Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na okładce książki Mario Vargas Llosa możemy przeczytać następujące słowa:
"Tę powieść powinno się spalić. Nie czytaj jej. Odłóż z powrotem na półkę. Jest zbyt rozpasana, perwersyjna i wyuzdana." Książkę zakupiłam w 2010 roku, dokładnie wtedy gdy wydawnictwo ZNAK przygotowało specjalną edycję książek Llosy. Nie czytałam jej do tej pory, ale zachęcona recenzją Tomasza Jastruna ( Zwierciadło) sięgnęłam po nią.
Przeczytałam z zainteresowaniem, wydanie jest ilustrowane ciekawymi reprodukcjami.
Książka może wywoływać konsternację i zdumienie, bo autor na przykład na kilku stronach opisuje proces defekacji. Sporo jest też "momentów", ale wszystko opisane pięknym językiem.

Na okładce książki Mario Vargas Llosa możemy przeczytać następujące słowa:
"Tę powieść powinno się spalić. Nie czytaj jej. Odłóż z powrotem na półkę. Jest zbyt rozpasana, perwersyjna i wyuzdana." Książkę zakupiłam w 2010 roku, dokładnie wtedy gdy wydawnictwo ZNAK przygotowało specjalną edycję książek Llosy. Nie czytałam jej do tej pory, ale zachęcona recenzją Tomasza...

Intrygująca książka, łącząca sumeryjski mit z futurystyczną wizją świata. Świetna kompozycja i język, który wprowadza nas w odległe czasy i mój ulubiony cytat-
"Mówić do kogoś, kto nie zrozumie, to próbować otworzyć zamek źdźbłem trawy, to kroić chleb gałązką bazylii, wkręcać żarówkę w ptasie gniazdo, wkładać dyskietkę między dwa kamienie. Daremnie."

Intrygująca książka, łącząca sumeryjski mit z futurystyczną wizją świata. Świetna kompozycja i język, który wprowadza nas w odległe czasy i mój ulubiony cytat-
"Mówić do kogoś, kto nie zrozumie, to próbować otworzyć zamek źdźbłem trawy, to kroić chleb gałązką bazylii, wkręcać żarówkę w ptasie gniazdo, wkładać dyskietkę między dwa kamienie. Daremnie."

Olga Tokarczuk w swojej pierwszej książce po otrzymaniu Nagrody Nobla odsłania kulisy swojego warsztatu pisarskiego. Jest to książka niezwykła dla mnie. Czytałam ją z wypiekami na twarzy i będę do niej wracać.

Olga Tokarczuk w swojej pierwszej książce po otrzymaniu Nagrody Nobla odsłania kulisy swojego warsztatu pisarskiego. Jest to książka niezwykła dla mnie. Czytałam ją z wypiekami na twarzy i będę do niej wracać.

Nie była to łatwa lektura- tym bardziej, że z prozą pana Orhana Pamuka zetknęłam się po raz pierwszy. Początek powieści nawet interesujący, poznajemy głównego bohatera poetę Ka ( to jego pseudonim), który przyjeżdża z Niemiec na pogrzeb swojej matki, a przy okazji-jako dziennikarz- odwiedza niewielką miejscowość na północno-wschodnim pograniczu Kars, gdzie ostatnio dochodzi serii samobójstw młodych dziewcząt. Akcja powieści toczy się raczej wolno, wszystko metodycznie jest wyjaśniane, a to w szczególnej scenerii śniegu, który cały czas pada, do tego stopnia, że Kars jest odcięty od "reszty świata". Ten śnieg, jest też bohaterem tej powieści. Autor poświęca mu sporo miejsca, interesuje go jego budowa. Płatek śniegu staje się inspiracją twórczą dla naszego bohatera. Powieść przywołała mi moje dzieciństwo i chwile, kiedy obserwowałam padający z nieba śnieg. Książkę czyta się, mimo politycznych dywagacji i egzystencjalnych rozważań, z dużym zainteresowaniem. Nie przeszkadza nawet fakt, że chwilami ma się wrażenie, jakbyśmy czytali reportaż. To pierwsze spotkanie i nie ostatnie, z pewnością sięgnę po kolejne książki Orhana Pamuka.

Nie była to łatwa lektura- tym bardziej, że z prozą pana Orhana Pamuka zetknęłam się po raz pierwszy. Początek powieści nawet interesujący, poznajemy głównego bohatera poetę Ka ( to jego pseudonim), który przyjeżdża z Niemiec na pogrzeb swojej matki, a przy okazji-jako dziennikarz- odwiedza niewielką miejscowość na północno-wschodnim pograniczu Kars, gdzie ostatnio...

