumienie i same cierpienia, a my musimy bezustannie coś udawać".

„Życie na trzy psy” jest ujmującą książką, będącą zbiorem wspomnień autorki – Abigail Thomas. Historia wydana w serii "Zapach pomarańczy" - czyli, w cyklu opowieści o poznawaniu samego siebie i odnajdywaniu sensu życia wśród codziennych zdarzeń. Z Abby spotykamy się, tuż po wypadku jej męża, Richarda. W dniu, kiedy wszystko się zmienia i każde z nich musi nauczyć się żyć od nowa.

Rich doznał urazu mózgu. Musi więc nauczyć się radzić sobie z paranoją i utratą pamięci krótkotrwałej. Jego wspomnienia się mieszają i zacierają. A gdzie w tym wszystkim jest miejsce Abby? Abby, która po latach szczęśliwego małżeństwa musi zaakceptować nowego człowieka, jakim stał się jej mąż. Musi nauczyć się żyć z poczuciem winy i bezradnością. Książka wzrusza opowiadając o sile miłości i oddania.

Wszystko zaczyna się układać, kiedy Abby odkrywa radość z małych i prostych rzeczy. Cieszy ją kubek porannej kawy oraz wylegiwanie w łóżku ze swoimi psami. I przestaje czuć się winna. Jej wspomnienia czyta się lekko, choć trochę chaotycznie. Czytając ją, trzeba się skupić, a wtedy dostrzeże się jakim spokojem i ciepłem emanuje. Nie możemy zapomnieć o cichych bohaterach, jakimi są psy. Zawsze oddane i wierne. To one uczą Abby, żeby czerpać radość z chwil obecnych.

Polecam wszystkim, którzy mają choć chwilę, żeby usiąść wygodnie w fotelu i skupić się na historii, którą opowiada nam autorka. Dzięki niej, możemy nauczyć się, że pomimo wszystko co złe nam się przytrafia, ważne jest, żeby dalej żyć i czuć się szczęśliwym. Nie obwiniać się, za to co się wydarzyło. Pomimo tego, że nie potrafimy doszukać się sensu w tragedii, która nas spotyka, możemy postarać się, by wykorzystać ją z pożytkiem.

http://fig-with-poppy-seeds.blogspot.com/

„Życie na trzy psy” jest ujmującą książką, będącą zbiorem wspomnień autorki – Abigail Thomas. Historia wydana w serii "Zapach pomarańczy" - czyli, w cyklu opowieści o poznawaniu samego siebie i odnajdywaniu sensu życia wśród codziennych zdarzeń. Z Abby spotykamy się, tuż po wypadku jej męża, Richarda. W dniu, kiedy wszystko się zmienia i każde z nich musi nauczyć się żyć od...