Przed spotkaniem z filmem Agnieszki Holland "Pokot" postanowiłam posłuchać audiobooka w wykonaniu Agaty Kuleszy - "Prowadź swój pług przez kości umarłych". Niesamowita książka, dla mnie proza najwyższej jakości. Polecam,

Czytam , słucham ponownie i na nowo odkrywam świat Olgi Tokarczuk. Rewelacja.

Przed spotkaniem z filmem Agnieszki Holland "Pokot" postanowiłam posłuchać audiobooka w wykonaniu Agaty Kuleszy - "Prowadź swój pług przez kości umarłych". Niesamowita książka, dla mnie proza najwyższej jakości. Polecam,

Czytam , słucham ponownie i na nowo odkrywam świat Olgi Tokarczuk. Rewelacja.

Arcydzieło reportażu. Poruszająca książka dla wszystkich tych, którzy pamiętają tamte czasy, ale również dla tych, którzy nie mają pojęcia, że to wszystko było prawdą. Lektura obowiązkowa.

Arcydzieło reportażu. Poruszająca książka dla wszystkich tych, którzy pamiętają tamte czasy, ale również dla tych, którzy nie mają pojęcia, że to wszystko było prawdą. Lektura obowiązkowa.

Odkrywam wcześniejsze książki Olgi Tokarczuk i jestem zafascynowana i oczarowana. Tak jest z "Prawiekiem.."Książka,w której świat rzeczywisty przeplata się ze światem mistycznym. Cieszę się, że jeszcze wiele książek przede mną.

Odkrywam wcześniejsze książki Olgi Tokarczuk i jestem zafascynowana i oczarowana. Tak jest z "Prawiekiem.."Książka,w której świat rzeczywisty przeplata się ze światem mistycznym. Cieszę się, że jeszcze wiele książek przede mną.

Książka, której nie znałam, ale wiedziałam, że jest niezwykła i tak jest. Postanowiłam wysłuchać jej w formie audiobooka i to w wykonaniu autorki. Głos Olgi Tokarczuk towarzyszył mi przez kilka dni. Czułam się dzięki temu w taki sposób, jakby autorka przekazywała mi swoje myśli prosto do ucha. Wieczorami doczytywałam fragmenty w wersji e-booka. Czekam na wersję drukowaną.

Książka, której nie znałam, ale wiedziałam, że jest niezwykła i tak jest. Postanowiłam wysłuchać jej w formie audiobooka i to w wykonaniu autorki. Głos Olgi Tokarczuk towarzyszył mi przez kilka dni. Czułam się dzięki temu w taki sposób, jakby autorka przekazywała mi swoje myśli prosto do ucha. Wieczorami doczytywałam fragmenty w wersji e-booka. Czekam na wersję drukowaną.

Magiczna książka z pięknym przesłaniem i wspaniałymi ilustracjami Joanny Concejo. Przepięknie wydana - wygląda jak stary pamiętnik i ma specyficzny zapach. Ilustracje do których chce się wracać i które poruszają. Perełka.

Magiczna książka z pięknym przesłaniem i wspaniałymi ilustracjami Joanny Concejo. Przepięknie wydana - wygląda jak stary pamiętnik i ma specyficzny zapach. Ilustracje do których chce się wracać i które poruszają. Perełka.

Olga Tokarczuk sprawdza się w każdej formie, również w opowiadaniach. Dziesięć utworów o różnej tematyce, ale każde wymowne i interesujące, niektóre futurystyczne. Podziwiam i chylę czoła przed taką wyobraźnią. Perełki.

Olga Tokarczuk sprawdza się w każdej formie, również w opowiadaniach. Dziesięć utworów o różnej tematyce, ale każde wymowne i interesujące, niektóre futurystyczne. Podziwiam i chylę czoła przed taką wyobraźnią. Perełki.

Najpiękniejsza książka o miłości, jaka może się przytrafić, o starzeniu się i miłości u kresu życia. To - arcydzieło. Uwielbiam Marqueza za jego stoickie podejście do życia, za jego mistrzowskie kreacje bohaterów, za cudowne i komiczne dialogi. Prawdziwy majstersztyk.

Najpiękniejsza książka o miłości, jaka może się przytrafić, o starzeniu się i miłości u kresu życia. To - arcydzieło. Uwielbiam Marqueza za jego stoickie podejście do życia, za jego mistrzowskie kreacje bohaterów, za cudowne i komiczne dialogi. Prawdziwy majstersztyk.